با چه زبانی بگویند هنوز در چنبره افراطیونيم؟

به گزارش "آینده"، در انتخابات 24 خرداد 92، بعد از آن که رهبر انقلاب، معترضان و منتقدان نظام را هم به حضور در انتخابات فراخواندند، بسیاری از جماعت منتقدی که تصمیم قاطع به قهر با صندوق رای گرفته بودند، وقتی اندک زمینه ای را برای نیل به فضای اعتدالی دیدند، با بزرگواری وارد میدان شدند و در کمال ناباوری حماسه ای بزرگ آفریدند و نشان دادند 4 سال پمپاژ نفرت و افراطیگری و تخریب چهره هایی چون هاشمی، خاتمی، موسوی و کروبی، ارمغانی نداشته است و مردم به چهره مورد حمایت هاشمی و خاتمی که رفع حصر موسوی و کروبی را هم یکی از وعده های خود قرار داده بود، اعتماد کردند و شب اعلام نتایج نیز در شعارهای خود گوشزد کردند که "روحانی؛ موسوی یادت نره"

حسن روحانی که نماینده انواع مطالبات تحقق نیافته مردم بود، بعد از پیروزی تاکید کرد که پیروزی او برد همه است و تلاش کرد با این روش وفاق و همدلی نابودشده را بازیابی کند و جامعه از هم گسیخته را سامانی دوباره بخشد و در رفتار، مواضع و حتی انتصابات خود، به رغم برخی نقدها، انواع تعاملات را با ناکامان انتخابات نیز کرد. با این حال، ظاهرا افراطیون بریده از ملت ، چنان از لقمه چرب و شیرین "فتنه" خورده اند که خاموش شدن چنین آتشی را نمي‌توانند تحمل کنند.

روزهای جمعه و شنبه، 11 و 12 محرم، زمانی که مردم ایران یک دهه شور حسینی و عزاداری همدلانه را پشت سر گذاشته بودند، سیمای جمهوری اسلامی بار دیگر با نبش قبر مغرضانه عاشورای 88، بار دیگر همان روایت های ناقص همیشگی خود را از 16 آذر، 13 آبان، روز قدس و عاشورای سال 88 به خورد مخاطبان داد و در بخش های مختلف و شبکه های گوناگون پخش کرد، تنها با یک قسمت اضافی: نشان دادن تصویر خاکستری از میرحسین موسوی و مهدی کروبی در هر چند دقیقه و حمله به آنها که چرا بعد از قریب سه سال، آن گونه که از آنها خواسته شده، موضع گیری نکرده اند.

اولین نتیجه گیری برای مخاطبی که اندکی مطلع از اخبار است، مي‌تواند این باشد که تلاشها برای رفع حصر در حال نتیجه دادن است و پخش کنندگان این مستند به بهانه عاشورا در صددند آخرین تلاش ها را برای جلوگیری از تحقق این مطالبه حامیان دولت جدید انجام دهند. واقعیت آن است که در خصوص حوادث سال 88 یا دو طرف ماجرا باید از موضوع عبور کرده و به جای گذشته، به آینده بپردازند و یا زمینه اظهار نظر برای دو طرف را فراهم کرد تا هر دو روایت خود را بیان کرده و مردم قضاوت کنند.

اما ظالمانه ترین شیوه آن است که وقتی بسیاری از مردم منتقد به اقدامات انجام شده چند سال اخیر با بزرگواری سکوت پیشه کرده و رییس جمهور نیز رویکرد نگاه به آینده را برگزیده، صداو سیما که خود یکی از عوامل اصلی به اصطلاح فتنه بوده، باز هم بر این آتش مي‌دمد و با گستاخی روایت یکسویه خود را به مردم تحمیل مي‌کند.

در مقابل هم رویکردهای تفریطی در طرف مقابل وجود دارد که روایت های عجیب و غیرواقعی و یکسویه درباره عاشورای 88 بیان مي‌کنند و از مسایلی چون تیر خلاص زدن سخن مي‌گویند، یا برخی شعارهای خارج از چارچوب و تحریک آمیز علیه اصل نظام را نادیده مي‌گیرند. زمانی که چهره های اهل تفکر و معتدل به انزوا کشانده شده و صداوسیما هم با چنین اقداماتی بهانه ایجاد مي‌کند، کار در طیف مقابل نیز دست تندروها مي‌افتد.

این دو شیوه افراطی و تفریطی، نه قضاوتی جامع از قضایا به مردم ارائه مي‌دهد و نه مشکلی را حل مي‌کند و تنها کارکردش، تزریق تنفر در جامعه و عصبانی کردن مردم است. به نظر مي‌رسد چهره های باتجربه و تیزبینی چون سردار شمخانی و دکتر آشنا، از موضع دبیر شورای عالی امنیت ملی و نماینده رییس جمهور در شورای نظارت بر صداوسیما، باید این حرکت ضد امنیتی و ضد ملی و تفرقه افکنانه صداوسیما را پیگیری علنی کرده و از این پس اجازه تکرار چنین اقداماتی را ندهند.