تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۵/۳۰ ساعت ۱۶:۰۴
کد مطلب : ۴۸۷۴۴۹
چرا روسیه پاسخ یورش اوکراین را نمی‌دهد؟
گروه بین الملل: در حالی که اوکراین منتظر پاسخ روسیه به تهاجم خود به کورسک است، بار دیگر چنین می‌نماید که ولادیمیر پوتین با مشکلی مواجه است.
مقامات نظامی اوکراین گیج شده‌اند، زیرا انتظار داشتند که حمله کاری و غافلگیرانه‌شان به منطقه کورسک روسیه، ضدحمله شدید روس‌ها و احتمالا عقب‌نشینی بزرگ اوکراینی‌ها را در پی داشته باشد، اما به رغم تبلیغات و ادعاهای رسانه‌های تحت کنترل کرملین مبنی بر مقاومت موفقیت‌آمیز، تاکنون شواهد کمی از این موضوع وجود دارد.
آیا این نشانه‌ای از بی کفایتی نظامی روسیه است که در طول جنگ اوکراین به وفور شاهد آن بوده‌ایم؟ آیا فرماندهان ارتش ولادیمیر پوتین در حال جمع‌آوری تدریجی نیروها برای پرهیز از خالی کردن تعداد زیادی از یگان‌هایشان در جبهه دونتسک هستند؟ آیا پوتین در اندیشه چیزی بزرگتر برای واکتنش نشان دادن است؟ مثلا یک موشک عظیم، پهپاد و رگبار موشکی به کی‌یف، یا حتی استفاده از یک سلاح هسته‌ای تاکتیکی برای بازدارندگی و مجازات؟ یا شاید موضوع فقط این است که الکسی دیومین، مردی که پوتین برای مدیریت بحران فعلی منصوب کرده، دارد برنامه‌ریزی می‌کند؟
در هر صورت، پرسش این است:دیومین کیست و پوتین می‌خواهد چه کار کند؟
نشریه پولیتیکو در تحلیلی می‌نویسد که دیومین را نباید دست کم گرفت. رسانه‌های غربی او را «بادیگارد پوتین» لقب داده‌اند زیرا در سال ۱۹۹۹ محافظ شخصی رهبر روسیه بود. پس از آن به معاونت رئیس سرویس حفاظت فدرال ارتقا سمت یافت. اما چیزهای بیشتری هست که درباره این مرد ۵۲ ساله باید دانست. او که در کورسک به دنیا آمده، منطقه را به خوبی می‌شناسد. تمام و کمال ارتشی است و پدرش ریاست بخش چهارم اداره اصلی پزشکی نظامی وزارت دفاع را بر عهده دارد.
دیومین به مدرسه نظامی رفته و در رشته مهندسی تحصیل کرده است. او در زمان الحاق کریمه به معاونت نیروهای ویژه اداره اطلاعات نظامی رسید. معروف است که پرواز ویکتور یانوکوویچ، رئیس‌جمهور پیشین اوکراین را که طرفدار روسیه بود، سازماندهی کرد تا او را از اوکراین خارج کند. مدتی در سمت رئیس ستاد نیروی زمینی ارتش و نیز معاون وزیر دفاع خدمت کرد و پس از آن در سال ۲۰۱۶ فرماندار تولا در غرب کشور شد.
برخی دیومین را که چند ماه پیش وارد کرملین شده، جانشین احتمالی پوتین می‌دانند. او را توانا، بی‌رحم و سرد توصیف می‌کنند، خصوصیاتی که چندان متفاوت از ویژگی‌های رئیسش نیست. او همچنین به روشمند بودن معروف است و این ویژگی‌اش شاید توجیهی برای تاخیر در ضد حمله روسیه در کورسک باشد.
به هر روی، رویدادهای جاری یک بار دیگر نشان داده است که پوتین چگونه در نتیجه بحران فلج شده و حتی از انظار ناپدید می‌شود، ویژگی‌ای که جوزف استالین هم داشت. در سال ۱۹۴۱، زمانی که نیروهای آلمانی وارد اتحاد جماهیر شوروی شدند، استالین در اقامتگاه خود ماند و در انظار عمومی ظاهر نشد.
محو شدن پوتین از برابر نظرها نخستین بار در دوران قرنطینه کووید روی داد. او خودش را در اقامتگاه شخصی‌اش در نوو-اگاریوو در حومه مسکو قرنطینه کرده بود. در حالی که مسکو برای مهار ویروس کشنده کرونا مبارزه می‌کرد، پوتین تا حد زیادی از نظرها غایب بود.
مارک گالئوتی، تحلیلگر بریتانیایی می‌گوید رئیس جمهوری روسیه ظاهرا تمایل دارد در هنگام چالش‌های جدی، حل مشکل را به دیگران بسپارد.
