تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۸/۰۸ ساعت ۰۹:۴۵
کد مطلب : ۱۱۹۵۵۳
دورنمای انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 1396
انتخابات غیر رقابتی؛ تهدیدهای سیاسی، فرصت‌های اقتصادی
محمد توکلی
گروه مقالات: دورنمای انتخابات ریاست جمهوری در سال 1396 از همین حالا که حدود نه ماه به آن باقی مانده تقریبا روشن است. با حذف احمدی‌نژاد از رقابت با روحانی و نزدیکی بیش از پیش اصولگرایان میانه رو به رییس‌جمهور تنها اقلیت تندرو ذیل جریان اصولگرا باقی مانده‌اند که در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن رایشان همان حدود رای سعید جلیلی در انتخابات92 خواهد بود.
نتیجه‌ی چنین وضعیتی انتخاب مجدد روحانی با آرای بالایی خواهد شد. این وضعیت در خودش واجد تهدیدهایی سیاسی و فرصت هایی برای اصلاحات اقتصادی است. مهم‌ترین تهدید چنین انتخاباتی آسیب‌های جدی است که به مسیر حرکت کشور در موضوع دموکراسی خواهد زد، تا به حال دلیل این گونه آسیب‌ها بیشتر محدودیت‌هایی بود که شورای نگهبان برای برخی نامزدها ایجاد می‌کرد اما این بار بدون آنکه شورای نگهبان نقشی داشته باشد صحنه‌ی سیاسی کشور طوری است که انتخاباتی غیر رقابتی را پیش رو خواهیم داشت. تهدید دیگر چنین فضایی غفلت از انتخابات شوراهاست.
انتخاباتی همزمان با انتخابات ریاست جمهوری که بر خلاف انتخاب رییس جمهور، رقابتی خواهد بود و این وضعیت نشان از آن دارد که می‌بایست برنامه‌ریزی‌ها را به سمت انتخابات شوراها برد به این دلیل که رای مردم در این انتخابات چندان تحت تاثیر جریانات سیاسی نیست و بیشتر مسائل محلی در آن نقش دارد و در شهرهای بزرگ هم معضل اساسی بی‌رغبتی برای شرکت در این انتخابات است.
در نتیجه برای آنکه جریانات میانه رو در این انتخابات هم به نتیجه‌ی قابل قبولی مثل انتخابات اخیر مجلس دست پیدا کنند چاره‌ای جز برنامه‌ریزی و ارائه‌ی فهرست هایی جذاب برای مردم ندارند. و از آن مهمتر تشویق آحاد جامعه به جدی گرفتن این انتخابات و شرکت در آن است. زیرا نتیجه‌ی حضور گسترده مردم در انتخابات معمولا انتخاب میانه روهاست.
در اهمیت انتخابات شوراها همین بس که ترکیب اعضای منتخب شورا ارتباط مستقیمی با انتخاب شهردار دارد و آنان که در رسانه هایشان از شهرداران ناهمراه با دولت می‌نالند باید کمی از وقت و سرمایه‌ای که در این راه خرج می‌کنند را صرف انتخابات شوراها در سال آینده نمایند. نتیجه‌ی حضور گسترده‌ی مردم در انتخابات شوراها در صورتی که همراه با برنامه ریزی و ارائه‌ی فهرست هایی دقیق باشد قطعا تغییر در شهرداری هایی است که همراهی کافی را با برنامه‌های دولت روحانی ندارند.
اما انتخابات غیر رقابتی ریاست جمهوری فرصت هایی را هم در اختیار روحانی و همراهانش برای برخی اصلاحات اقتصادی قرار خواهد داد. این روزها دیگر کسی نیست که از بار سنگینی که پرداخت نقدی یارانه‌ها به سیستم اقتصادی کشور وارد می‌کند بی‌خبر باشد. بار سنگینی که با اجرای بسیار غلط هدفمندی یارانه‌ها در دولت سابق بر دوش دولت قرار گرفت و با تغییر دولت هم بواسطه‌ی احتیاط‌های بلاوجه دولت روحانی که گاهی رنگ‌ترس از رای نیاوردن هم به خود می‌گرفت ادامه پیدا کرد. امروز که دیگر رقیبی برای‌ترس از رای آوردنش در صحنه نیست بهترین زمان است برای حذف سریع‌تر و گسترده‌تر افرادی که نیازمند دریافت یارانه‌های نقدی ماهانه نیستند.
این مدل عجیب و غریب تا ابد نمی‌تواند ادامه پیدا کند و بالاخره باید یک جایی این قطاری که از ریل خارج شده است را به ریل برگرداند. تا به حال از اینکه رای نیاورید دلواپس بودید الان که دیگر رقیبی نیست، دولت مطابق قانون موظف است که این منابعی که به شکل ماهانه به جیب عده‌ای غیر نیازمند سرازیر می‌شود و هدر می‌رود را خرج بهداشت و درمان مردم کند، خرج صنایع و مراکز تولیدی کند، خرج پرداخت بدهی‌های دولت به پیمانکاران کند و... این قانون است آقای حقوقدان و همراهان.
