تبديل دلواپسي و پايداري به واژه‌هاي طنز!

احمد محمدخانی

---

گروه سياسي: این روزها گروهی که 8 سال بود سکوت کرده بودند و فقط نظاره و تشویق می‌کردند دوباره مانند دوران اصلاحات احساس وظیفه کرده‌اند و با اقدامات مختلف سعی به مخالفت با دولت به هر قیمتی(حتی بازی با منافع ملی) دارند. این گروه که با رای 4 میلیونی اما ادعای 77 میلیونی(!) به هر دستاویزی چنگ می‌زنند تا دولت را تخریب کنند گاه چنان مشغول مستند ساختن و شعار دادن می‌شوند که یادشان می‌رود مسئله حجاب عمری فراتر از عمر دولت یازدهم دارد و از نظر منطقی نمیتوان آن را به دولت یازدهم نسبت داد! حتی گاه چنان گرم می‌شوند که یادشان می‌رود اختلاس هایی را که دولت را متهم به پیگیری نکردنشان میکنند اتفاقا در دولت مطبوعشان رخ داده است اما یکی از جالب ترین ادعاهایی که دارند، "فراهم نبودن امکان نقد دولت است".

در واقع این هم از طنز‌هاي روزگار است که گروه‌هاي فشار سابق، تظاهرات غیرقانونی میکنند و به وضع حجاب اعتراض مي‌کنند و در پایان به نبود فضای نقد اعتراض می‌کنند! در حالی هنوز هم یکی از پربسامدترین جرم‌هاي زندانیان وقایع 88 ، تظاهرات غیرقانونی است!! دیگر اینکه همایش می‌گیرند و تمام منتقدان دولت را جمع میکنند و دلواپسی خود را از روند مذاکرات هسته ای اعلام می‌کنند و در پایان دوباره از انتقاد پذیر نبودن دولت انتقاد می‌کنند!

انگار نه انگار که در دولت قبل پرونده هسته ای جزو تصمیمات کلان نظام محسوب میشد و هرگونه ابراز مخالفت با روند آن را مخالفت با نظام تلقی مي‌کردند. این دوگانگی ها محدود به همین ها نمی‌شود. مثلا در حالی که مشغول تظاهرات ها و همایش هایشان هستند نیروهایشان در اقصی نقاط کشور از برگزاری همایش اصلاح طلبان یا حتی سخنرانی نوه امام در دانشگاه هم جلوگیری مي‌کنند.

از ابتدای دولت یازدهم آقای روحانی بارها گفته‌اند "منتقدان آزادند که انتقاد کنند اما اجازه دهید حامیان دولت هم اظهار نظر کنند." مفهوم حرف رئیس جمهور و بی اساس بودن ادعاهای واهی دلواپس ها وقتی مشخص می‌شود که ببینیم از ابتدای دولت تاکنون 3 روزنامه اصلاح طلب و حامی دولت (آسمان،بهار و اخیرا قانون) در حالی توقیف شده‌اند که  نشريه متعلق به جناب رسایی، که اتفاقا از منتقدترین روزنامه ها به دولت هم هست، با وجود انتشار یک خبر کذب درباره پرونده هسته ای (آن هم در گرماگرم مذاکرات هسته ای) پس از یک توقیف چند روزه و بدون طی کردن مراحل قانونی رفع توقیف شد!!

در واقع افرادی که امروز کباده آزادی بیان و حق انتقاد می‌کشند هنوز هم حقی برای صحبت و اظهار نظر مخالفان خودشان قائل نیستند و تجمعاتشان هم بیشتر از اینکه که برای انتقاد باشد، نوعی مانور و آمادگی برای تکرار کفن پوشی‌ها و اردوکشی‌هاي دوران اصلاحات به نظر مي‌رسد. مضافا اينكه بايد واژه‌هايي چون دلواپسي، پايداري و ... را منبعد در فرهنگ سياسي ايران، در واژه هاي طنز قرار داد!