تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۱۰/۲۴ ساعت ۰۸:۱۰
کد مطلب : ۵۱۰۱۸۷
دستاورد‌های بایدن زیر سایه ناکامی‌ها
گروه بین الملل: شریه آتلانتیک، روزنامه نیویورک تایمز و واشنگتن پست هر یک با دیدگاه‌هایی متفاوت، اما انتقادی به دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن پرداخته‌اند.
به گزارش فرارو، نشریه آتلانتیک، جو بایدن را فردی می‌داند که با برداشت نادرست از شرایط سیاسی و باور به توانایی شکست ترامپ، میراث خود را خدشه‌دار کرد و نتوانست مأموریت انتقالی‌اش را به پایان برساند. روزنامه نیویورک تایمز، بر دستاورد‌های اقتصادی او مانند کاهش فقر و سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی تأکید دارد، اما عدم توانایی بایدن در جلب اعتماد عمومی و روایت‌سازی مناسب از موفقیت‌هایش را دلیل اصلی تضعیف میراثش می‌داند. روزنامه واشنگتن پست نیز با اشاره به قانون‌گذاری‌های تاریخی و نقش بایدن در احیای ناتو، او را به‌عنوان پلی ناپایدار توصیف می‌کند که به دلیل تصمیمات دیرهنگام، مشکلات جسمی و نگرانی‌های حزبی، نتوانست نقش خود را به‌عنوان رهبر انتقالی به‌درستی ایفا کند.
آیا بایدن واقعا می‌توانست ترامپ را شکست دهد؟
نشریه آتلانتیک در تحلیلی به عنوان «میراث آسیب دیده بایدن» به بررسی دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن و ادعای او درباره امکان شکست دونالد ترامپ در صورت ادامه حضورش در رقابت‌ها پرداخته است. بایدن در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توانست در برابر ترامپ پیروز شود، ادعا کرده بود که بله، اما شواهد و نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که احتمال شکست او با اختلافی بیشتر از کامالا هریس وجود داشت. این تحلیل نشان می‌دهد که برداشت نادرست بایدن از شرایط سیاسی و نقش خودش، میراث سیاسی او را خدشه‌دار کرده است.
بایدن در دوران ریاست‌جمهوری‌اش توانست دستاورد‌های مهمی، چون احیای اقتصادی، تصویب قوانین کلیدی و انتصابات قضایی برجسته‌ای داشته باشد. با این حال، ضعف‌هایی مانند خروج آشفته از افغانستان و بحران مهاجرت در مرز‌ها نیز بر کارنامه‌اش سایه انداخت. سیاست‌های او در هزینه‌کرد و مدیریت تورم نیز به‌رغم وجود عوامل خارجی، مورد انتقاد قرار گرفت. همچنین، رویکرد دولت بایدن به جنگ اوکراین به‌عنوان بحرانی مدیریتی، نه جنگی برای پیروزی، باعث شد آینده این بحران به جانشین او سپرده شود.
تحلیل آتلانتیک همچنین بر این نکته تأکید دارد که بایدن نتوانست توجه عمومی را جلب کند و به‌جای ارائه چشم‌اندازی برای کشور، سیاستی به سبک دوران پیش از ترامپ را دنبال کرد. او و تیمش مسیر ترامپیسم را نادرست تحلیل کرده و باور داشتند که مشکل ترامپ خودبه‌خود حل خواهد شد. این رویکرد منجر به تصمیمات دیرهنگام در پیگیری عدالت و مقابله با تهدید‌های ترامپ شد، در حالی که ترامپ توانست از این بحران‌ها عبور کند.
بایدن، قهرمان طبقه کارگر یا رئیس‌جمهور فراموش‌شده؟
روزنامه نیویورک تایمز در تحلیلی به عنوان «تراژدی جو بایدن» دوران پایانی ریاست‌جمهوری جو بایدن را با لحنی انتقادی و در عین حال همدلانه بررسی می‌کند. نویسنده بایدن را فردی می‌بیند که با وجود دستاورد‌های اقتصادی چشمگیر، همچون شبحی در کاخ سفید به‌سر می‌برد و از توجه عمومی فاصله گرفته است. این مقاله تأکید می‌کند که اگرچه بایدن موفق شد اقتصادی رو به رشد، نرخ بیکاری پایین و برنامه‌های حمایتی بزرگی مانند طرح نجات آمریکا و قانون زیرساخت‌ها را محقق کند، اما روایت‌سازی ضعیف و ناتوانی در جلب اعتماد عمومی به این موفقیت‌ها، میراث او را خدشه‌دار کرده است.
