سم سیاست; اندیشه‌هایی که دستگاه حکومت را بی‌حس می‌کند

گروه سیاسی: داوود حشمتی در سایت امتداد نوشت: حرف‌ها و اظهارات کسانی همچون اسدالله بادامچیان که «مشارکت در انتخابات را قابل قبول» می‌داند و یا وزیرکشور که مشارکت 8 درصدی را «حماسه» خوانده بود، نه فقط برای سیاست، بلکه برای کل سیستم همچون سمی است که رفته رفته اعضا و قوای تصمیم‌گیرش را «فلج» می‌کند. 
اسدالله بادامچیان به عنوان دبیرکل حزب موتلفه اسلامی در گفتگو با ایسنا گفته است: «با وجود همه جوسازی ها و فشارهای داخلی و خارجی، ۲۵ میلیون نفر در انتخابات شرکت کردند که رقم قابل قبولی است» 
نگاه کسانی همچون اسدالله بادامچیان و وزیر کشور برای سیاست، همچون «سم» است، برای مدیریت کشور. از همین رو موتلفه بهتر است به همان کاری که در آن مهارت بیشتری دارد بپردازد و به حجره‌های بازار باز گردد. 
«سیاست» و علم سیاست «تدبیر عرفی برای ایجاد راهکار در جهت حل منازعات جامعه است.» کسانی که متوجه نمیشوند «کاهش مشارکت مردم در انتخابات» و عدم استفاه از «حق خود برای انتخاب کردن» چه آسیبی به کل سیاست و سیستم می زند، در بهترین حالت ناآگاهند. 
جریانی که از سال 98 تلاش کرده با مشارکت حداقلی مردم و ناامید کردن آنها از صندوق رای به قدرت برسد، به خوبی به یاد دارد که جمهوری اسلامی همواره به خاطر اینکه اکثریت قاطع ملت را پشت سر خود  داشت، میتوانست در نظام بین‌الملل سر بلند کند. همین همگرایی داخلی هم بود که منازعات کمتری را در کشور شاهد بودیم. برعکس امروز که از هر گوشه گرفتاری و درگیری برای کل سیستم ایجاد میشود. 
اما حالا افتخار این دسته این است که تکیه بر اقلیت دارند و خوشحال هستند از اینکه؛ دیگر گروه‌ها و گرایش‌ها نمی‌توانند بر این اقلیت غلبه کنند. فراموش کردند که در آخرین انتخابات ریاست جمهوری، رئیس جمهور رقیب آراء باطله بود و ممکن است این بار آراء باطله او را شکست داده و نفر اول شود، حتی اگر او پیروز انتخابات لقب بگیرد. 
در این وضعیت اگر کسانی پیدا شوند مدام در گوش مسئولان بخوانند که «مشکلی نیست» و «همه جای دنیا وضعیت به همین منوال است»، در عمل در حال «بی‌حس» کردن و «فلج کردن» سیستم عصبی کشور را از درون هستند، تا درد ناشی از عدم حضور مردم را درک نکند. درحالی که این «درد» نشاندهنده مشکلی است که باید برطرف شود.
آنها که به دنبال «بی‌حس» کردن موضعی کشور هستند، شاید به تصور خود در حال خدمت و توجیه‌گری باشند، اما در واقع تلاش می‌کنند تا سیستم به دنبال حل درد نباشد، و وضعیتش وخیم‌تر شود.