ظاهرا این غیبت در زمان وقوع بلایای طبیعی یا مصنوعی بدل به الگویی برای پوتین شده است. در سال ۲۰۰۰، زمانی که زیردریایی هسته‌ای کورسک در دریای بارنتس غرق شد، پوتین در اقامتگاهش در سوچی تعطیلات خود را سپری می‌کرد. او در نهایت با بستگان ۱۱۸ قربانی این فاجعه دیدار کرد، زیرا در انتقاد از غیبت او، جنجال رسانه‌ای بر پا شده بود و پس از ملاقات با بستگان قربانیان هم انتقادها فروکش نکرد.
پس از آن در سال ۲۰۱۸، پوتین به دلیل واکنش ضعیف به حادثه آتش‌سوزی عظیم مرکز خرید در شهر کمروو سیبری که دست کم ۶۴ کشته از جمله ۴۱ کودک بر جا گذاشت، بار دیگر مورد انتقاد قرار گرفت. پس از فاجعه، خانواده‌های داغدار این حادثه نیز او را به انفعال و تکرار اشتباه قبلی متهم کردند.
اکنون رهبران و فرماندهان اوکراینی منتظر هر گونه واکنش تمام عیاری از سوی روسیه هستند و از خود می‌پرسند چرا چنین واکنشی این همه طول کشیده است. آنها درباره حرکت بعدی خود هم دچار سردرگمی هستند، آیا باید در کورسک بمانند و از فتوحات بزرگ خود در داخل خاک روسیه دفاع کنند؟ آیا باید به طور کامل عقب‌نشینی کنند یا فقط تا حدی عقب بروند و یک منطقه حائل ایجاد کنند؟
پولیتیکو می‌نویسد که بر پایه پیش‌بینی اوکراین، پوتین مجبور خواهد شد نیروی انسانی و تجهیزات قابل توجهی را از جبهه مهم‌تر دونتسک به کورسک بیاورد در حالی که نیروهای روسی اکنون در ۱۵ کیلومتری شهر پوکروفسک در دونتسک مستقر هستند. اکنون که چنین نشده، ممکن است اوکراین وسوسه شود که در کورسک محکم سر جای خود بنشیند و حتی تلاش کند تا مناطق تحت کنترل خود در کورسک را گسترش دهد.
با این حال مارک کیمیت، دستیار پیشین وزیر امور خارجه ایالات متحده در امور سیاسی-نظامی بر این باور است که اگر اوکراینی‌ها بخواهند چنین کاری بکنند، بیم آن هست که پیامدهایی برایشان داشته باشد. این ژنرال نظامی بازنشسته می‌گوید: «نگرانی اصلی من این است که یکی از ژنرال‌های روسی کتاب‌های تاریخی را خوانده یا وضعیت نبرد اسلافش در نبردهای جنگ جهانی دوم را بررسی کند. آنگاه سعی خواهد کرد نیروهای مهاجم اوکراینی را محاصره کند، چه با حمله گازانبری در داخل روسیه، چه با پوششی عمیق‌تر در داخل خود اوکراین.»
او می‌افزاید: «اگر این اتفاق بیفتد و روس‌ها بتوانند محاصره را کامل کنند، همان‌طور که با لشکر ششم آلمان در استالینگراد کردند، استعداد نیروهایشان را کم‌شمارتر می‌کنند و این زیبا نخواهد بود.»
علاوه بر این، اوکراین برای این که بتواند همچنان در کورسک دست برتر را داشته باشد، نیاز دارد به افزودن نیروهای بیشتری به جمع ۱۲ هزار نفری که تخمین زده می‌شود هم‌اکنون در خاک روسیه مستقر شده‌اند. و این در حالی است که اوکراین کمبود شدید نیروی انسانی دارد. اوکراین همچنین تا زمانی که روسیه حمله با بمب‌های سرشی (گلاید) نکرده، برآوردی از توان جنگ الکترونیک و پدافند هوایی خود نخواهد داشت.
برای همین هم هست که ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین از متحدان غربی خواسته تا اجازه دهند موشک‌های دوربردی را که به این کشور داده‌اند برای زدن اهداف تا عمق بسیار بیشتری در روسیه استفاده کنند.
در میان همه این ابهامات، روز یکشنبه زلنسکی معلوم کرد که نیروهای اوکراینی قصد دارند منطقه حائل در کورسک را حفظ کنند، اگرچه روشن نکرد که آیا این منطقه شامل کل قلمرو اشغال شده است یا یک قطعه بسیار کوچکتر از آن. به هر روی، زلنسکی هرگز نمی‌خواهد که در کورسک با یک ضدحمله جدی مواجه شده یا پیروزی‌اش به شکست بدل شود و شادی این پیروزی برای اوکراین و متحدان غربی‌اش به تضعیف روحیه بدل شود.
