شنود، خرابکاری و توطئه ترور

گروه بین الملل: سوراخ‌هایی  به شکل مرموزی روی حصارهای اطراف یک پایگاه نظامی ایجاد شده است.توطئه‌ای که گفته می‌شود برای ترور بزرگ‌ترین تولیدکننده تسلیحات آلمان در جریان بوده است.
شنود مکالمه‌ تلفنی یکی از فرماندهان ارشد نیروی هوایی آلمان.
این‌ها ماجراهایی از یک رمان جاسوسی دهه ۱۹۶۰ نیست، بلکه رویدادهای واقعی است که امسال در آلمان اتفاق افتاده‌ است.
نمی‌توان تمام این رویدادها را به صورت قطعی به مسکو نسبت داد، اما آلمان به دلیل حمایت نظامی مستمر خود از کی‌یف، در حالت آماده‌باش برای رویارویی با اقدامات احتمالی خرابکارانه روسیه قرار دارد.
در حالی که روسیه و اوکراین به شدت درگیر جنگ گرم هستند، این نگرانی وجود دارد که اروپا وارد یک جنگ سرد جدید شده باشد.
مارک گالیوتی، عضو ارشد «موسسه خدمات متحد سلطنتی» و مدیر موسسه اطلاعاتی مایاک، می‌گوید: «وقتی به جنگ سرد فکر می‌کنیم، ذهنمان به دهه ۱۹۷۰ می‌رود، دورانی که قواعد بازی به طور کامل شکل گرفته و پذیرفته شده بود».او اضافه می‌کند: «ما به نوعی در آغاز یک جنگ سرد هستیم، مثل دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ که هنوز قواعد بازی مشخص نشده بود».
اما اگر جنگ سرد دیگری دوباره شعله‌ور شود، برای بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا و کشوری که زمانی خود با پرده آهنین به دو نیم تقسیم شده بود، چه معنایی خواهد داشت؟
بزرگ‌ترین بمب خبری، ماه گذشته زمانی منفجر شد که سی‌ان‌ان گزارش داد مقام‌های آمریکایی به برلین اطلاع داده‌اند که یک توطئه روسی برای کشتن مدیرعامل «راین‌متال»، بزرگ‌ترین شرکت تسلیحاتی آلمان، در جریان است.
کرملین این گزارش را تکذیب کرد، اما آنالنا بربوک، وزیر خارجه آلمان که نسبت به اولاف شولتز، صدراعظم عمدتا محتاط آلمان، مواضع تندتری نسبت به روسیه دارد، مسکو را به تلاش برای راه‌اندازی یک «جنگ تهاجمی ترکیبی» متهم کرد.
آرمین پاپرگر، مدیر عامل راین‌متال را در مراسم کلنگ‌زنی یک کارخانه جدید مهمات در ماه فوریه دیدم.
این مرد ۶۱ ساله، برای خودش آدم مهمی به حساب می‌آید، به‌ ویژه در دنیایی که کشورهای عضو ناتو میلیاردها دلار برای تجدید منابع تسلیحاتی اوکراین و تقویت امنیت خود خرج می‌کنند.
موقعیت برجسته او زمانی بیش از پیش روشن شد که در کنار اولاف شولتس، صدراعظم، بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان و مته فردریکسن، نخست‌وزیر دانمارک، ایستاد و با هم زمین‌ ایالت نیدرزاکسن را برای آغاز پروژه کارخانه جدید کلنگ زدند.اگر توطئه ترور او موفقیت‌آمیز بود، شوک بزرگی به غرب وارد می‌شد.
کمی بعد، یک اشتباه امنیتی به جاسوسان اجازه داد به مکالمه‌ای بسیار حساس بین مقام‌های ارشد نیروی هوایی آلمان گوش دهند، مکالمه‌ای که بعدا از تلویزیون روسیه هم پخش شد.
این حادثه باعث سرافکندگی شدید برلین شد، چون یک ژنرال نیروی هوایی ظاهرا با استفاده از یک خط ناامن، راه جاسوسان را به این مکالمه امنیتی باز کرده بود.
این اشتباه بزرگ، هر چند ممکن است اتفاقی مجزا باشد، اما به این اتهامات دامن می‌زد که آلمان مدت‌ها است به دلیل سیستم فدرالی و پراکنده‌ای که بر حفاظت از حریم خصوصی افراد تاکید زیادی دارد، به «حلقه ضعیف» اروپا در مقابله با جاسوسی‌ تبدیل شده است.چند هفته بعد، دو فرد آلمانی-روسی به ظن برنامه‌ریزی برای خرابکاری در تاسیسات نظامی آمریکا در ایالت بایرن دستگیر شدند. آنالنا بربوک، وزیر خارجه آلمان، سفیر روسیه را برای اعتراض احضار کرد و اعلام کرد: «ما اجازه نمی‌دهیم پوتین ترور را به آلمان بیاورد».
هفته گذشته، سوراخ‌هایی در حصارهای اطراف تاسیساتی پیدا شد که به دو پایگاه نظامی در نوردراین-وستفالن آب می‌رساند. این اتفاق باعث نگرانی‌ از این مسئله شد که ممکن است افرادی در تلاش برای آلوده کردن منابع آبی باشند.
آلمان تنها کشور اروپایی نیست که هدف حملات خرابکارانه قرار می‌گیرد، اما کشوری است که پایگاه‌های نظامی آمریکایی زیادی بعد از جنگ جهانی دوم در آن تاسیس شده است.
