تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۱۱/۱۴ ساعت ۱۷:۱۷
کد مطلب : ۴۵۳۸۱۶
نسل طلایی دوومیدانی انگیزه داشت اما پول نه
گروه ورزشی: رکورددار دوهای ۶۰ و ۱۰۰ متر مانع ایران می‌گوید نسل طلایی دوومیدانی که اکنون از این رشته خداحافظی کرده‌اند انگیزه زیادی داشتند اما بخاطر مشکلات مالی مجبور بودند کار دیگری هم انجام بدهند.
به گزارش ایسنا، مسابقات دوومیدانی داخل سالن قهرمانی باشگاه‌های کشور از ۹ تا ۱۱ بهمن در دو بخش زنان و مردان برگزار شد و طی آن دو رکورد ملی در بخش زنان شکسته شد؛ الناز کمپانی در دوی ۶۰ متر مانع و پریسا عرب در ۳۰۰۰ متر موفق شدند رکورد ملی را جابه‌جا کنند.
بخاطر فتوفینیش و تپانچه تمرکزم از روی مسابقه خارج شد
الناز کمپانی در مورد رقابت در قهرمانی باشگاه‌های کشور به ایسنا گفت: در مسابقه من تاخیر به وجود آمد. قرار بود دوشنبه مقدماتی و فینال دوی ۶۰ متر مانع برگزار شود اما با دستگاه فتوفینیش و تپانچه‌ای که از کشور دیگر آورده بودند، مشکل پیدا کردند و مسابقه‌ام به چهارشنبه موکول شد. به همین خاطر کمی تمرکزم از روی مسابقه خارج شد.
او ادامه داد: می‌توانستم بهتر از این رکورد را ثبت کنم. آخرین باری که رکورد داخل سالن را زده بودم سال ۹۶ بود که از آن موقع باقی مانده بود اما ۲۲ دی زمان ۸.۴۳ ثانیه را ثبت کردم و رکورد را شکستم. در مسابقات قهرمانی باشگاه‌ها هم حدنصاب ۸.۳۹ ثانیه را به ثبت رساندم و بار دیگر رکورد ملی را ارتقا دادم.
کمپانی در مورد سطح رقابت‌های قهرمانی باشگاه‌های کشور گفت: سطح بچه‌ها خوب بود اما مشکلات فنی کمی ما را اذیت کرد. فتوفینیش و تپانچه از عراق آورده بودند که نتوانستند با آن کار کنند و با دستگاه قبلی خودمان رکوردها را ثبت کردند.
او با بیان اینکه در قهرمانی آسیا شرکت می‌کنم، در مورد این رقابت‌ها گفت: نمی‌دانم چه کسانی می‌آیند. فقط می‌دانم تیم هند کامل است و آنها دونده مانعی دارند که در بازی‌های آسیایی هم نقره گرفت. اگر همه تیم‌ها کامل بیایند قطعا در هر ماده‌ای یک نفر را دارند. من هم تمرین کرده‌ام و باید ببینیم نتیجه چه می‌شود.
از اینکه رکورد بزنم و اعزام نشوم خسته شده بودم
کمپانی در مورد اینکه مدتی از دوومیدانی دور شد و دوباره برگشت، بیان کرد: بعد از کرونا دیگر انگیزه‌ای برای تمرین نماند چون مسابقه‌ها پشت هم کنسل می‌شد یا رکورد می‌زدم و انتخابم نمی‌کردند. دیگر از این کش‌مکش خسته شده بودم که رکورد بزنم و اعزام نشوم و اصرار کنم که در تیم ملی باشم. انگیزه نبود و اسپانسر نداشتم به خاطر همین خیلی برایم سخت بود که دوباره شروع کنم. سال گذشته دیدم رکوردهای مانع ثابت مانده بود، برگشتم و خواستم تغییر بدهم. از زمانی هم که شروع کرده‌ام ۵، ۶ بار رکوردم را زده‌ام.
