دوست داشتم به جای همایون ارشادی در «طعم گیلاس» باشم

هوتن شکیبا با ارایه توضیحاتی درباره کاراکتر این هنرمند به ایسنا افزود: کیارستمی بیشتر به نسبت خودش با جامعه و جهان در بستری که زندگی می‌کرد، می‌اندیشید تا درگیر شدن با موضوعات و واکنش‌های روزانه و خبری.او درباره تاثیر عباس کیارستمی در سینمای ایران توضیح داد: جواب دادن به این پرسش سخت است چون فکر نمی‌کنم سینمای امروز ما اصولا تحت تاثیر سینمای کیارستمی باشد و به نظرم به سرعت نور از او فاصله داریم. 

این بازیگر، مهم‌ترین میراث کیارستمی را آثار این هنرمند دانست و افزود: آثار او هم در ایران و هم در جهان هنوز زنده و قابل توجه‌اند. امیدوارم این میراث ارزشمند باعث شود سینمای ما هم دوباره نگاهی جدید به دور از جو آلوده‌ی زمانه، به مفاهیم زندگی داشته باشد.شکیبا در ادامه با اشاره به دیگر ویژگی کیارستمی اضافه کرد: سینمای ما هم از سانسور صدمه دیده و هم سانسور زده شده است. یعنی دو گروه بیشترین ضربه را به سینما زده‌اند؛ اول کسانی که با نگاه سلیقه‌ای، آثار سینمایی را سانسور می‌کنند و دوم، هنرمندانی که کل پروژه‌ی ساخت فیلم‌شان فقط جواب به موضوعات سانسوری و حساس زمانه است که دو گانه‌ای کاذب را رقم بزنند و ژست هنری‌شان را به ژست سیاسی اجتماعی تقلیل ‌دهند که البته به عنوان انتخاب، هیچ اشکالی ندارد. به نظرم کیارستمی، مثال و نمونه‌ خوبی برای سینمای ایران در رویارویی این دو گروه است.

او درباره دلیل موفقیت کیارستمی در عرصه بین المللی گفت: پرسش سختی است و جوابش سخت‌تر. چون انگار می‌خواهم با جواب به این سئوال روش‌های موفقیت یک فیلم‌ساز در جهان را توضیح بدهم که به نظرم کمی مسخره به نظر می‌رسد. کیارستمی کسی بود که کارش را درست انجام می‌داد. او سعی کرد ایده‌هایش‌ را در بستر و زمانه‌ای که زندگی می‌کرد، عملی کند. طبیعتا این شانس سینمای جهان بود که متوجه امکان‌های کیارستمی شد. به نظر من توجه به زندگی در مدیوم سینما و دوری کردن از کلیشه‌های مرسوم زمانه‌ی خود، باعث موفقیت کیارستمی در سینمای جهان شد. 

شکیبا، بهترین سکانس آثار کیارستمی از نگاه خود را این گونه بیان کرد: سکانسی از فیلم «زندگی و دیگر هیچ» از سه‌گانه‌ی کوکر، که کارکتر مرد/پدر (فرهاد) با حسین که بر روی پله‌ها جوراب می‌پوشد، درباره‌ ازدواجش در ایام زلزله گفتگو می‌کند.وی در پاسخ به این پرسش که دوست داشتید در آثار کیارستمی چه نقشی ایفا کنید، گفت: طبیعتا دوست داشتم در فیلم «طعم گیلاس» به جای همایون ارشادی، نقش آقای بدیعی را ایفا کنم. 

او در بخش پایانی این گفتگو درباره برگزاری جشنواره فیلم کوتاه عباس کیارستمی توضیح داد: اگر این رویداد با نام کیارستمی بتواند میراث وی را که به نظر من حداقل در سطح زیبایی‌شناسی سینمای کنونی ایران نادیده گرفته شده، یادآوری و ما را مجبور کند تا دوباره سینمای وی را مرور کنیم، می‌تواند اتفاق ‌مهم‌ و تاثیرگذاری باشد.شکیبا خاطرنشان کرد: مطمئنم سینماگران جوان شناخت بیشتری از کیارستمی دارند تا کلیت سینمای بدنه‌ی ایران. به نظرم آنها با حضورشان در این فستیوال و اکران آثارشان می‌توانند اتفاقاتی را که‌ سینمای ایران فراموش کرده، یادآوری کنند.