جوادی حصار: مردم با ناکارآمدی روبرو هستند

 یك فعال سیاسی و عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی گفت: دولت سیزدهم در شرایطی روی کار است که هم مورد حمایت مجلس است و هم توجه کافی نهادها و ارگان های حکومتی را پشت خود می بیند. بنابراین اینکه مشکلات روز به روز بیشتر شوند، به هیچ وجه قابل قبول نیست.
محمد صادق جوادی حصار، در گفت و گو با نواندیش با اشاره به هم ریختگی نگران کننده ای که در بخش های مختلف مشاهده می شود، اظهار داشت: دولت سیزدهم 2 سال و سه ماه است که مسئولیت اداره امور کشور را دارد اما به قدری بد عمل شده و تصمیم هایی غیرکارشناسی به مرحله اجرایی رسیده اند که با انبوهی از مطالبات مردمی مواجه شده که در نتیجه لازم است، پاسخگوی افکار عمومی باشد. با این حال تنها چیزی که در رفتار دولتی ها نمایان است، چیزی جز این نیست که مسئولان دولتی اصلاً قانع کردن مردم را لازم نمی‌دانند! نه تنها لازم نمی دانند، بلکه با توجه نشان دادن به مواردی که برای افکار عمومی فاقد اهمیت هستند، همچنان منویات خودشان را پیگیری می کنند و کاری به مشکلات مردم ندارند.
عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی در ادامه گفت: اینکه همه تهدیدها و کاستی ها به تحریم ربط داده می شود، با وجود اینکه تهدیدهای بین المللی خسارت زا هستند، نمی تواند رفتار صحیحی باشد. در واقع در همین شرایط تحریم هم اگر کار را به افراد کارنامه دار و کاربلد بدهیم، می توانیم بخش هایی از مشکلات را به راحتی رفع کنیم. یعنی اینکه وقتی دولت از سوءمدیریت زیاد رنج می برد و برخی که با هیچ متر و معیاری شایستگی حضور در مناسبت مهم دولتی را ندارند، وزیر و معاون و ... می شوند، طبیعی است که در کشور دور باطل می زنیم، با این توضیح که معلوم است دور باطل هیچ دردی از دردهای مردم ما را درمان نخواهد کرد.
او افزود: دولت سیزدهم در شرایطی در برآورده کردن توقع های عمومی با ناکارآمدی مطلق روبرو است که هم مورد حمایت مجلس است و هم توجه کافی نهادها و ارگان های حکومتی را پشت خود می بیند. بنابراین اینکه مشکلات روز به روز بیشتر شوند، به هیچ وجه قابل قبول نیست. همه به یاد دارند، در اواخر دولت روحانی با سنگ اندازی از به ثمر رسیدن توافق هسته ای جلوگیری شد تا دولت متبوع شان! بیاید و برجام را احیا کند. البته از همان فردای انتخابات معلوم بود که دولت سیزدهم از توانایی و تشخیص لازم برای حل مناقشه هسته ای بی بهره است.
جوادی حصار در پایان گفت: اگر در لایه های بالایی به این نتیجه نرسند که «تجدیدنظر در سیاست های کلان» بایدی است که نباید مورد بی توجهی قرار بگیرد، جامعه همچنان درگیر محدودیت و تهدیدهای هزینه ساز و مشکل زا خواهد بود.