هشدارهایی از بدن!
گروه علمی: به گزارش "لیو استرانگ"، مایعات و ترشحات بدن را نمی توان موضوع جذابی برای گفتگو در نظر گرفت. حتی ممکن است رویکرد نادیده گرفتن کامل را درباره تمام ترشحات و مواد دفعی از بدن را مد نظر قرار دهید. اما آنها می توانند گاهی اوقات سرنخ و نشانه ای از مشکلات سلامت باشند که زیر سطح پوست شما شکل گرفته اند. در ادامه به چهار مورد شامل عرق، خون، مخاط بینی، و ادرار می پردازیم که می توانند حاکی از سلامت بدن یا بروز مشکل در آن باشند.
عرق شور یا ناگهانی
در روزهای گرم سال و یا هنگام تمرینات ورزشی به استفاده از دستمال یا حوله برای خشک کردن عرق خود نیاز پیدا می کنید. این شرایط همانند عاملی آزار دهنده به نظر می رسد اما در حقیقت یک جادوی فیزیولوژی در حال رخ دادن است.
تعریق یکی از مکانیزم های بدن انسان برای خنک کردن خود و کاهش حرارت است. حدود 99 درصد عرق از آب تشکیل شده است و یک درصد باقیمانده می تواند شامل اوره، ویتامین C، اسید لاکتیک یا آمونیاک باشد. در شرایطی که بسیاری از مردم جهان این مایع را به عنوان ماده ای بد بو در نظر می گیرند اما تا زمانی که عرق با باکتری در تماس نباشد، بی بو است.
برخی افراد نسبت به دیگران بیشتر عرق می کند - چه دمای بدن آنها بیش از اندازه بالا رفته باشد یا در موقعیتی استرس زا قرار گرفته باشند - و برخی سدیمی بیشتری از طریق تعریق دفع می کنند، اما هیچ کدام از این موارد به معنای وجود مشکل در بدن نیست.
گفته می شود، افرادی که عرق شوری دارند باید تلاش بیشتری برای احیای سطوح سدیم پس از ورزش کردن انجام دهند. بر همین اساس، پس از دوره تعریق طولانی می توان مصرف مغزهای خوراکی، ترشی یا یک نوشیدنی ورزشی را برای ایجاد تعادل مجدد در سطوح سدیم مد نظر قرار داد.
تعریق هنگام ورزش کردن امری طبیعی محسوب می شود اما تعریق ناگهانی بدون دلیلی مشخص می تواند نشانه ای از مشکلی جدی در بدن انسان باشد که از آن جمله می توان به حمله قلبی، سرطان، یا مشکل سوخت و ساز اشاره کرد و در صورت تدام باید به پزشک مراجعه کنید.
خوریزی بسیار
خون زندگی بخش که در رگ های انسان جریان دارد حدود هفت تا هشت درصد از وزن شما را تشکیل می دهد و عملکردهای حیاتی مختلفی را ارائه می کند. خون مسئولیت انتقال مواد زائد از کلیه ها و کبد را بر عهده دارد و اکسیژن را از طریق هموگلوبین که در گلبول های قرمز وجود دارد به نقاط مختلف بدن می رساند.
سطوح بیش از اندازه پایین هموگلوبین - کمتر از 13.5 گرم در هر دسی لیتر برای مردان و 12 گرم برای زنان - می تواند به معنای کم خونی فرد باشد. برای حصول اطمینان از وضعیت خود باید آزمایش خون انجام دهید و از دیگر نشانه های دیگر که باید مورد توجه قرار بگیرند می توان به احساس ضعف، سرگیجه، و تنگی نفس اشاره کرد.
شاخص دیگری که باید مد نظر قرار بگیرد، فشار خون است. عدد نخست فشار وارده بر شریان ها با هر بار ضربان قلب را اندازه گیری می کند و در حالت عادی نباید از 120 تجاوز کند. عدد دوم فشار داخل شریان ها را هنگامی که در حالت استراحت قرار دارند، اندازه گیری می کند و باید همواره کمتر از 80 باشد.
هر عددی فراتر از این مرزها به عنوان فشار خون بالا در نظر گرفته می شود. فشار خون بالا می تواند بر سلامت قلب تاثیر منفی داشته باشد و به بیماری های قلبی عروقی، قلبی یا عروقی منجر شود.