تحلیل نشان می‌دهد که بایدن خود را قهرمان طبقه کارگر معرفی می‌کرد، اما نتوانست حمایت این طبقه را حفظ کند. این مسئله، به‌ویژه در انتخابات اخیر، به ضرر حزب او تمام شد. با وجود پیشرفت‌های اقتصادی ایالات متحده، مانند نرخ رشد سریع‌تر از دیگر کشور‌های گروه ۷ و کاهش تورم به حدود ۲ درصد، بسیاری از رأی‌دهندگان این دستاوردها را نادیده گرفتند یا آنها را به حساب سیاست‌های بایدن نگذاشتند. شکاف میان واقعیت و ادراک عمومی، نقطه ضعف کلیدی او بود.
بااین‌حال، مقاله پیش‌بینی می‌کند که تاریخ نسبت به رأی‌دهندگان امروز قضاوت منصفانه‌تری خواهد داشت. بایدن با تصمیماتی مانند طرح نجات اقتصادی و سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی، اثرات مثبتی بر طبقه کارگر و کاهش فقر گذاشت. اما عدم توانایی در کنترل روایت عمومی و پیامد‌های تورمی ناشی از همین اقدامات، باعث شد که او بیش از دستاوردهایش، به‌خاطر شکست‌های ادراکی به یاد آورده شود.
این خلاصه از تحلیل روزنامه نیویورک تایمز به‌خوبی تصویر کاملی از نگاه نویسنده به دوران پایانی ریاست‌جمهوری جو بایدن ارائه می‌دهد. متن تأکید دارد که اگرچه بایدن دستاورد‌های اقتصادی چشمگیری داشت و سیاست‌های مهمی در حمایت از طبقه کارگر به اجرا گذاشت، اما شکست او در جلب اعتماد عمومی و روایت‌سازی مناسب از این دستاوردها، میراث او را تضعیف کرده است.
دستاورد‌های بایدن زیر سایه ناکامی‌ها
روزنامه «واشنگتن پست» در تحلیلی به عنوان «میراث بایدن؛ پلی به ناکجاآباد» جو بایدن را در مقایسه با دیگر رؤسای جمهور یک‌دوره‌ای آمریکا، در موقعیتی متفاوت ارزیابی می‌کند. این روزنامه معتقد است که رؤسای جمهور یک‌دوره‌ای معمولاً به خاطر تصمیمات شجاعانه و مواضع اصولی خود به یاد می‌مانند، اما میراث بایدن به احتمال زیاد با این رویکرد همراه نخواهد بود. به گفته واشنگتن پست، بایدن، با وجود یک عمر خدمت شرافتمندانه، به عنوان فردی که زمان مناسب برای ترک صحنه را تشخیص نداد، در تاریخ به یاد خواهد ماند.
با این حال، واشنگتن پست به دستاورد‌های قابل‌توجه بایدن نیز اشاره می‌کند؛ از جمله تصویب قوانینی تاریخی در دو سال نخست ریاست‌جمهوری‌اش، سرمایه‌گذاری عظیم در انرژی پاک و صنایع پیشرفته و احیای ناتو در بحبوحه بحران اوکراین. این موفقیت‌ها در تاریخ قابل تقدیرند، اما هدف اصلی رأی‌دهندگان در انتخاب بایدن در سال ۲۰۲۰، بازگرداندن آرامش و ثبات به کشور پس از دوران پرتنش ترامپ بود. در این راستا، بایدن به‌عنوان یک رهبر انتقالی مطرح شد که مأموریتش ایجاد پلی میان بحران‌های سیاسی نسل خود و آینده‌ای بهتر بود. با این حال، این پل به دلایلی که واشنگتن پست آنها را ترکیبی از سرسختی شخصی، مشکلات جسمی، و نگرانی‌های حزب دموکرات درباره جانشین احتمالی وی می‌داند، فرو ریخت.
