آنچه جنگ و عواقبش بر سر کشور آورد

روزنامه بهار: حجت نظری، عضو شورای شهر تهران در فضای مجازی از جنگ نوشت و آن چه جنگ و عواقب آن بر سر کشور می‌آورد. بسیاری با او همراهی کردند و گروهی نیز به مخالفت با او پرداختند. برخی از این گروه دوم بر این اعتقاد بودند که نظری در پی مخالفت با دفاع مردم ایران در دهه شصت است که با توضیحات تکمیلی او این شائبه که برای بعضی ایجاد شده بود رفع شد اما از گروه مخالفان او کسانی هم بودند که اساسا به آنچه این عضو شورای شهر گفته است کاری نداشتند و تبار سیاسی او برایشان کفایت می‌کرد که بر او هجمه ببرند.

صداوسیما نیز که در بخش سیاسی منحصرا در اختیار اقلیتِ اقلیت است تمام قد پشت مخالفان عضو شورای شهر ایستاد و با ارائه روایتی مجعول، ناقص و البته مانند همیشه یک‌طرفه آنچه نظری گفت را به کل وارونه جلوه داد و برای مخاطب آنچه گفته شده است را به شکلی مطرح کرد که گویی این نماینده مردم در پارلمان شهری به ستایش متجاوزان بعثی پرداخته است!

در حالی که آن چه حجت نظری گفته است درددل بسیاری از مردم این سرزمین است که در آن هشت سال آلام بسیاری را تجربه کرده‌اند و برای هر عقل سلیمی که گرفتار کینه‌های سیاسی نشده باشد کاملا بدیهی است تلاش برای جلوگیری از جنگ و یادآوری آن رنج‌ها به هیچ عنوان منافاتی با ارزش نهادن به مدافعان میهن ندارد. مشکل کجاست و ریشه این گونه اتهام زنی‌ها را باید در کجا جستجو کرد؟ آیا واقعا این اقلیت آن طور که وانمود می‌کنند دغدغه ارزشها را دارند و به دلیل دلواپسی از آن که مبادا به «دفاع مقدس» اهانتی شده باشد رگ غیرتشان بیرون زده است؟

با نگاهی به سوابق این جریان تندرو می‌توان به این اطمینان رسید که مسئله این عده فقط و فقط جناحی است و نه هیچ چیز دیگر. به طور خلاصه باید گفت درگیری‌های کودکانه سیاسی که هر بار به بهانه‌ای خود را نشان می‌دهد اساس این گونه ماجراهاست. «استاندارد دوگانه» که مبنای عمل بسیاری از اقدامات و اظهاراتشان نیز هست هم از همین جا نشات می‌گیرد که اساسا همه مسائل را با عینک سیاست نگاه کرده و بر اساس همین رقابت‌های جناحی که گاه به شدت مبتذل می‌شود از هر نوع تحریف و اتهام زنی به رقبای خود نیز هیچ ابایی ندارند.