چكونگی زندگی زنان در افغانستان سیل‌زده 

گروه بین الملل:سیل در اوایل ماه جاری ولایات شمالی افغانستان را درنوردید و ده‌ها هزار خانه را تحت تأثیر قرار داد. در حالی که صدها تن جان خود را از دست داده‌ و هزاران نفر بی‌خانمان شده‌اند، زنان سیل‌زده به دلیل مسائل بهداشتی گرفتار رنجی مضاعف هستند.
خبرنگاران محلی و امدادگران هشدار داده‌اند که زنان در مناطق سیل‌زده افغانستان به دلیل نبود توالت و حمام شخصی و همینطور تابوهای فرهنگی در مورد عادت ماهانه با یک بحران فوری روبرو هستند.در برخی موارد، زنان در طول روز آب نمی‌نوشند تا مجبور نباشند توالت شخصی پیدا کنند. سلما نیازی، یکی از بنیانگذاران خبرگزاری افغان تایمز، در این باره می‌گوید: «زنان به ما گفتند وقتی خورشید غروب می‌کند و روستا تاریک می‌شود باید به دنبال مکانی امن دور از محله‌ها بگردند تا بتوانند قضای حاجت کنند».
وی افزود: «برای آنها سخت است که تمام روز بدون رفتن به توالت بمانند ... [اما] آنها ترجیح می‌دهند ساعت‌ها با ناراحتی بگذرانند تا اینکه مجبور شوند در جایی در معرض دید عموم نیاز خود را رفع کنند.»
یک زن افغان به نام مقصوده می‌گوید: «در افغانستان، مردان در اولویت دسترسی به امکانات موجود هستند و زنان اجازه استفاده از توالت مردانه را ندارند. فقط چند توالت موجود است و چندین خانوار در روستا از همان‌ها استفاده می‌کنند. ما مجاز به استفاده از توالت‌هایی نیستیم که اقوام مردمان از آن‌ها استفاده می‌کنند.»او می‌گوید: «نمی‌دانم اگر کسی تصمیم بگیرد ما را تماشا کند، چه کاری می‌توانیم انجام دهیم. وقتی برای قضای حاجت می‌نشینیم، می‌ترسیم کسی نزدیک شود».
لوکایا، مدیر یک گروه امدادرسانی محلی، اعلام کرده است که نهاد «نجات کودکان» ساخت توالت و دوش را در اولویت قرار داده است. وی گفت: «در واقع من شاهد آن بودم که هیچ سرویس بهداشتی وجود ندارد.»دکتر غفار خان، یک داوطلب در مناطق سیل‌زده ولایت بغلان، می‌گوید بسیاری از بیمارانی که اخیراً دیده است به دلیل نبود توالت و آب سالم دچار بیماری شده‌اند.
وی گفت: «در سه روز گذشته من حدود ۳۰۰ بیمار را درمان کرده‌ام که بسیاری از آنها علائم مالاریا، وبا و سایر بیماری‌های منتقله از راه آب را داشتند. نبود آب سالم و تاسیسات بهداشتی مناسب از عوامل اصلی افزایش این بیماری‌ها است.»این در شرایطی است که زنان افغان پس از این فاجعه به دلیل هنجارهای فرهنگی در مورد نظافت و قاعدگی با چالش‌های منحصر به فردی روبرو هستند.
زنان در مناطق سیل‌زده می‌گویند که کمک‌های غیر دولتی همیشه شامل محصولات بهداشتی نیست. فرشته، ۴۹ ساله، از ولسوالی نهرین ولایت بغلان می‌گوید برخی از زنان در دوره قاعدگی خود به محصولات بهداشتی نیاز دارند اما نمی‌توانند در مورد آن صحبت کنند و درخواست نوار بهداشتی کنند.وی با بیان اینکه بسیاری از زنان از صحبت کردن درباره چنین نیازی می‌ترسند، می‌گوید: «زنان به استفاده از تکه‌های پارچه به جای محصولات بهداشتی مناسب روی آورده‌اند، اما این کار دشوار است به‌ویژه زمانی که آن‌ها را خاک گرفته است.»
داوطلبان امدادگر محلی می‌گوید مردم در بحث قاعدگی به دلیل تابوهای فرهنگی مردد هستند و همین کار را سخت کرده است. یک تن از آن‌ها به نام شعیب می‌گوید وقتی در مورد برنامه تحویل نوار بهداشتی به زنان سیل‌زده در ولایت بغلان به مادرش گفته است، او عصبانی شده و اظهار داشته که این کار «شرم‌آور» است.
شعیب با بیان اینکه صحبت در مورد  سلامت قاعدگی هنوز در منطقه یک تابو محسوب می‌شود، اضافه کرد: «مردم در مورد این مشکل صحبت نمی‌کنند. حتی به هنگام توزیع اقلام بهداشتی توسط تیمی از داوطلبان زن، زنان برای گرفتن محصولات بهداشتی از تیم داوطلب زن ما مردد بودند به همین خاطر همکاران ما سعی کردند تا آنجا که می‌توانند آنها را متقاعد کنند.»
بارش شدید باران و ذوب برف ناشی از دمای بالاتر از حد معمول باعث جاری شدن سیلاب در ۲۴ ولایت از ۳۴ ولایت افغانستان شده است. آژانس‌های امدادی مختلف تعداد قربانیان سیل را بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر اعلام کرده و گفته‌‌اند که حدود ۶۰ هزار نفر تحت تأثیر سیل قرار گرفته‌اند. هرچند تعیین ارقام دقیق تقریباً غیرممکن است، زیرا دسترسی به مناطق آسیب دیده دشوار است.
همزمان اتحادیه اروپا گفته است ۲۰۰ هزار یورو (معادل بیش از ۱۵.۵ میلیون افغانی) برای ارائه کمک‌های بشردوستانه اضطراری به ۲۸ هزار نفر از خانواده‌های آسیب‌دیده از سیل اختصاص می‌دهد. این کمک‌ها شامل خدمات مراقبت‌های بهداشتی و اقلام خانگی مانند پتو می‌شود.