تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۶/۱۷ ساعت ۱۸:۴۰
کد مطلب : ۲۳۰۵۸۷
تکرار تمام رنج‌ها
رضا صادقیان
سفر و بازدید میدانی رییس مجلس شورای اسلامی به خوزستان و بازدید از مناطق مختلف و شنیدن سخنان، دردها، رنج‌ها و مشکلات و سختی‌های شهروندان شهرهای مختلف استان در نوع خود جالب توجه ولی این همه برای رفع دشواره‌های دیروز و امروز خوزستان کفایت نخواهد کرد. برخی از مشکلات استان خوزستان طی سال‌های گذشه و به صورت کلی چنین است: هجوم ریزگردها، کیفیت نامطلوب آب آشامیدنی، توسعه نامتوازن، حضور نیروی کار غیر بومی، آمار بالای بیکاری، نامطلوب بودن وضعیت دفع فاضلاب، حاشیه‌نشینی رو به گسترش در مرکز استان، نامطلوب بودن آسفالت خیابان‌ها و... در واقع این مسائل بخشی از مشکلات خوزستان بوده و هست، مهمتر آنکه اطلاع‌رسانی درباره بخشی از این گرفتاری‌ها در رسانه‌های استانی و حتی کشوری به دفعات انجام و جلسات پرشماری نیز درباره این مسائل از طرف مسئولان اجرایی برگزار شده است. مانند طرح و حل بسیاری از مشکلات که شاهد برگزاری جلسات زیادی هستیم ولی در عمل خروجی مناسبی نصیب مردم نشده است. در واقع مشکلات خوزستان از چشم مسئولان امر به شکل ناپیدا، مخفی و در لایه‌های تو در تو نبوده است که مدیران از آن اطلاع نداشته باشند، اما آگاهی از سختی‌ها در زندگی روزمره شهروندان زمینه ساز گشایش قابل ملسوس از سوی مردم نشده است.
به عنوان مثال؛ در دولت نهم، دهم و یازدهم نیز جلسات و برنامه‌های زیادی برای حل مشکل آب آشامیدنی شهرهایی مانند آبادان و خرمشهر برگزار شد. رییس دولت نهم نیز در همان زمان به وزیر نیرو، آقای فتاح دستور حل مشکل آب آشامیدنی را در سفر استانی خویش در سخنرانی عمومی اعلام کرد، ولی نه تنها کیفیت آب آشامیدنی مرتفع نشد بلکه طی سال‌های بعد وضعیت آب نامطلوب‌تر از گذشته شد. در واقع مشکلات استان خوزستان مخفی نبوده است، اما به نظر می‌رسد عزم مدیران برای بر طرف ساختن این گرفتاری‌ها به دلیل شاکله نگاه آنان به استان باعث می‌شود شاهد تغییر در روند خدمت‌رسانی نباشیم.
نه تنها دولت یازدهم و دوازدهم، بلکه دولت‌های سابق نیز به استان خوزستان به عنوان منبع درآمد و تامین کننده بودجه کشور نگاه می‌کرده و می‌کنند، گویی کسب پول نفت مهمترین دغدغه دولت‌های وقت بوده است. استانی که ذخایر غنی نفت را در خود جای داده، صادرات نفت از همین نقطه انجام می‌شود و تا هنگامه‌ای که معضلی در کشف، استخراج و صادرات نفت رخ نداده باشد نیازی به رسیدگی‌های بیشتر ندارد. به نظر می‌رسد تا زمانی که مدیران وقت نوع نگرش خود را به مناطق نفت خیز به صورت عام و استان خوزستان به شکل خاص تغییر ندهند نمی‌توان چندان دل به بازدیدهای میدانی و رفع محرومیت‌ها بست، چرا که نیازهای خوزستان با حضور مسئولان، برگزاری جلسات و سخنرانی‌ها حل نخواهد شد. گرفتاری، درد، رنج و مشکلات خوزستان مشخص است، رفع این همه نیازمند عمل است.