مقامات نظامی اوکراین گیج شده‌اند، زیرا انتظار داشتند که حمله کاری و غافلگیرانه‌شان به منطقه کورسک روسیه، ضدحمله شدید روس‌ها و احتمالا عقب‌نشینی بزرگ اوکراینی‌ها را در پی داشته باشد، اما به رغم تبلیغات و ادعاهای رسانه‌های تحت کنترل کرملین مبنی بر مقاومت موفقیت‌آمیز، تاکنون شواهد کمی از این موضوع وجود دارد.
آیا این نشانه‌ای از بی کفایتی نظامی روسیه است که در طول جنگ اوکراین به وفور شاهد آن بوده‌ایم؟ آیا فرماندهان ارتش ولادیمیر پوتین در حال جمع‌آوری تدریجی نیروها برای پرهیز از خالی کردن تعداد زیادی از یگان‌هایشان در جبهه دونتسک هستند؟ آیا پوتین در اندیشه چیزی بزرگتر برای واکتنش نشان دادن است؟ مثلا یک موشک عظیم، پهپاد و رگبار موشکی به کی‌یف، یا حتی استفاده از یک سلاح هسته‌ای تاکتیکی برای بازدارندگی و مجازات؟ یا شاید موضوع فقط این است که الکسی دیومین، مردی که پوتین برای مدیریت بحران فعلی منصوب کرده، دارد برنامه‌ریزی می‌کند؟
در هر صورت، پرسش این است:دیومین کیست و پوتین می‌خواهد چه کار کند؟
نشریه پولیتیکو در تحلیلی می‌نویسد که دیومین را نباید دست کم گرفت. رسانه‌های غربی او را «بادیگارد پوتین» لقب داده‌اند زیرا در سال ۱۹۹۹ محافظ شخصی رهبر روسیه بود. پس از آن به معاونت رئیس سرویس حفاظت فدرال ارتقا سمت یافت. اما چیزهای بیشتری هست که درباره این مرد ۵۲ ساله باید دانست. او که در کورسک به دنیا آمده، منطقه را به خوبی می‌شناسد. تمام و کمال ارتشی است و پدرش ریاست بخش چهارم اداره اصلی پزشکی نظامی وزارت دفاع را بر عهده دارد.
دیومین به مدرسه نظامی رفته و در رشته مهندسی تحصیل کرده است. او در زمان الحاق کریمه به معاونت نیروهای ویژه اداره اطلاعات نظامی رسید. معروف است که پرواز ویکتور یانوکوویچ، رئیس‌جمهور پیشین اوکراین را که طرفدار روسیه بود، سازماندهی کرد تا او را از اوکراین خارج کند. مدتی در سمت رئیس ستاد نیروی زمینی ارتش و نیز معاون وزیر دفاع خدمت کرد و پس از آن در سال ۲۰۱۶ فرماندار تولا در غرب کشور شد.
برخی دیومین را که چند ماه پیش وارد کرملین شده، جانشین احتمالی پوتین می‌دانند. او را توانا، بی‌رحم و سرد توصیف می‌کنند، خصوصیاتی که چندان متفاوت از ویژگی‌های رئیسش نیست. او همچنین به روشمند بودن معروف است و این ویژگی‌اش شاید توجیهی برای تاخیر در ضد حمله روسیه در کورسک باشد.
به هر روی، رویدادهای جاری یک بار دیگر نشان داده است که پوتین چگونه در نتیجه بحران فلج شده و حتی از انظار ناپدید می‌شود، ویژگی‌ای که جوزف استالین هم داشت. در سال ۱۹۴۱، زمانی که نیروهای آلمانی وارد اتحاد جماهیر شوروی شدند، استالین در اقامتگاه خود ماند و در انظار عمومی ظاهر نشد.
محو شدن پوتین از برابر نظرها نخستین بار در دوران قرنطینه کووید روی داد. او خودش را در اقامتگاه شخصی‌اش در نوو-اگاریوو در حومه مسکو قرنطینه کرده بود. در حالی که مسکو برای مهار ویروس کشنده کرونا مبارزه می‌کرد، پوتین تا حد زیادی از نظرها غایب بود.
مارک گالئوتی، تحلیلگر بریتانیایی می‌گوید رئیس جمهوری روسیه ظاهرا تمایل دارد در هنگام چالش‌های جدی، حل مشکل را به دیگران بسپارد.