برای رکوردهایی که ندویده بودم، برگشتم
او ادامه داد: برای خودم و عشقی که به دوی ۶۰ و ۱۰۰ مانع داشتم دوباره شروع کردم و اصلا برایم مهم نبود که مسابقه‌ای بروم. دوست داشتم بخاطر عددهایی که ندویده‌ام، دوباره برگردم.
رکورددار دوی ۶۰ و ۱۰۰ متر مانع ایران در پاسخ به این سوال که آیا شرایط الان نسبت به گذشته تغییری داشته و فکر می‌کنی این بار در تیم ملی قرار بگیری، گفت: بخاطر رکوردهایم می‌توانم عضو ثابت تیم ملی باشم. سال گذشته هم دیر مسابقه دادم و بخاطر همین برای بازی‌های آسیایی و قهرمانی آسیا نتوانستند اسمم را وارد کنند. باید ببینیم سال بعد چه می‌شود اما رکوردهایی که الان ثبت کرده‌ام جایی برای حرف باقی نمی‌گذارد.
نسل طلایی انگیزه داشت اما پول نه
کمپانی در مورد خداحافظی نسل طلایی دوومیدانی از این رشته گفت: نسلی بودیم که واقعا انگیزه داشتیم و حتی کسانی که دوومیدانی را کنار گذاشته‌اند هنوز هم می‌توانند مثل من ادامه بدهند و رکوردها را جابه‌جا کنند اما از نظر مالی فشار وجود داشت. ورزشکار حرفهای نمی‌تواند شغلی داشته باشد که پول دربیاورد و باید در همان وزش حرفهای کار کند اما کسانی که بودند باید برای زندگی‌شان هم تلاش می‌کردند. نمی‌شد فقط ورزش کرد.
او ادامه داد: هیچ ارگانی هم نبود که حمایت کند. اسپانسرها هم خیلی سخت سراغ ورزش‌های انفرادی نمی‌آیند و بیشتر دنبال ورزش‌هایی مثل فوتبال می‌روند که اسم‌شان در تلویزیون باشد. در این شرایط ادامه فعالیت سخت بود. الان هم بچه‌های بااستعدادی داریم که باید به آنها زمان بدهیم و حمایتشان کنیم. شرایط هم نسبت به قبل بهتر شده، باشگاه‌ها پول بیشتری می‌دهند و برخی هم اسپانسر شخصی می‌گیرند.
بخاطر فتوفینیش و تپانچه تمرکزم از روی مسابقه خارج شد
الناز کمپانی در مورد رقابت در قهرمانی باشگاه‌های کشور به ایسنا گفت: در مسابقه من تاخیر به وجود آمد. قرار بود دوشنبه مقدماتی و فینال دوی ۶۰ متر مانع برگزار شود اما با دستگاه فتوفینیش و تپانچه‌ای که از کشور دیگر آورده بودند، مشکل پیدا کردند و مسابقه‌ام به چهارشنبه موکول شد. به همین خاطر کمی تمرکزم از روی مسابقه خارج شد.
او ادامه داد: می‌توانستم بهتر از این رکورد را ثبت کنم. آخرین باری که رکورد داخل سالن را زده بودم سال ۹۶ بود که از آن موقع باقی مانده بود اما ۲۲ دی زمان ۸.۴۳ ثانیه را ثبت کردم و رکورد را شکستم. در مسابقات قهرمانی باشگاه‌ها هم حدنصاب ۸.۳۹ ثانیه را به ثبت رساندم و بار دیگر رکورد ملی را ارتقا دادم.
کمپانی در مورد سطح رقابت‌های قهرمانی باشگاه‌های کشور گفت: سطح بچه‌ها خوب بود اما مشکلات فنی کمی ما را اذیت کرد. فتوفینیش و تپانچه از عراق آورده بودند که نتوانستند با آن کار کنند و با دستگاه قبلی خودمان رکوردها را ثبت کردند.
