تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۱۲/۱۴ ساعت ۰۹:۴۰
کد مطلب : ۱۴۴۵۲۵
اعتراض‌های سینماگران، بوی نفت می‌دهد!
گروه فرهنگی: حمید باباوند در يادداشتي نوشت: منیژه حکمت به خانه‌نشینی‌اش اعتراض دارد. (در جلسه پرسش و پاسخ به حاضران اعتراض داشت. منتظر باشید که فردا هم به وضعیت اکران فیلمش که خوب نمی‌فروشد اعتراض کند. در حالی که سینما در همه سال‌های مورد اعتراض او مشغول به کار بوده و اتفاقا رشد و پیشرفت هم داشته است.)
احمد نجفی در انجمن صنفی نمایش را گل می‌گیرد. (چون دوست دارد از فیلمش حمایت شود و طبیعتا اتفاقی که او دوست دارد، نمی‌افتد چون هنوز نمی‌داند با شرایط جدید، حمایت فقط در تولید است و نه در پخش!) مجید مجیدی به زمان اکران فیلمش اعتراض دارد. (پیش‌بینی می‌کند که اگر فیلم نفروخت از الان گفته باشد که اعتراض دارد، اگر هم فروخت بگوید می‌توانست بیشتر بفروشد. بالاخره احتیاط شرط عقل است.)
ابراهیم حاتمی‌کیا به مجری صدا و سیما، مدیران صدا و سیما، منتقدان، خبرنگاران حاضر در جلسه پرسش و پاسخ، داوران جشنواره فجر و ... اعتراض دارد. (در همه سال‌های گذشته اعتراض داشته: به سپاه، به خاتمی، به رهبری، به تهیه‌کننده آژانس شیشه‌ای، به ساختار سینما، به اصغر فرهادی، به من و حتی به شما که الان دارید این یادداشت را می‌خوانید.)
محمدعلی باشه‌آهنگر به داوری جشنواره اعتراض دارد. فعلا سکوت کرده اما با ترک سالن اختتامیه پیش از پایان مراسم و بی‌توجهی به دعوت سیدحامدحسینی تهیه‌کننده فیلم برای رفتن به روی سن هنگام دریافت جایزه سیمرغ بهترین فیلم از نگاه ملی، این را نشان می‌دهد.اگر از من بپرسند این همه اعتراض از کجا می‌آید، می‌گویم از پول نفت. یکی نخورده و طلبکار است، یکی خورده و سیر نشده است. به سهمیه‌اش اعتراض دارد.اساساً وقتی پای پول نفتی به سینما باز می‌شود، حاتمی‌کیا می‌تواند بگوید کارآفرینی کرده‌ام. یعنی پول را از یک نهاد تحویل گرفته‌ام و بخشی از آن را میان چند نفر تقسیم کرده‌ام، سهم خودم را هم برداشته‌ام. برای همین درباره فیلمش حرفی نمی‌زند.
اساساً وقتی پای پول نفتی به سینما باز می‌شود، محمدعلی باشه‌آهنگر می‌تواند فیلمش را با بودجه هفت میلیارد تومانی ببندد. می‌تواند برای خلق تصاویر دروغین از ایران جلوه‌های ویژه بسازد اما برای گرفتن تصویر سرو زیر آب، دریاچه‌ای بسازد.ظاهراً پول نفتی برکت ندارد. این رفتار و اعتراض‌ها را بگذارید کنار حرف‌های مصطفی کیایی وقتی صادقانه می‌گوید بارکد فروخت و توی جیبمان پول داشتیم و سه میلیارد خرج چهارراه استانبول کردیم؛ وقتی که صادقانه موضعش را درباره جایزه مشخص می‌کند و با رفتارش، بدون آنکه بخواهد بازی را عوض کند، حرفش را اثبات می‌کند.اشکال از معترضین نیست؛ از بوی کثیف و عفن نفت است.
احمد نجفی در انجمن صنفی نمایش را گل می‌گیرد. (چون دوست دارد از فیلمش حمایت شود و طبیعتا اتفاقی که او دوست دارد، نمی‌افتد چون هنوز نمی‌داند با شرایط جدید، حمایت فقط در تولید است و نه در پخش!) مجید مجیدی به زمان اکران فیلمش اعتراض دارد. (پیش‌بینی می‌کند که اگر فیلم نفروخت از الان گفته باشد که اعتراض دارد، اگر هم فروخت بگوید می‌توانست بیشتر بفروشد. بالاخره احتیاط شرط عقل است.)
ابراهیم حاتمی‌کیا به مجری صدا و سیما، مدیران صدا و سیما، منتقدان، خبرنگاران حاضر در جلسه پرسش و پاسخ، داوران جشنواره فجر و ... اعتراض دارد. (در همه سال‌های گذشته اعتراض داشته: به سپاه، به خاتمی، به رهبری، به تهیه‌کننده آژانس شیشه‌ای، به ساختار سینما، به اصغر فرهادی، به من و حتی به شما که الان دارید این یادداشت را می‌خوانید.)
محمدعلی باشه‌آهنگر به داوری جشنواره اعتراض دارد. فعلا سکوت کرده اما با ترک سالن اختتامیه پیش از پایان مراسم و بی‌توجهی به دعوت سیدحامدحسینی تهیه‌کننده فیلم برای رفتن به روی سن هنگام دریافت جایزه سیمرغ بهترین فیلم از نگاه ملی، این را نشان می‌دهد.اگر از من بپرسند این همه اعتراض از کجا می‌آید، می‌گویم از پول نفت. یکی نخورده و طلبکار است، یکی خورده و سیر نشده است. به سهمیه‌اش اعتراض دارد.اساساً وقتی پای پول نفتی به سینما باز می‌شود، حاتمی‌کیا می‌تواند بگوید کارآفرینی کرده‌ام. یعنی پول را از یک نهاد تحویل گرفته‌ام و بخشی از آن را میان چند نفر تقسیم کرده‌ام، سهم خودم را هم برداشته‌ام. برای همین درباره فیلمش حرفی نمی‌زند.
اساساً وقتی پای پول نفتی به سینما باز می‌شود، محمدعلی باشه‌آهنگر می‌تواند فیلمش را با بودجه هفت میلیارد تومانی ببندد. می‌تواند برای خلق تصاویر دروغین از ایران جلوه‌های ویژه بسازد اما برای گرفتن تصویر سرو زیر آب، دریاچه‌ای بسازد.ظاهراً پول نفتی برکت ندارد. این رفتار و اعتراض‌ها را بگذارید کنار حرف‌های مصطفی کیایی وقتی صادقانه می‌گوید بارکد فروخت و توی جیبمان پول داشتیم و سه میلیارد خرج چهارراه استانبول کردیم؛ وقتی که صادقانه موضعش را درباره جایزه مشخص می‌کند و با رفتارش، بدون آنکه بخواهد بازی را عوض کند، حرفش را اثبات می‌کند.اشکال از معترضین نیست؛ از بوی کثیف و عفن نفت است.
