روحانی و مردان بعد از انتخابات!

امید پور عزیز
به گفته محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهور هدف از افزایش نامتعارف عوارض خروج از کشور، این است که پول از افراد به ظاهر متمول گرفته شده و به ندارها اختصاص یابد! البته این قبیل موضع گیری‌ها و سخنان تنها بخشی از مواضع متحول شده دولت روحانی در دور دوم ریاست جمهوری‌اش است. با دقت در شواهد و جزئیات عملکرد دولت دوم روحانی به راحتی می‌توان چرخش استراتژیک این دولت را رصد کرد. این تغییرات هم در سطح الویت ها، افراد به کار گرفته شده و هم در برنامه‌های سیاسی و اقتصادی پیش رو قابل مشاهده است.

روحانی که در انتخابات اخیر در شرایط سخت و پیچیده ایی قرار داشت حداکثر بهره برداری را از کارت افرادی همچون اسحاق جهانگیری، سید اصلاحات و سایر اصلاح طلبان محبوب‌ و مردمی هزینه کرد. به نحوی که مردم به اعتبار چنین نام هایی به روحانی اعتماد کرده و با اکراه و‌تردید دوباره او را به ریاست جمهوری برگزیدند. با این اوصاف انتظار می‌رفت که بعد از انتخاب شدن مجدد و طیب خاطر دولت به واسطه رفع دلهره انتخاباتی، از طرف دولت وفای به عهد صورت گرفته و همان سیاست‌های خوش آب و‌رنگی که به مردم فروخته شده بود بصورت مضاعف‌تری در جامعه تسری یابد ولی در یک چرخش فریبکارانه نه تنها عقبگردی فاحش در مواضع دولت صورت پذیرفت، بلکه ابتکار عمل نیز به مردانی سپرده شد که در ایام سخت انتخاباتی در هاله ایی محو و پنهان قرار داشتند.

محمود واعظی که این روزها یار غار روحانی شده و احتمالا بیشترین تأثیرگذاری را در سیاست‌های فعال دولت دارد، در حوزه انتخاب آزاد عموم مردم قرار نداشت. ولی بعد از رفع نیاز دولت به حضور مردم،  مردم با دولتی مواجه شده‌اند که تفاوت آشکاری با چهره انتخاباتی روحانی دارد.  البته سیاستمداران همواره تبحر خاصی در تظاهر و متقاعد کردن مردم داشته و سعی می‌کنند که شرایط را همانگونه که به نفع شان است به مردم بقبولانند. ولی قطعا این صحنه‌سازی‌ها و هیاهوها لزوما توسط جامعه پذیرفته نشده و بسرعت موجب از بین رفتن اعتماد عمومی خواهد شد، علی‌الخصوص که اعتماد مردم به روحانی از ابتدا نیز مشروط و شکننده بوده است. از طرفی اتحاد اصلاح طلبان با روحانی نیز یک امر استراتژیک و مصلحت آمیز بوده و اینها لزوما مواضع واحدی ندارند.

 لذا به نظر می‌رسد که در این سقوط آزاد اعتماد عمومی نسبت به اعتدالیون و یا همان اصولگرایان بزک شده، لازم است اصلاح طلبان حساب خود را به مرور از این طیف سوا کرده و خود را قربانی سیاست‌های غیرشفاف این متحد سابق ننمایند. آنچه مسلم است طیف اعتدالی در دور بعدی انتخاباتی و بنا بر انصاف و مرام سیاسی مفروض نه تنها عرصه را برای اصلاح طلبان نخواهند گشود بلکه اوضاع را برای آنها پیچیده‌تر نیز خواهند کرد. نقش پررنگ‌تر محمود واعظی‌ها و اعتدالیون متمایل به اصولگرایان به هیچ وجه اتفاقی و تصادفی نیست، بلکه یک تاکتیک کاملا حساب شده است که حداکثر نقش اصلاح طلبان در این تاکتیک بیش از یک سیاهی لشکر تضعیف شده و منفعل نیست.

مردم به سرعت متوجه چنین بازی‌های سیاسی شده و احتمالا در مراحل آتی به ندرت به چنین رویه هایی تن خواهند داد. لذا آن دسته از سیاستمدارانی که هنوز اصلی‌ترین سرمایه خویش را در لایه‌های اجتماعی قشر متوسط و تحصیلکرده دنبال می‌کنند باید قبل از اینکه خیلی دیر شود حساب خود را از دولت فعلی سوا کرده و وارد باتلاق‌های سیاسی دوسر باخت نشوند. درواقع وفاداری سیاسی و وابستگی عاطفی یکجانبه و دلهره ناشی از جدایی نباید باعث شود که اصلاح طلبان تطهیر کننده و توجیه گر سیاست‌های غیرشفاف و غیر مردمی اعتدالیون و یا همان اصولگرایان زیرک و جاه طلب شوند.