تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۶/۰۳ ساعت ۱۶:۵۵
کد مطلب : ۱۳۵۵۸۵
امیدی که ناامیدمان کرد!
باقر کاظمی نسب
بالاخره بعد از ماراتن نفس گیر چینش وزرا کابینه پیشنهادی و بررسی صلاحیت‌های آنان در مجلس، روز موعود رای اعتماد فرا رسید. همان بیم و امید روز شمارش آرا ریاست جمهوری این بار با شدت خفیف‌تری در روز رای اعتماد به وزرا کابینه دوازدهم تکرار شد، اما با این تفاوت که نتیجه آن روز رویش امید بود و امروز فوران بیم. رییس جمهور طبق وعده خود کابینه‌ای فراجناحی و حول محور اعتدال به مجلس معرفی کردند. هرچند به نظر می‌رسد این‌ترکیب، کابینه 24 میلیونی مورد انتظار نیست اما تا اینجا ایراد چندانی به کار ایشان نیست چراکه اولا براورده کردن سلایق 24 میلیون رای دهنده کار دشواری است ثانیا جناح‌های دخیل مخصوصا اصلاحات خود باید سهم خویش را به جد طلب می‌کردند، اما در هر حال کابینه بایستی برایند مطالبات حداکثری آرا پیروز باشد.
در اینکه چرا کابینه 24 میلیونی شکل نگرفت سوای نقش رییس جمهور باید به نقش فراکسیون امید مجلس اشاره کرد. به اعتقاد نگارنده، فراکسیون امید طی سه مرحله امیدمان را ناامید کرد! این سه ضربه که به نظر می‌رسد در آینده منجر به ناک اوت شدن اصلاح طلبان خواهد شد به اختصار بیان می‌شوند:
1- اولین ضربه به زمان شکل گیری لیست امید بر می‌گردد؛ هنگامی که در غیاب مردان شماره یک اصلاحات در اثر رد صلاحیت‌های گسترده و یا‌ترس از آن، افراد دست چندم به یکباره وارد گود شدند و در لیست امید قرار گرفتند؛ بنابراین خشت اول دیوار امید از همان ابتدا کج گذاشته شد.
2- در زمان انتخاب و معرفی اعضا کابینه پیشنهادی، نمایندگان و فراکسیون‌های مختلف که نقشی در پیروزی روحانی نداشتند و یا حتی مخالف وی بودند فعالیت و رایزنی وسیعی را شروع کردند در حالی که فراکسیون امید که به اشتباه خود یا‌ترفند دیگران متهم به سهم خواهی شده بود همچون ابوموسی اشعری از گرفتن حق خود با فروتنی نابجا گذشتند. نتیجه آن شد که به جز چند مورد وزرایی با کمترین گرایش اصلاح طلبی به مجلس معرفی شدند.
3- فراکسیون امید ضربه سوم و نهایی را با کم کاری خود در روز رای اعتماد به وزرا بر پیکره اصلاحات وارد آورد. از فراکسیون امید عده‌ای دنبال منافع شخصی بودند، عده‌ای جذب لابی قدرتمند رقیب شدند و بدین‌ترتیب اندک یاران وفادار باقیمانده نیز بی اثرشدند. اینکه در مجلسی با این همه نماینده اصلاح طلب، وزرا اصولگرا با رای بالا انتخاب شوند و از طرفی وزیر اصلاح طلب با رای عدم اعتماد روبرو شود جز کم کاری و بی تجربگی فراکسیون امید عامل دیگری متصور نیست. در هر صورت چه بخواهیم و چه نخواهیم این کابینه به پای اصلاحات و اعتدال نوشته شده است. در صورتی که کابینه دوازدهم موفق شود مشکلات اقتصادی و زیست محیطی را برطرف کرده و مطالبات انتخاباتی مردم را پاسخ دهد که فبها المراد و گرنه در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری آتی اعتماد دوباره مردم به این جریانات چیزی شبیه معجزه است.
بالاخره بعد از ماراتن نفس گیر چینش وزرا کابینه پیشنهادی و بررسی صلاحیت‌های آنان در مجلس، روز موعود رای اعتماد فرا رسید. همان بیم و امید روز شمارش آرا ریاست جمهوری این بار با شدت خفیف‌تری در روز رای اعتماد به وزرا کابینه دوازدهم تکرار شد، اما با این تفاوت که نتیجه آن روز رویش امید بود و امروز فوران بیم. رییس جمهور طبق وعده خود کابینه‌ای فراجناحی و حول محور اعتدال به مجلس معرفی کردند. هرچند به نظر می‌رسد این‌ترکیب، کابینه 24 میلیونی مورد انتظار نیست اما تا اینجا ایراد چندانی به کار ایشان نیست چراکه اولا براورده کردن سلایق 24 میلیون رای دهنده کار دشواری است ثانیا جناح‌های دخیل مخصوصا اصلاحات خود باید سهم خویش را به جد طلب می‌کردند، اما در هر حال کابینه بایستی برایند مطالبات حداکثری آرا پیروز باشد.
در اینکه چرا کابینه 24 میلیونی شکل نگرفت سوای نقش رییس جمهور باید به نقش فراکسیون امید مجلس اشاره کرد. به اعتقاد نگارنده، فراکسیون امید طی سه مرحله امیدمان را ناامید کرد! این سه ضربه که به نظر می‌رسد در آینده منجر به ناک اوت شدن اصلاح طلبان خواهد شد به اختصار بیان می‌شوند:
1- اولین ضربه به زمان شکل گیری لیست امید بر می‌گردد؛ هنگامی که در غیاب مردان شماره یک اصلاحات در اثر رد صلاحیت‌های گسترده و یا‌ترس از آن، افراد دست چندم به یکباره وارد گود شدند و در لیست امید قرار گرفتند؛ بنابراین خشت اول دیوار امید از همان ابتدا کج گذاشته شد.
2- در زمان انتخاب و معرفی اعضا کابینه پیشنهادی، نمایندگان و فراکسیون‌های مختلف که نقشی در پیروزی روحانی نداشتند و یا حتی مخالف وی بودند فعالیت و رایزنی وسیعی را شروع کردند در حالی که فراکسیون امید که به اشتباه خود یا‌ترفند دیگران متهم به سهم خواهی شده بود همچون ابوموسی اشعری از گرفتن حق خود با فروتنی نابجا گذشتند. نتیجه آن شد که به جز چند مورد وزرایی با کمترین گرایش اصلاح طلبی به مجلس معرفی شدند.
3- فراکسیون امید ضربه سوم و نهایی را با کم کاری خود در روز رای اعتماد به وزرا بر پیکره اصلاحات وارد آورد. از فراکسیون امید عده‌ای دنبال منافع شخصی بودند، عده‌ای جذب لابی قدرتمند رقیب شدند و بدین‌ترتیب اندک یاران وفادار باقیمانده نیز بی اثرشدند. اینکه در مجلسی با این همه نماینده اصلاح طلب، وزرا اصولگرا با رای بالا انتخاب شوند و از طرفی وزیر اصلاح طلب با رای عدم اعتماد روبرو شود جز کم کاری و بی تجربگی فراکسیون امید عامل دیگری متصور نیست. در هر صورت چه بخواهیم و چه نخواهیم این کابینه به پای اصلاحات و اعتدال نوشته شده است. در صورتی که کابینه دوازدهم موفق شود مشکلات اقتصادی و زیست محیطی را برطرف کرده و مطالبات انتخاباتی مردم را پاسخ دهد که فبها المراد و گرنه در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری آتی اعتماد دوباره مردم به این جریانات چیزی شبیه معجزه است.