مارک گالیوتی معتقد است مسکو آلمان را به عنوان یک قدرت بزرگ اما «سست و ناپایدار» می‌بیند، که باعث می‌شود به عنوان نقطه ایده‌آلی برای اعمال فشار در نظر گرفته شود.
بزرگ‌ترین اقدام خرابکارانه‌ای که در سال‌های اخیر آلمان را تحت تاثیر قرار داد، انفجار خط لوله‌ گاز نورد استریم در سال ۲۰۲۲ بود که گاز روسیه را از مسیر دریای بالتیک به آلمان می‌رساند.
از آن زمان، حدس و گمان‌های زیادی درباره این که چه کسی دستور این حمله را داده، مطرح شد، اما در تحولی چشمگیر آلمان اخیرا در این پرونده برای یک مربی غواصی اوکراینی حکم جلب صادر کرد.
هفته گذشته، روزنامه وال استریت ژورنال گزارش داد که این عملیات «با بودجه‌ای محدود» انجام شده و از داخل اوکراین هدایت شده است.
کی‌یف این گزارش را به عنوان ادعایی بی‌اساس رد کرد. اما در حالی که همواره شک و تردیدهایی درباره این وجود داشت که آیا ولادیمیر پوتین دستور تخریب خط لوله خود را داده یا نه، نتیجه کار نشان داد که دنیای تاریک جاسوسی می‌تواند پر از پیچ و خم‌های پیش‌بینی‌ناپذیر باشد.
هر حادثه‌ ظاهرا خرابکارانه‌ای را نمی‌توان بلافاصله و با اطمینان به روسیه نسبت داد.
در فرانسه، این فعالان چپ‌گرای افراطی بودند که متهم به هدف قرار دادن شبکه قطار سریع‌السیر در آستانه المپیک شدند، نه جاسوسان روسیه.
و آلمان هم خود سابقه‌ای طولانی از حملات چپ‌گرایان افراطی دارد.
این که اکنون اوکراین در پرونده انفجارهای خط لوله نورد استریم مورد توجه قرار گرفته، انتقادهای تازه‌ای را از سوی جناح‌های سیاسی آلمان درباره حمایت برلین از کی‌یف برانگیخته است.
آلیس وایدل، یکی از رهبران حزب راست‌گرای افراطی «آلترناتیو برای آلمان»، خواهان توقف «پرداخت‌های کمکی» به کی‌یف و مطالبه خسارت‌های خط لوله نورد استریم از اوکراین شده است.این حزب بیشتر حمایت خود را از شرق آلمان که سابقا کمونیست بوده کسب می‌کند؛ جایی که فراتر از برلین، می‌توان در آن شاهد علاقه‌ای ماندگار به روسیه و نارضایتی از احزاب اصلی آلمان بود که از زمان اتحاد مجدد، بر صحنه سیاست تسلط داشته‌اند.در حالی که مقایسه‌ها با دوران جنگ سرد بر امنیت اروپا سایه انداخته، فضای سیاسی آن دوره نیز به شکلی آشکار و غیرمنتظره در آلمان احیا شده است.
دولت آلمان در تلاش برای تحکیم امنیت، در حال آماده کردن قانون جدیدی است که با هدف تقویت مقاومت زیرساخت‌های حیاتی تدوین شده است.
نانسی فیزر، وزیر کشور آلمان، می‌گوید باید «حداکثر اقدامات حفاظتی در همه حوزه‌ها» انجام شود.در صورت تصویب قانون «چتر کریتیس»، اپراتورهای بخش‌های حیاتی مانند انرژی، ترابری و آب، ملزم خواهند بود که استانداردهای امنیتی حداقلی را رعایت کنند.این اولین قانون فدرال از نوع خود در آلمان است، اما با وجود تنش‌های فزاینده ناشی از جنگ، هنوز به تصویب نهایی نرسیده است.
بر اساس گزارش‌ها در عملیات غافلگیرکننده اوکراین در داخل خاک روسیه، از خودروهای زرهی ماردِر ساخت آلمان استفاده شده‌ است.
این اقدام نشانه دیگری از شکستن تابوی سیاست خارجی آلمان از زمان حمله گسترده روسیه به اوکراین تلقی می‌شود.برنامه‌های جنجالی برای استقرار موشک‌های دوربرد آمریکا در آلمان از سال ۲۰۲۶ را هم به این تحولات اضافه کنید.زمانی که حمله گسترده روسیه به اوکراین آغاز شد، اولاف شولتز، صدر اعظم آلمان، وعده یک «چرخش اساسی» در سیاست‌های دفاعی و امنیت ملی را داد.
اما حامیان و منتقدان دولت هر دو اذعان دارند که جبران سال‌ها سرمایه‌گذاری ناکافی در حوزه دفاعی زمان زیادی خواهد برد، همان‌طور که تغییر ذهنیت متاثر از گذشته تاریک آلمان هم نیاز به گذشت زمان دارد.با توجه به تحولات اخیر، این سوال مطرح می‌شود که برلین چقدر زمان دارد.مارک گالیوتی می‌گوید بازسازی دفاعی تنها موضوعی نیست که مطرح است، بلکه ارتقاء امنیت سایبری و بهبود وضعیت مقابله با جاسوسی نیز اهمیت دارد.او می‌گوید: «برنامه‌ریزی امنیتی طی چند هفته‌ یا چند ماه‌ انجام نمی‌شود، بلکه نیاز به سال‌ها زمان دارد».