گروه مقالات: دورنمای انتخابات ریاست جمهوری در سال 1396 از همین حالا که حدود نه ماه به آن باقی مانده تقریبا روشن است. با حذف احمدی‌نژاد از رقابت با روحانی و نزدیکی بیش از پیش اصولگرایان میانه رو به رییس‌جمهور تنها اقلیت تندرو ذیل جریان اصولگرا باقی مانده‌اند که در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن رایشان همان حدود رای سعید جلیلی در انتخابات92 خواهد بود.
نتیجه‌ی چنین وضعیتی انتخاب مجدد روحانی با آرای بالایی خواهد شد. این وضعیت در خودش واجد تهدیدهایی سیاسی و فرصت هایی برای اصلاحات اقتصادی است. مهم‌ترین تهدید چنین انتخاباتی آسیب‌های جدی است که به مسیر حرکت کشور در موضوع دموکراسی خواهد زد، تا به حال دلیل این گونه آسیب‌ها بیشتر محدودیت‌هایی بود که شورای نگهبان برای برخی نامزدها ایجاد می‌کرد اما این بار بدون آنکه شورای نگهبان نقشی داشته باشد صحنه‌ی سیاسی کشور طوری است که انتخاباتی غیر رقابتی را پیش رو خواهیم داشت. تهدید دیگر چنین فضایی غفلت از انتخابات شوراهاست.
انتخاباتی همزمان با انتخابات ریاست جمهوری که بر خلاف انتخاب رییس جمهور، رقابتی خواهد بود و این وضعیت نشان از آن دارد که می‌بایست برنامه‌ریزی‌ها را به سمت انتخابات شوراها برد به این دلیل که رای مردم در این انتخابات چندان تحت تاثیر جریانات سیاسی نیست و بیشتر مسائل محلی در آن نقش دارد و در شهرهای بزرگ هم معضل اساسی بی‌رغبتی برای شرکت در این انتخابات است.
در نتیجه برای آنکه جریانات میانه رو در این انتخابات هم به نتیجه‌ی قابل قبولی مثل انتخابات اخیر مجلس دست پیدا کنند چاره‌ای جز برنامه‌ریزی و ارائه‌ی فهرست هایی جذاب برای مردم ندارند. و از آن مهمتر تشویق آحاد جامعه به جدی گرفتن این انتخابات و شرکت در آن است. زیرا نتیجه‌ی حضور گسترده مردم در انتخابات معمولا انتخاب میانه روهاست.
در اهمیت انتخابات شوراها همین بس که ترکیب اعضای منتخب شورا ارتباط مستقیمی با انتخاب شهردار دارد و آنان که در رسانه هایشان از شهرداران ناهمراه با دولت می‌نالند باید کمی از وقت و سرمایه‌ای که در این راه خرج می‌کنند را صرف انتخابات شوراها در سال آینده نمایند. نتیجه‌ی حضور گسترده‌ی مردم در انتخابات شوراها در صورتی که همراه با برنامه ریزی و ارائه‌ی فهرست هایی دقیق باشد قطعا تغییر در شهرداری هایی است که همراهی کافی را با برنامه‌های دولت روحانی ندارند.
اما انتخابات غیر رقابتی ریاست جمهوری فرصت هایی را هم در اختیار روحانی و همراهانش برای برخی اصلاحات اقتصادی قرار خواهد داد. این روزها دیگر کسی نیست که از بار سنگینی که پرداخت نقدی یارانه‌ها به سیستم اقتصادی کشور وارد می‌کند بی‌خبر باشد. بار سنگینی که با اجرای بسیار غلط هدفمندی یارانه‌ها در دولت سابق بر دوش دولت قرار گرفت و با تغییر دولت هم بواسطه‌ی احتیاط‌های بلاوجه دولت روحانی که گاهی رنگ‌ترس از رای نیاوردن هم به خود می‌گرفت ادامه پیدا کرد. امروز که دیگر رقیبی برای‌ترس از رای آوردنش در صحنه نیست بهترین زمان است برای حذف سریع‌تر و گسترده‌تر افرادی که نیازمند دریافت یارانه‌های نقدی ماهانه نیستند.
این مدل عجیب و غریب تا ابد نمی‌تواند ادامه پیدا کند و بالاخره باید یک جایی این قطاری که از ریل خارج شده است را به ریل برگرداند. تا به حال از اینکه رای نیاورید دلواپس بودید الان که دیگر رقیبی نیست، دولت مطابق قانون موظف است که این منابعی که به شکل ماهانه به جیب عده‌ای غیر نیازمند سرازیر می‌شود و هدر می‌رود را خرج بهداشت و درمان مردم کند، خرج صنایع و مراکز تولیدی کند، خرج پرداخت بدهی‌های دولت به پیمانکاران کند و... این قانون است آقای حقوقدان و همراهان.
(این جمله بالا یک تحلیل غلط از میزان آرای اصولگرایان است.اگر اصلاح طلبان با این تحلیل جلو بروند با مشکل روبرو می شوند.به عنوان مثال در سال 88 احمدی نژاد 24میلیون رای اورد ولی در سال 92 تعدا زیادی از این 24 میلیون نفر به روحانی رای دادن (344538)