خونی که به راحتی لخته نمی شود نیز می تواند نشانه ای هشدار دهنده باشد. خون دماغی که به راحتی قطع نمی شود و یا خونریزی که پس از بریدن بخشی از بدن به راحتی متوقف نمی شود می توانند در نتیجه مصرف آسپرین یا داروهای ضد انعقاد شکل بگیرند. همچنین، این شرایط می تواند نشانه ای از سرطان خون باشد که پزشک با انجام آزمایش خون می تواند به آن پی ببرد.
رنگ مخاط بینی
پوشش بینی شما در طول روز مقدار قابل توجهی مخاط تولید می کند که این مخاط همانند یک مانع محافظ هوایی که تنفس می کنید را فیلتر می کند. با توجه به سطح سلامت شما، مخاط بینی می تواند به هر رنگی از شفاف و روشن تا سبز متغیر باشد.
هنگامی که در مرحله نخست عفونت ناشی از میکروب های سرماخوردگی قرار دارید، مخاط بینی شفاف و فراوان خواهد بود زیرا بدن در تلاش است تا از شر میکروب ها خلاص شود. دو یا سه روز بعد، مخاط ممکن است به رنگ سفید یا زرد درآید. این نشانه خوبی است زیرا از فعالیت سیستم ایمنی بدن حکایت دارد.
اگر قادر نباشید با عطسه همه باکتری ها را دور کنید، سیستم ایمنی بدن شما فعالیت خود را افزایش داده و مخاط بینی می تواند به رنگ سبز درآید. با سبز شدن رنگ مخاط بینی بافت بینی ملتهب می شود اما این دلیلی برای استفاده از آنتی بیوتیک ها نیست. رنگ سبز در نتیجه آغاز فعالیت گلبول های سفید خون شکل می گیرد که موجب می شود آنزیمی سرشار از آهن به نام میلوپراکسیداز را ترشح کنند.
آنتی بیوتیک ها توانایی درمان عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی عادی را ندارند و بهتر است اجازه دهید دوره بیماری طی شود. اگر همچنان پس از گذشت 12 روز مخاط سبز رنگ بینی را مشاهده می کنید ممکن است با یک ویروس باکتریایی به نام سینوزیت مواجه باشید و بهتر است درباره درمان با پزشک خود مشورت کنید.
شکل ادرار
رنگ ادرار می تواند از بی رنگ و شفاف تا قهوه ای و قرمز متغیر باشد. رنگ های زرد تیره و نارنجی می توانند نشان دهنده کم آبی بدن، دفع مقادیر زیاد ویتامین C، یا در نتیجه خوردن زیاد مواد غذایی به رنگ قرمز شکل بگیرند و وهله نخست نباید نگران آن شوید.
اما برخی رنگ ها نگران کننده‌تر هستند. به عنوان مثال، ادرار تیره و قهوه ای رنگ می تواند نشانه ای از پورفیری، اختلالی که سیستم عصبی را تهدید می کند، باشد. در این حالت باید مراجعه به پزشک را جدی بگیرید، به ویژه اگر نشانه های دیگری مانند درد شکمی و حساسیت به نور را تجربه کرده اید.
خون در ادرار می تواند به معنای عفونت دستگاه ادراری یا وجود سنگ کلیه باشد که به طور معمول با نشانه های دردناک دیگری همراه است. اگر دردی ندارید، وجود خون در ادرار می تواند نشانه ای از مساله ای جدی‌تر مانند سرطان مثانه باشد. در هر صورت، باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید.
رنگ نارنجی ادرار می تواند نشانه ای از وجود مشکل در عملکرد کبد باشد، به ویژه اگر پوست و سفیدی چشمان شما به رنگ زرد متمایل شده اند. این نشانه ها می توانند به بیماری زردی اشاره داشته باشند.
به بوی ادرار خود نیز توجه داشته باشید. ادرار فردی سالم نباید بوی خاصی داشته باشد زیرا عمدتا از آب تشکیل شده است. اما ادراری که بوی عرق می دهد می تواند نشانه ای از ابتلا به دیابت یا عملکرد نادرست سوخت و ساز بدن شما باشد. بوی کپکی ادرار می تواند با بیماری های کبدی مرتبط باشد.
به این نکته توجه داشته باشید که همه بوها لزوما نشانه ای بد محسوب نمی شوند و داروها و مواد غذایی نیز می توانند روی بوی ادرار تاثیرگذار باشند.
