گروه علمی: کرفس (Apium graveolens) از تیره Apiales ، و از خانواده Umblliferae می باشد. که گیاهی علفی، دو ساله و دارای ساقه منشعب می باشد.به گزارش بهداشت نیوز، گلهای کرفس کوچک و سفید رنگ اند که بصورت چتری ظاهر می شود بر اثر پرورش زیاد موفق به ایجاد واریته های متعددی از آن می شود. منشاء آن، جنوب اروپا است، ولی امروزه به عنوان سبزی در قسمت های مختلفی از جهان کاشت می شود.
در سطح نسبتا وسیعی در ایران کشت می گردد. تحقیقات اخیر نشان داده است که خاصیت متفاوت گیاهان به منبع و موقعیت اجزاء شیمیایی تشکیل دهنده آن بستگی دارد. گیاهان دارویی در فرهنگ سنتی در تمام دنیا بصورت گسترده استفاده می شود و مصرف آن روز به روز افزایش می یابد.
مطالعات اخیر نشان داده است که گیاه کرفس خاصیت مغذی، دارویی، آنتی اکسیدانی و آنتی میکربی دارد کرفس در درمان بیماریهای کبدی، طحال، کلیه و دفع سنگ مثانه مفید بوده و مقوی غرایز جنسی، ضد انگل، ضد تشنج، ضد نفخ ، ادرار آور، مسکن و ضد قارچ می باشد. این گیاه با دارا بودن ترکیباتی چون فلاونوئید دارای اثرات ضدالتهابی، ضد ویروس، ضد دیابت، ضد سرطان و ضد مسمومیت بوده که به طور عمده در بذر، ساقه و گل آذین گیاه تجمع می یابند.
فتالیدها گروه دیگری از ترکیبات موثر این گیاه هستند که آن را به صورت مکمل غذایی و عامل پیشگیری کننده شیمیایی از سرطان و زخم معده و محافظ کبد مطرح می کنند. متانولیک استخرج شده از گیاه کرفس نیز حضور ترکیباتی نظیر تانین ها، استروئید ها، فنیک اسید و ساپونین را نشان می دهد که در میان پارامترهای آنتی اکسیدانی مقدار قابل توجهی فنل و تانین دیده شده است.
گیاه کرفس شامل پروتئین، چربی، کربوهیدرات و خاکستر بود که میزان کربوهیدرات و انژری در بذر بسیار بالا و میزان ویتامین C در ساقه زیاد و میزان چربی بسیار کم می باشد و این خصوصیات این گیاه را از نظر تغذیهای حائز اهمیت می کند . این گیاه از ایجاد بیماری نظیر سرطان، نقرس و ایجاد بیماری در کبد، طحال و کلیه جلوگیری می کند و باعث ازدیاد قاعدگی و ادرارآور است . دارای خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد.