«برنامه‌وزراي‌پيشنهادي» يا «هيستري‌فتنه»؟

آنچه در نخستين جلسه گذشت، ملغمه‌اي بود از اتهامات ثابت نشده، فحاشي‌هاي دور از شأن و انتقام گيري‌هاي شخصي و جناحي و گاه دروغ بستن به اين و آن. اين در حالي است كه مردم انتظار داشتند سوابق اجرايي و برنامه‌هاي پيشنهادي وزراي پيشنهادي به طور مستند،علمي و البته مودبانه نقد و بررسي شود. البته از حق نبايد گذشت كه برخي نماينده‌ها اعم از مخالف و موافق، سخناني در خور شأن خانه ملت و جلسه بررسي وزرا داشتند كه انتظار هم همين بود ولي تأسف انگيز اين بود كه عده‌اي از مجلسي‌ها، در اين جلسه بساط فتنه‌اي جديد را گشودند و هر كه را مي خواستند به چوب فتنه نواختند و تمام آنچه در پي انتخابات ٨٨ گذشت را به "هر آنكه دوست نداشتند وزير شود" نسبت دادند!

بديهي است كه طبق استانداردهاي نظام جمهوري اسلامي هر كه صدد براندازي اش باشد نمي تواند عهده دار سمت‌هاي مهم باشد؛ اين اصل عقلاني و عقلايي البته در همه نظام‌هاي دنيا نيز جاري و ساري است؛ اما سخن اينجاست كه آيا رواست افراد را بي آنكه در هيچ محكمه‌اي محاكمه و محكوم شده باشند، به اتهامي بسيار سنگين در حد فتنه‌گري براي براندازي نظام متهم كرد و بر مبناي همين اتهام واهي، درباره شان حكم كرد و هر آنچه بر دهان آمد را بی پروا گفت؟!

اين چه منطقي است كه چون فلان شخص در ستاد ميرحسين موسوي بوده يا عكسي با او دارد، فتنه گر است و نبايد عهده دار مسووليت در جمهوري اسلامي شود؟ گويا اينان تاريخ را وارونه مي‌خوانند و نمي‌دانند كه ميرحسين موسوي، زماني نخست وزير اين كشور بود و صلاحيتش براي رياست جمهوري نيز مورد تأييد قرار گرفته بود و تنها بعد از انتخابات ٨٨ بود كه شد آنچه نبايد مي شد.

اگر همراهي با كانديداي قانوني جرمي است كه بايد ٤ سال بعد به عنوان فتنه گري فرياد شود، در این صورت بايد شوراي نگهبان و دبير آن را نيز به چنين عنوان دهشت انگيزي متهم ساخت و او را رأس ماجراي فتنه دانست! آيا چنين قضاوتي را عقل سليم بر مي تابد؟ حاشا و كلّا! اگر ماجراهاي بعد از انتخابات ٨٨ "فتنه" بود، تمسك به آن و ساختن "چماقي آن سر نامعلوم" از آن فتنه، خود فتنه ديگري است به نام "فتنه ي فتنه". متهم كردن افراد جناح رقيب به فتنه انگيزي و براندازي، بريدن بخشي از حرف‌هاي آنان و عدم ذكر پيش و پس آن، دروغ بستن و تهمت زدن و سكه رايج انگ درباره غيرهم جناحي‌ها خرج كردن،احساسي كردن فضا و هزينه كردن از ارزش‌ها، همه را غير خود فتنه گر دانستن و ...بخش هايي از مختصات "فتنه ي فتنه" است كه هدف آن حذف حداكثري با هدف اشغال تمام قطار انقلاب و انحصاري سازي آن است.

دیگر بس است حذف نیروهای نظام و همه را غیر خود فتنه گر نامیدن! این بازی واقعاً تا کی قرار است ادامه یابد و یک عده سیاست باز افراطی - که نتیجه سیاست های نابخردانه شان شان را همه مي‌بینند - خود را همه نظام و همه اسلام بدانند و هر چه خواستند نثار دیگران کنند و مقدرات یک ملت را بازیچه منافع شحصی و جناحی شان کنند؟! (همان هایی که مرگ برای همسایه شان خوب است نه برای خودشان کما این که وقتی بستگانشان در ماجرای 88 به اتهام حضور در فتنه دستگیر مي‌شود، پلیس را خانه خراب مي‌کنند که چرا چنان کرده ولی اگر دیگران به همان اتهام دستگیر شوند حق شان است و باید به اشدّ مجازات برسند!) "فتنه ی فتنه"، اگر بدان فرصت عرض اندام داده شود، به مراتب خطرناک تر از همه تهدیداتی است که تاکنون کیان نظام و کشور و ملت را تهدید مي‌کرده است چه آن که افراط و ریا، جانمایه این فتنه جدید است.