این روزنامه به‌ویژه به نقشی که احساس خودمحوری بایدن و نگرانی‌های حزب درباره کامالا هریس، معاون وی، در تصمیم‌گیری برای ادامه کارزار انتخاباتی‌اش داشتند، اشاره می‌کند. دموکرات‌ها به دلیل نگرانی از عدم توانایی هریس برای پیروزی در انتخابات، از فرآیند رقابتی درون‌حزبی اجتناب کردند. این در حالی است که بایدن، حتی با کاهش محبوبیت، خود را تنها گزینه برای شکست ترامپ می‌دانست، تفکری که به گفته واشنگتن پست، در نهایت توهمی خطرناک بود.
در نهایت، واشنگتن پست بر این باور است که دستاورد‌های بایدن، هرچند چشمگیر، احتمالاً در حافظه جمعی آمریکایی‌ها کم‌رنگ خواهد شد. او ممکن است به دلیل سیاست‌های اقتصادی و دیپلماتیکش تحسین شود، اما تصویر ماندگار از وی، به‌عنوان پلی ناپایدار که نتوانست به مقصد برسد، باقی خواهد ماند. این ارزیابی، هرچند از نظر تاریخی ناعادلانه باشد، به عنوان نقطه‌ضعفی در میراث سیاسی بایدن ثبت خواهد شد.
نتیجه گیری
جو بایدن، با وجود دستاورد‌های مهم اقتصادی، دیپلماتیک و قانون‌گذاری، به دلیل ضعف در مدیریت روایت عمومی و ناتوانی در جلب اعتماد رأی‌دهندگان، میراثی پرافت‌وخیز از خود بر جای گذاشت. او که به‌عنوان پلی انتقالی میان بحران‌های سیاسی گذشته و آینده‌ای بهتر انتخاب شد، در عمل نتوانست این نقش را به‌طور کامل ایفا کند. تاریخ ممکن است دستاورد‌های واقعی او را به رسمیت بشناسد، اما در حافظه جمعی، بایدن به‌عنوان رئیس‌جمهوری که زمان مناسب برای کناره‌گیری را نشناخت، به یاد خواهد ماند؛ پلی که به مقصد نرسید.
به گزارش فرارو، نشریه آتلانتیک، جو بایدن را فردی می‌داند که با برداشت نادرست از شرایط سیاسی و باور به توانایی شکست ترامپ، میراث خود را خدشه‌دار کرد و نتوانست مأموریت انتقالی‌اش را به پایان برساند. روزنامه نیویورک تایمز، بر دستاورد‌های اقتصادی او مانند کاهش فقر و سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی تأکید دارد، اما عدم توانایی بایدن در جلب اعتماد عمومی و روایت‌سازی مناسب از موفقیت‌هایش را دلیل اصلی تضعیف میراثش می‌داند. روزنامه واشنگتن پست نیز با اشاره به قانون‌گذاری‌های تاریخی و نقش بایدن در احیای ناتو، او را به‌عنوان پلی ناپایدار توصیف می‌کند که به دلیل تصمیمات دیرهنگام، مشکلات جسمی و نگرانی‌های حزبی، نتوانست نقش خود را به‌عنوان رهبر انتقالی به‌درستی ایفا کند.
آیا بایدن واقعا می‌توانست ترامپ را شکست دهد؟
نشریه آتلانتیک در تحلیلی به عنوان «میراث آسیب دیده بایدن» به بررسی دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن و ادعای او درباره امکان شکست دونالد ترامپ در صورت ادامه حضورش در رقابت‌ها پرداخته است. بایدن در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توانست در برابر ترامپ پیروز شود، ادعا کرده بود که بله، اما شواهد و نظرسنجی‌ها حاکی از آن است که احتمال شکست او با اختلافی بیشتر از کامالا هریس وجود داشت. این تحلیل نشان می‌دهد که برداشت نادرست بایدن از شرایط سیاسی و نقش خودش، میراث سیاسی او را خدشه‌دار کرده است.