سفر و بازدید میدانی رییس مجلس شورای اسلامی به خوزستان و بازدید از مناطق مختلف و شنیدن سخنان، دردها، رنج‌ها و مشکلات و سختی‌های شهروندان شهرهای مختلف استان در نوع خود جالب توجه ولی این همه برای رفع دشواره‌های دیروز و امروز خوزستان کفایت نخواهد کرد. برخی از مشکلات استان خوزستان طی سال‌های گذشه و به صورت کلی چنین است: هجوم ریزگردها، کیفیت نامطلوب آب آشامیدنی، توسعه نامتوازن، حضور نیروی کار غیر بومی، آمار بالای بیکاری، نامطلوب بودن وضعیت دفع فاضلاب، حاشیه‌نشینی رو به گسترش در مرکز استان، نامطلوب بودن آسفالت خیابان‌ها و... در واقع این مسائل بخشی از مشکلات خوزستان بوده و هست، مهمتر آنکه اطلاع‌رسانی درباره بخشی از این گرفتاری‌ها در رسانه‌های استانی و حتی کشوری به دفعات انجام و جلسات پرشماری نیز درباره این مسائل از طرف مسئولان اجرایی برگزار شده است. مانند طرح و حل بسیاری از مشکلات که شاهد برگزاری جلسات زیادی هستیم ولی در عمل خروجی مناسبی نصیب مردم نشده است. در واقع مشکلات خوزستان از چشم مسئولان امر به شکل ناپیدا، مخفی و در لایه‌های تو در تو نبوده است که مدیران از آن اطلاع نداشته باشند، اما آگاهی از سختی‌ها در زندگی روزمره شهروندان زمینه ساز گشایش قابل ملسوس از سوی مردم نشده است.
به عنوان مثال؛ در دولت نهم، دهم و یازدهم نیز جلسات و برنامه‌های زیادی برای حل مشکل آب آشامیدنی شهرهایی مانند آبادان و خرمشهر برگزار شد. رییس دولت نهم نیز در همان زمان به وزیر نیرو، آقای فتاح دستور حل مشکل آب آشامیدنی را در سفر استانی خویش در سخنرانی عمومی اعلام کرد، ولی نه تنها کیفیت آب آشامیدنی مرتفع نشد بلکه طی سال‌های بعد وضعیت آب نامطلوب‌تر از گذشته شد. در واقع مشکلات استان خوزستان مخفی نبوده است، اما به نظر می‌رسد عزم مدیران برای بر طرف ساختن این گرفتاری‌ها به دلیل شاکله نگاه آنان به استان باعث می‌شود شاهد تغییر در روند خدمت‌رسانی نباشیم.
نه تنها دولت یازدهم و دوازدهم، بلکه دولت‌های سابق نیز به استان خوزستان به عنوان منبع درآمد و تامین کننده بودجه کشور نگاه می‌کرده و می‌کنند، گویی کسب پول نفت مهمترین دغدغه دولت‌های وقت بوده است. استانی که ذخایر غنی نفت را در خود جای داده، صادرات نفت از همین نقطه انجام می‌شود و تا هنگامه‌ای که معضلی در کشف، استخراج و صادرات نفت رخ نداده باشد نیازی به رسیدگی‌های بیشتر ندارد. به نظر می‌رسد تا زمانی که مدیران وقت نوع نگرش خود را به مناطق نفت خیز به صورت عام و استان خوزستان به شکل خاص تغییر ندهند نمی‌توان چندان دل به بازدیدهای میدانی و رفع محرومیت‌ها بست، چرا که نیازهای خوزستان با حضور مسئولان، برگزاری جلسات و سخنرانی‌ها حل نخواهد شد. گرفتاری، درد، رنج و مشکلات خوزستان مشخص است، رفع این همه نیازمند عمل است.
