روزنامه بهار: در چند روز اخیر انتقادات از محمدعلی نجفی، شهردار تهران به دلیل برخی انتصاباتش افزایش یافته است.
از انتصاب یک «ژن خیلی خوب» تا فردی که در کارنامه خود هتاکی به اصلاحطلبان را داشته است و برخی انتصابات دیگر در شهرداری تهران که درباره پاکدستیشان اما و اگرهایی مطرح شده است. با نگاهی به واکنشها به این اتفاقات شاهد آن هستیم که اعضای شورای شهر بیشتر از آنکه در پی استفاده از ابزارهای نظارتی خود باشند از طریق رسانهها و شبکههای اجتماعی شهردار را مخاطب قرار داده و نقدهای خود را مطرح میکنند. به نظر میآید که همین اتفاقات روزهای ابتدای فعالیت نجفی در شهرداری تهران زمان خوبی است تا از اشتباهات گذشته و به خصوص در دوران فعالیت زوج قالیباف-چمران در مدیریت شهری عبرت گرفته شود.
در دوازده سال حضور قالیباف در شهرداری تهران شاهد آن بودیم که اعضای شورای شهر تهران بیشتر از آنکه در پی نظارت بر فعالیتهای شهردار باشند مماشات با او را در دستور کار خود قرار دادند و همین عدم نظارت بر شهردار سبب به وجود آمدن مسائل و تخلفاتی شد که در ماههای اخیر گوشههایی از آن عیان شده است. نوعی دیگر از همین اتفاق را در نوع مواجهه مجالس اصولگرای هشتم و نهم با رییس جمهور پیشین شاهد بودیم. در آن دوران نیز اکثریت قاطعی از نمایندگان مجلس بیش از آنکه از ابزارهای نظارتی خود برای جلوگیری از قانون شکنیهای دولت وقت استفاده کنند به دلیل هم جناحی بودن با مسئولان دولت با آنها مماشات کرده و به نوعی در فجایع اقتصادی رخ داده در آن دوران شریک آن دولت بودند.
حالا و با نگاهی به تجارب پیشین میبایست نسبت به تکرار همان اتفاق در روابط شورای شهر و شهرداری تهران هشدار داد. شاید در خصوص مسائل حاشیهساز اخیر از جمله برخی انتصابات حاشیهساز شهردار تهران گفته شود که موضوع با گفتگو حل شده و نیازی به استفاده از ابزار نظارتی نیست اما بیم آن وجود دارد که گفتگوهای پشت درهای بسته جایگزین نظارت واقعی بر شهرداری شود.مطلب آخر نیز یک یادآوری به شهردار تهران و دیگر مسئولان است.
همانطور که شاهد بودیم در روزهای اخیر انتصابی نادرست در حوزه رسانهای شهرداری تهران بازتابهای منفی گستردهای را در رسانهها داشت و برای بسیاری این موضوع تبدیل به علامت سوالی بزرگ شد که به چه دلیل میبایست فردی که در سابقه خود هیچ نشانی از همراهی با نوع نگاهی که از سوی مردم انتخاب شده ندارد یک مسئولیت مهم در حوزه رسانهای شهرداری را عهده دار شود. پس از مدتی و بر اثر این انتقادات و اعتراضات این تصمیم اصلاح شد اما اصلاح سریع آن تصمیم نادرست بازتابی که تصمیم قبلی داشت را به وجود نیاورد و شاید هنوز عدهای تصور میکنند که هنوز تغییری در آن انتصاب اشتباه رخ نداده است. این موضوع یک مثال است و یک تلنگر برای مسئولان که در اقدامات و اظهارات خود دقتی دو چندان به خرج دهند زیرا بازتاب اشتباهاتشان چندین برابر اصلاح همان اشتباهات خواهد بود.