بایدن در دوران ریاست‌جمهوری‌اش توانست دستاورد‌های مهمی، چون احیای اقتصادی، تصویب قوانین کلیدی و انتصابات قضایی برجسته‌ای داشته باشد. با این حال، ضعف‌هایی مانند خروج آشفته از افغانستان و بحران مهاجرت در مرز‌ها نیز بر کارنامه‌اش سایه انداخت. سیاست‌های او در هزینه‌کرد و مدیریت تورم نیز به‌رغم وجود عوامل خارجی، مورد انتقاد قرار گرفت. همچنین، رویکرد دولت بایدن به جنگ اوکراین به‌عنوان بحرانی مدیریتی، نه جنگی برای پیروزی، باعث شد آینده این بحران به جانشین او سپرده شود.
تحلیل آتلانتیک همچنین بر این نکته تأکید دارد که بایدن نتوانست توجه عمومی را جلب کند و به‌جای ارائه چشم‌اندازی برای کشور، سیاستی به سبک دوران پیش از ترامپ را دنبال کرد. او و تیمش مسیر ترامپیسم را نادرست تحلیل کرده و باور داشتند که مشکل ترامپ خودبه‌خود حل خواهد شد. این رویکرد منجر به تصمیمات دیرهنگام در پیگیری عدالت و مقابله با تهدید‌های ترامپ شد، در حالی که ترامپ توانست از این بحران‌ها عبور کند.
بایدن، قهرمان طبقه کارگر یا رئیس‌جمهور فراموش‌شده؟
روزنامه نیویورک تایمز در تحلیلی به عنوان «تراژدی جو بایدن» دوران پایانی ریاست‌جمهوری جو بایدن را با لحنی انتقادی و در عین حال همدلانه بررسی می‌کند. نویسنده بایدن را فردی می‌بیند که با وجود دستاورد‌های اقتصادی چشمگیر، همچون شبحی در کاخ سفید به‌سر می‌برد و از توجه عمومی فاصله گرفته است. این مقاله تأکید می‌کند که اگرچه بایدن موفق شد اقتصادی رو به رشد، نرخ بیکاری پایین و برنامه‌های حمایتی بزرگی مانند طرح نجات آمریکا و قانون زیرساخت‌ها را محقق کند، اما روایت‌سازی ضعیف و ناتوانی در جلب اعتماد عمومی به این موفقیت‌ها، میراث او را خدشه‌دار کرده است.
تحلیل نشان می‌دهد که بایدن خود را قهرمان طبقه کارگر معرفی می‌کرد، اما نتوانست حمایت این طبقه را حفظ کند. این مسئله، به‌ویژه در انتخابات اخیر، به ضرر حزب او تمام شد. با وجود پیشرفت‌های اقتصادی ایالات متحده، مانند نرخ رشد سریع‌تر از دیگر کشور‌های گروه ۷ و کاهش تورم به حدود ۲ درصد، بسیاری از رأی‌دهندگان این دستاوردها را نادیده گرفتند یا آنها را به حساب سیاست‌های بایدن نگذاشتند. شکاف میان واقعیت و ادراک عمومی، نقطه ضعف کلیدی او بود.
بااین‌حال، مقاله پیش‌بینی می‌کند که تاریخ نسبت به رأی‌دهندگان امروز قضاوت منصفانه‌تری خواهد داشت. بایدن با تصمیماتی مانند طرح نجات اقتصادی و سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی، اثرات مثبتی بر طبقه کارگر و کاهش فقر گذاشت. اما عدم توانایی در کنترل روایت عمومی و پیامد‌های تورمی ناشی از همین اقدامات، باعث شد که او بیش از دستاوردهایش، به‌خاطر شکست‌های ادراکی به یاد آورده شود.
این خلاصه از تحلیل روزنامه نیویورک تایمز به‌خوبی تصویر کاملی از نگاه نویسنده به دوران پایانی ریاست‌جمهوری جو بایدن ارائه می‌دهد. متن تأکید دارد که اگرچه بایدن دستاورد‌های اقتصادی چشمگیری داشت و سیاست‌های مهمی در حمایت از طبقه کارگر به اجرا گذاشت، اما شکست او در جلب اعتماد عمومی و روایت‌سازی مناسب از این دستاوردها، میراث او را تضعیف کرده است.