او با بیان اینکه در قهرمانی آسیا شرکت می‌کنم، در مورد این رقابت‌ها گفت: نمی‌دانم چه کسانی می‌آیند. فقط می‌دانم تیم هند کامل است و آنها دونده مانعی دارند که در بازی‌های آسیایی هم نقره گرفت. اگر همه تیم‌ها کامل بیایند قطعا در هر ماده‌ای یک نفر را دارند. من هم تمرین کرده‌ام و باید ببینیم نتیجه چه می‌شود.
از اینکه رکورد بزنم و اعزام نشوم خسته شده بودم
کمپانی در مورد اینکه مدتی از دوومیدانی دور شد و دوباره برگشت، بیان کرد: بعد از کرونا دیگر انگیزه‌ای برای تمرین نماند چون مسابقه‌ها پشت هم کنسل می‌شد یا رکورد می‌زدم و انتخابم نمی‌کردند. دیگر از این کش‌مکش خسته شده بودم که رکورد بزنم و اعزام نشوم و اصرار کنم که در تیم ملی باشم. انگیزه نبود و اسپانسر نداشتم به خاطر همین خیلی برایم سخت بود که دوباره شروع کنم. سال گذشته دیدم رکوردهای مانع ثابت مانده بود، برگشتم و خواستم تغییر بدهم. از زمانی هم که شروع کرده‌ام ۵، ۶ بار رکوردم را زده‌ام.
برای رکوردهایی که ندویده بودم، برگشتم
او ادامه داد: برای خودم و عشقی که به دوی ۶۰ و ۱۰۰ مانع داشتم دوباره شروع کردم و اصلا برایم مهم نبود که مسابقه‌ای بروم. دوست داشتم بخاطر عددهایی که ندویده‌ام، دوباره برگردم.
رکورددار دوی ۶۰ و ۱۰۰ متر مانع ایران در پاسخ به این سوال که آیا شرایط الان نسبت به گذشته تغییری داشته و فکر می‌کنی این بار در تیم ملی قرار بگیری، گفت: بخاطر رکوردهایم می‌توانم عضو ثابت تیم ملی باشم. سال گذشته هم دیر مسابقه دادم و بخاطر همین برای بازی‌های آسیایی و قهرمانی آسیا نتوانستند اسمم را وارد کنند. باید ببینیم سال بعد چه می‌شود اما رکوردهایی که الان ثبت کرده‌ام جایی برای حرف باقی نمی‌گذارد.
نسل طلایی انگیزه داشت اما پول نه
کمپانی در مورد خداحافظی نسل طلایی دوومیدانی از این رشته گفت: نسلی بودیم که واقعا انگیزه داشتیم و حتی کسانی که دوومیدانی را کنار گذاشته‌اند هنوز هم می‌توانند مثل من ادامه بدهند و رکوردها را جابه‌جا کنند اما از نظر مالی فشار وجود داشت. ورزشکار حرفهای نمی‌تواند شغلی داشته باشد که پول دربیاورد و باید در همان وزش حرفهای کار کند اما کسانی که بودند باید برای زندگی‌شان هم تلاش می‌کردند. نمی‌شد فقط ورزش کرد.
او ادامه داد: هیچ ارگانی هم نبود که حمایت کند. اسپانسرها هم خیلی سخت سراغ ورزش‌های انفرادی نمی‌آیند و بیشتر دنبال ورزش‌هایی مثل فوتبال می‌روند که اسم‌شان در تلویزیون باشد. در این شرایط ادامه فعالیت سخت بود. الان هم بچه‌های بااستعدادی داریم که باید به آنها زمان بدهیم و حمایتشان کنیم. شرایط هم نسبت به قبل بهتر شده، باشگاه‌ها پول بیشتری می‌دهند و برخی هم اسپانسر شخصی می‌گیرند.
پربينندهترين مطالب و خبرها
