زنان افغان به خودکشی فکر می‌کنند

گروه بین الملل: زنان افغان می‌گویند پس از تصویب قانون نظارت اخلاقی حکومت طالبان احساس افسردگی، ترس و درماندگی دارند. برخی از این زنان می‌گویند که حتی به خودکشی فکر می‌کنند.
یکی از این زنان  گفت: «بیشتر اوقات زمانی که با دوستانم صحبت می‌کنم، با دانشجویان، همکارانم، هیچ امیدی نمی‌بینند. مردن بهتر از زندگی در این وضعیت است. اینها افکار خودکشی است که روز به روز بیشتر و بیشتر می‌شود.»
او گفت کنار آمدن با این شرایط خیلی دشوار است.
زن دیگری نیز گفت: «بدترین استرس را تجربه می‌کنم. معده‌ام خیلی دچار مشکل شده. خوابم بهم ریخته. حتی اگر نیایند و به تو نگویند که صورتت را بپوشانی. نمی‌توانی بخندی یا حرف بزنی، زمانی که در کنارت هستند، احساس شوک می‌کنی. احساس می‌کنی که ضربان قلبت به‌شدت بالا می‌رود. اضطراب زیادی است، ترس و درماندگی زیاد.»
ماه گذشته، طالبان قانون امر به معروف و نهی از منکر را نشر کرد که بر اساس آن، محدودیت‌های بیشتری برای زنان وضع شده از جمله پوشش کامل صورت. صدای زنان نیز «عورت» شمرده شده و پنهان کردن آن «الزامی» شده است.این قانون در ۴ فصل و ۳۵ ماده و بیش از صد صفحه مستند به روایات، زیرنظر هبت‌الله آخوندزاده رهبر طالبان تنظیم شده است.
حمدالله فطرت، معاون سخنگوی حکومت طالبان از قانون جدید دفاع کرده و گفته است که مطابق با شریعت اسلامی است.
یکی دیگر از زنان، گفت: «این قوانین نه مطابق با قوانین اسلام و نه فرهنگ و جامعه افغانستان است، اما آنها قوانین طالبان هستند و این یک اصطلاح جدید در فرهنگ لغت است.»
طالبان پس از بازگشت به قدرت، ادامه تحصیل دختران و زنان پس از کلاس ششم را ممنوع کرد و به گفته سازمان‌های حقوق بشر بیش از صد دستورالعمل برای محدود کردن زنان وضع کرده است.
در همین حال، پنجاه‌وهفتمین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو که از دیروز آغاز شده است، وضعیت افغانستان را بررسی می‌کند.
ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان در جلسه دیروز گفت که از آخرین گزارشش در ماه ژوئن تاکنون، حکومت طالبان نقض حقوق مردم افغانستان، به‌ویژه زنان و دختران را تشدید کرده است.او گفت قانون جدید نظارت اخلاقی طالبان، مرحله تازه‌ای از سقوط مداوم حقوق بشر را نشان می‌دهد:
«این قانون سیستم نهادینه طالبان در تبعیض جنسی و جنسیتی، جداسازی و ستم و به طور خلاصه آزار جنسی، جنایت علیه بشریت را تقویت کرده و تقریبا بر همه مردم تأثیر می‌گذارد.»
او گفت که به نظر می‌رسد که حکومت طالبان در راهی پیش می‌رود که به شرایط وحشتناک اواخر دهه ۱۹۹۰ بر می‌گردد.
 بنت می‌گوید جهان باید حکومت طالبان را متقاعد کند که از راهی که در پیش گرفته برگردد:
«متأسفانه، مصونیت از مجازات که نسل‌ها در افغانستان حاکم بوده است یکی از عوامل درگیری و سرکوب در این کشور است. ناکامی در مقابله موثر با چرخه معافیت از مجازات تنها رژیم ستمگر طالبان را جسورتر می‌کند و امکان صلح واقعی و پایدار در افغانستان و فراتر از آن را کاهش می‌دهد.»