دستاورد‌های بایدن زیر سایه ناکامی‌ها
روزنامه «واشنگتن پست» در تحلیلی به عنوان «میراث بایدن؛ پلی به ناکجاآباد» جو بایدن را در مقایسه با دیگر رؤسای جمهور یک‌دوره‌ای آمریکا، در موقعیتی متفاوت ارزیابی می‌کند. این روزنامه معتقد است که رؤسای جمهور یک‌دوره‌ای معمولاً به خاطر تصمیمات شجاعانه و مواضع اصولی خود به یاد می‌مانند، اما میراث بایدن به احتمال زیاد با این رویکرد همراه نخواهد بود. به گفته واشنگتن پست، بایدن، با وجود یک عمر خدمت شرافتمندانه، به عنوان فردی که زمان مناسب برای ترک صحنه را تشخیص نداد، در تاریخ به یاد خواهد ماند.
با این حال، واشنگتن پست به دستاورد‌های قابل‌توجه بایدن نیز اشاره می‌کند؛ از جمله تصویب قوانینی تاریخی در دو سال نخست ریاست‌جمهوری‌اش، سرمایه‌گذاری عظیم در انرژی پاک و صنایع پیشرفته و احیای ناتو در بحبوحه بحران اوکراین. این موفقیت‌ها در تاریخ قابل تقدیرند، اما هدف اصلی رأی‌دهندگان در انتخاب بایدن در سال ۲۰۲۰، بازگرداندن آرامش و ثبات به کشور پس از دوران پرتنش ترامپ بود. در این راستا، بایدن به‌عنوان یک رهبر انتقالی مطرح شد که مأموریتش ایجاد پلی میان بحران‌های سیاسی نسل خود و آینده‌ای بهتر بود. با این حال، این پل به دلایلی که واشنگتن پست آنها را ترکیبی از سرسختی شخصی، مشکلات جسمی، و نگرانی‌های حزب دموکرات درباره جانشین احتمالی وی می‌داند، فرو ریخت.
این روزنامه به‌ویژه به نقشی که احساس خودمحوری بایدن و نگرانی‌های حزب درباره کامالا هریس، معاون وی، در تصمیم‌گیری برای ادامه کارزار انتخاباتی‌اش داشتند، اشاره می‌کند. دموکرات‌ها به دلیل نگرانی از عدم توانایی هریس برای پیروزی در انتخابات، از فرآیند رقابتی درون‌حزبی اجتناب کردند. این در حالی است که بایدن، حتی با کاهش محبوبیت، خود را تنها گزینه برای شکست ترامپ می‌دانست، تفکری که به گفته واشنگتن پست، در نهایت توهمی خطرناک بود.
در نهایت، واشنگتن پست بر این باور است که دستاورد‌های بایدن، هرچند چشمگیر، احتمالاً در حافظه جمعی آمریکایی‌ها کم‌رنگ خواهد شد. او ممکن است به دلیل سیاست‌های اقتصادی و دیپلماتیکش تحسین شود، اما تصویر ماندگار از وی، به‌عنوان پلی ناپایدار که نتوانست به مقصد برسد، باقی خواهد ماند. این ارزیابی، هرچند از نظر تاریخی ناعادلانه باشد، به عنوان نقطه‌ضعفی در میراث سیاسی بایدن ثبت خواهد شد.
نتیجه گیری
جو بایدن، با وجود دستاورد‌های مهم اقتصادی، دیپلماتیک و قانون‌گذاری، به دلیل ضعف در مدیریت روایت عمومی و ناتوانی در جلب اعتماد رأی‌دهندگان، میراثی پرافت‌وخیز از خود بر جای گذاشت. او که به‌عنوان پلی انتقالی میان بحران‌های سیاسی گذشته و آینده‌ای بهتر انتخاب شد، در عمل نتوانست این نقش را به‌طور کامل ایفا کند. تاریخ ممکن است دستاورد‌های واقعی او را به رسمیت بشناسد، اما در حافظه جمعی، بایدن به‌عنوان رئیس‌جمهوری که زمان مناسب برای کناره‌گیری را نشناخت، به یاد خواهد ماند؛ پلی که به مقصد نرسید.
پربينندهترين مطالب و خبرها
