کنترل هدست‌ویژن پرو اپل با مغز ممکن می‌شود

 اصطلاح رابط‌های مغز و رایانه(BCI) تقریبا گویای همه چیز است. آنها دستگاه‌هایی هستند که برای قرار دادن الکترودها در کنار نواحی خاصی از مغز طراحی شده‌اند تا فعالیت الکتریکی را به سیگنال‌هایی تبدیل کنند که می‌توانند برای تعامل با رایانه‌ها و سایر دستگاه‌ها مورد استفاده قرار گیرند.

به این ترتیب، آنها پتانسیل بسیار زیادی برای تغییر زندگی افرادی دارند که از آسیب‌های ستون فقرات، اختلالات نورون حرکتی و غیره رنج می‌برند. اما برای انجام این کار، آنها باید دقیقا به داخل سر بیمار بروند که می‌تواند شامل جراحی تهاجمی برای برداشتن بخشی از جمجمه باشد. اما فناوری سینکرون رویکرد متفاوتی پیش گرفته است.

ایمپلنت استنترود(Stentrode) این شرکت سفر خود را با یک روش درون رگی کم تهاجمی آغاز می‌کند که رابط مغز و رایانه را از طریق سیاهرگ گردنی وارد بدن می‌کند. این ایمپلنت از آن جا از طریق رگ‌های خونی مغز هدایت می‌شود تا زمانی که به قشر حرکتی برسد. سپس منبسط می‌شود تا دسته‌ای از الکترودها درست در کنار ناحیه مورد نظر مغز قرار گیرند.

این شرکت توضیح داد: پس از کاشت، هدف آن بازگرداندن توانایی افراد فلج شدید برای کنترل دستگاه‌های شخصی با استفاده از هندزفری است.در اواخر سال ۲۰۲۱، یک بیمار استرالیایی مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک اولین فردی بود که از طریق توییتر یک پیام متنی ارسال کرد و از این سیستم برای برقراری ارتباط مجدد با خانواده و همکاران تجاری از طریق ایمیل استفاده کرد.

اکنون یک گیرنده در ایالات متحده اولین کسی در جهان است که از هدست ویژن پرو اپل که در ماه ژوئن سال گذشته عرضه شد، از طریق ترکیبی از ردیابی چشم و ذهن خود استفاده می‌کند. کاربران سیستم معمولا برای انتخاب گزینه‌ها و کنترل نمایش، با چشم، صدا و دست خود با رایانه فضایی ارتباط برقرار می‌کنند. اما از دست دادن عملکرد اندام فوقانی در یک کاربر ۶۴ ساله مبتلا به ALS به این معنی است که چنین استفاده‌ای غیرممکن است.

به لطف رابط مغز و رایانه سینکرون، بیمار با کنترل ورودی‌ها با استفاده از افکار مستقیم خود قادر به بازی، تماشای تلویزیون اپل و ارسال پیام‌های متنی است.تام آکسلی، بنیانگذار و مدیر عامل سینکرون می‌گوید: رابط مغز و رایانه پلتفرمی برای اتصال مجدد افراد مبتلا به آسیب یا بیماری به فناوری است که به سرعت در حال رشد است. ویژن پرو یک سیستم قدرتمند است، اما به استفاده از حرکات دست برای کنترل اعمال و استفاده از رابط کاربری متکی است. ما سیگنال‌های کنترلی را مستقیما از مغز ارسال می‌کنیم تا نیاز به حرکات دست را جایگزین کنیم.