ظاهرا این غیبت در زمان وقوع بلایای طبیعی یا مصنوعی بدل به الگویی برای پوتین شده است. در سال ۲۰۰۰، زمانی که زیردریایی هسته‌ای کورسک در دریای بارنتس غرق شد، پوتین در اقامتگاهش در سوچی تعطیلات خود را سپری می‌کرد. او در نهایت با بستگان ۱۱۸ قربانی این فاجعه دیدار کرد، زیرا در انتقاد از غیبت او، جنجال رسانه‌ای بر پا شده بود و پس از ملاقات با بستگان قربانیان هم انتقادها فروکش نکرد.
پس از آن در سال ۲۰۱۸، پوتین به دلیل واکنش ضعیف به حادثه آتش‌سوزی عظیم مرکز خرید در شهر کمروو سیبری که دست کم ۶۴ کشته از جمله ۴۱ کودک بر جا گذاشت، بار دیگر مورد انتقاد قرار گرفت. پس از فاجعه، خانواده‌های داغدار این حادثه نیز او را به انفعال و تکرار اشتباه قبلی متهم کردند.
اکنون رهبران و فرماندهان اوکراینی منتظر هر گونه واکنش تمام عیاری از سوی روسیه هستند و از خود می‌پرسند چرا چنین واکنشی این همه طول کشیده است. آنها درباره حرکت بعدی خود هم دچار سردرگمی هستند، آیا باید در کورسک بمانند و از فتوحات بزرگ خود در داخل خاک روسیه دفاع کنند؟ آیا باید به طور کامل عقب‌نشینی کنند یا فقط تا حدی عقب بروند و یک منطقه حائل ایجاد کنند؟
پولیتیکو می‌نویسد که بر پایه پیش‌بینی اوکراین، پوتین مجبور خواهد شد نیروی انسانی و تجهیزات قابل توجهی را از جبهه مهم‌تر دونتسک به کورسک بیاورد در حالی که نیروهای روسی اکنون در ۱۵ کیلومتری شهر پوکروفسک در دونتسک مستقر هستند. اکنون که چنین نشده، ممکن است اوکراین وسوسه شود که در کورسک محکم سر جای خود بنشیند و حتی تلاش کند تا مناطق تحت کنترل خود در کورسک را گسترش دهد.
با این حال مارک کیمیت، دستیار پیشین وزیر امور خارجه ایالات متحده در امور سیاسی-نظامی بر این باور است که اگر اوکراینی‌ها بخواهند چنین کاری بکنند، بیم آن هست که پیامدهایی برایشان داشته باشد. این ژنرال نظامی بازنشسته می‌گوید: «نگرانی اصلی من این است که یکی از ژنرال‌های روسی کتاب‌های تاریخی را خوانده یا وضعیت نبرد اسلافش در نبردهای جنگ جهانی دوم را بررسی کند. آنگاه سعی خواهد کرد نیروهای مهاجم اوکراینی را محاصره کند، چه با حمله گازانبری در داخل روسیه، چه با پوششی عمیق‌تر در داخل خود اوکراین.»
او می‌افزاید: «اگر این اتفاق بیفتد و روس‌ها بتوانند محاصره را کامل کنند، همان‌طور که با لشکر ششم آلمان در استالینگراد کردند، استعداد نیروهایشان را کم‌شمارتر می‌کنند و این زیبا نخواهد بود.»
علاوه بر این، اوکراین برای این که بتواند همچنان در کورسک دست برتر را داشته باشد، نیاز دارد به افزودن نیروهای بیشتری به جمع ۱۲ هزار نفری که تخمین زده می‌شود هم‌اکنون در خاک روسیه مستقر شده‌اند. و این در حالی است که اوکراین کمبود شدید نیروی انسانی دارد. اوکراین همچنین تا زمانی که روسیه حمله با بمب‌های سرشی (گلاید) نکرده، برآوردی از توان جنگ الکترونیک و پدافند هوایی خود نخواهد داشت.
برای همین هم هست که ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین از متحدان غربی خواسته تا اجازه دهند موشک‌های دوربردی را که به این کشور داده‌اند برای زدن اهداف تا عمق بسیار بیشتری در روسیه استفاده کنند.
در میان همه این ابهامات، روز یکشنبه زلنسکی معلوم کرد که نیروهای اوکراینی قصد دارند منطقه حائل در کورسک را حفظ کنند، اگرچه روشن نکرد که آیا این منطقه شامل کل قلمرو اشغال شده است یا یک قطعه بسیار کوچکتر از آن. به هر روی، زلنسکی هرگز نمی‌خواهد که در کورسک با یک ضدحمله جدی مواجه شده یا پیروزی‌اش به شکست بدل شود و شادی این پیروزی برای اوکراین و متحدان غربی‌اش به تضعیف روحیه بدل شود.
پربينندهترين مطالب و خبرها
پربحثترين مطالب و خبرها
