ورزشی‌هایی که درسال ۱۴۰۲مسافر آسمان شدند

 نفس‌های سال کهنه به شماره افتاد، کارش به سراشیبی کشید و در نهایت به پایان رسید؛ دقیقا مانند عمر انسان‌ها که خیلی زودتر از حد تصور به پایان می‌رسد.

در سال ۱۴۰۲ متاسفانه تعداد قابل ملاحظه‌ای از اهالی ورزش چهره در نقاب خاک کشیدند و از جمع ما جدا شدند تا با چشمانی اشکبار و نگاهی مملو از حسرت آن‌ها را تا خانه ابدی مشایعت کنیم. حالا که در روزهای آغازین بهار هستیم، بد نیست نگاهی داشته باشیم به بزرگان ورزش که در سال گذشته به خزانه عمر خودشان رسیدند اما یادشان تا همیشه با ما خواهد بود. سوگ در خانه فوتبال
در همان روزهای آغازین سال ۱۴۰۲، نایب رویین‌دل مربی ارزشمند و سازنده فوتبال کشورمان چشم از جهان فرو بست. آقا نایب آن‌قدر بر گردن فوتبال ایران حق داشت که بزرگانی همانند حمید استیلی و مجید نامجومطلق به نمایندگی از پرسپولیس و استقلال برای ساعاتی بی‌خیال تعطیلات نوروزی شده و در مراسم تشییع او حضور پیدا کردند. البته فوتبال در سالی که گذشت علاوه بر نایب رویین‌دل، چهره‌های دیگری را نیز از دست داد. علی نیاکانی یشکسوت ارزشمند ملوان که در جام تخت جمشید برای قوی سپید به میدان می‌رفت با ما خداحافظی کرد، احمد طوسی مربی تیم ملی امید ایران در اوایل دهه ۶۰ نیز مسافر آسمان شد و البته پرویز ژافره، روزنامه‌نگار و یکی از موسسان باشگاه تهران جوان هم چشم‌هایش را برای همیشه بست.

حسن استکی مربی سازنده ذوب‌آهن اصفهان با رفتنش همه را شوکه کرد و غلامرضا بهروان مدیر قدیمی فوتبال کشورمان که سابقه ریاست بر سازمان لیگ را نیز داشت زمستان سال ۱۴۰۲ با دنیا خداحافظی کرد. در سالی که گذشت مسعود ملایری بازیکن اسبق تیم‌های ملی جوانان امید که برای مقطعی در دهه ۷۰ پیراهن پرسپولیس را بر تن می‌کرد نیز از جمع ما پر کشید و در کنار او باید به چهره‌هایی همچون امیرحسین شیرچی، مهرداد اعظمی، ابوالفضل رفیعی، علیرضا شهریارپناه، محمدرضا عجمی‌پور، علی بخشی، حسام نژادیوسفی و... نیز اشاره کنیم که فوتبالیست‌های جوانی بودند اما متاسفانه اجل مهلتشان نداد. در سالی که چهار روز است به پایان رسیده، اصغر میرزا عراقی یکی از عوامل زحمتکش و ارزشمند برگزاری رقابت‌های جام باشگاه‌های تهران، لیگ آزادگان و لیگ برتر طی ۴۰ سال گذشته را از دست دادیم و بی‌انصافی است اگر یادی از محسن زمانی هم نکنیم؛ داور بزرگی که بارها دربی پایتخت میان استقلال و پرسپولیس را سوت زد اما سوت پایان زندگی خودش در سال ۱۴۰۲ به گوش رسید و همه ما را ناراحت کرد.

گوش‌شکسته‌ها در عزای بزرگان
کشتی هم در سالی که گذشت چهره‌های ارزشمندی را از دست داد. دکتر محمد توکل یکی از ارزشمندترین افراد کشتی ایران طی ۵۰ سال گذشته، زمستان سالی که گذشت برای همیشه به ابدیت کوچ کرد و سیدمحمد خادم، رئیس اسبق فدراسیون کشتی نیز مسافر آسمان شد. به این موارد باید امیر عفراتی، قهرمان ۱۰۰ کیلوی کشتی ایران در اوایل دهه ۷۰ شمسی را نیز اضافه کنیم که در مقطعی جزو مدیران ارشد فدراسیون هم بود. البته امید پایدار هم از جمله کشتی‌گیران جوانی بود که متاسفانه در سال گذشته با ما برای همیشه خداحافظی کرد.

تکریم مدیر بزرگ
یکی از بزرگترین مدیرانی که ورزش ایران در سال ۱۴۰۲ از دست داد بدون هیچ شک و تردیدی محمود مشحون است؛ رئیس اسبق فدراسیون بسکتبال که در زمره خانواده تاج (استقلال) محسوب می‌شد و بسکتبال ما را به نوعی متحول کرد. قهرمانی در آسیا و صعود به المپیک ۲۰۰۸ پکن از جمله افتخارات ماندگاری است که بسکتبال ایران در دوره ریاست محمودخان به دست آورد روی همین اصل اصلا عجیب نبود که مراسم تشییع او با حضورچهره‌ها و مدیران سرشناس ورزش ایران برگزار شود.

البته غیر از محمود مشحون، علی زنگی آبادی و بهنام جلوه از جمله قهرمانان ارزشمند دوچرخه‌سواری و والیبال ایران بودند که هر کدام در مقاطعی در رشته‌های خودشان کار مدیریتی نیز انجام دادند و حالا دیگر متاسفانه در جمع ما حضور ندارند. به این نفرات باید علیرضا صفارزاده رئیس اسبق فدراسیون ورزش‌ زورخانه‌ای را نیز اضافه کرد.

اشک‌های بانوان
ورزش بانوان در سال ۱۴۰۲ چند مرتبه به سوگ نشست و غصه‌دار شد. مرگ دلخراش ملیکا محمدی، بازیکن تیم فوتبال خاتون بم کل جامعه ورزش را عزادار کرد و البته درگذشت آریانا ولی‌نژاد عضو تیم ملی دوچرخه‌سواری کشورمان نیز بسیار تلخ بود. در کنار این دو نفر، متاسفانه زهرا برناکی در پارادوومیدانی، ترنم شاهین‌زاده (بسکتبال) و فیروزه محمد زمانی (گلف) را به همراه مینا فتحی والیبالیست مشهور کشورمان از دست دادیم.

خداحافظی با بزرگان
در طول سال ۱۴۰۲ چند چهره مشهور ورزش جهان نیز از میان ما رفتند. افرادی که اگرچه ایرانی نبودند اما از احترام بسیار زیادی در میان ورزش‌دوستان ایرانی برخوردار بودند.

فرانتس بکن باوئر، قیصر فوتبال آلمان که با این تیم هم در لباس بازیکن و هم در قامت سرمربی قهرمان جام جهانی شده و بارها نیز به ایران سفر کرده بود، پس از یک دوره بیماری درگذشت. چندی پس از مرگ او آندریاس برمه مدافع چپ فراموش‌نشدنی تیم ملی آلمان که گل قهرمانی این تیم در فینال جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا را به ثمر رساند نیز چشم از جهان فرو بست و به استادش پیوست.

البته ماریو زاگالو سرمربی مشهور برزیلی که سه بار در قامت بازیکن، سرمربی و مشاور فنی قهرمانی در جام جهانی را جشن گرفته بود نیز در سالی که گذشت چمدان‌هایش را برای سفر آخر زندگی خود بست؛ مردی که در نیمه دوم دهه ۵۰ شمسی با تیم ملی کویت به مصاف ایران رفت و البته حاصلی جز شکست عایدش نشد.