اولین خانواده مسلمان روهینگیا به میانمار بازگشتند

این خانواده با وجود هشدار سازمان ملل مبنی بر امن نبودن میانمار برای این اقلیت مسلمان به کشور خود بازگشتند. فرار دسته‌جمعی هزاران خانواده مسلمان روهینگیا از میانمار به دلیل آنچه سازمان ملل متحد «پاکسازی قومی» توسط دولت این کشور خواند، ماه اوت سال گذشته به اوج خود رسید. دولت میانمار تحت رهبری آنگ‌سان سوچی، برنده جایزه صلح نوبل، کشتار مسلمانان در استان راخین را رد کرده است. خانم سوچی به دلیل عدم واکنش به خشونت علیه این شهروندان کشور خود مورد انتقادات شدیدی قرار گرفت. میانمار و بنگلادش در ماه ژانویه توافق کردند که طی دو سال آینده زمینه را برای بازگشت داوطلبانه پناهجویان فراهم کنند. دولت میانمار دو مرکز پذیرش و یک اردوگاه موقت در نزدیکی مرز استان راخین برای افرادی که قصد بازگشت دارند، تاسیس کرده است.

دولت این کشور روز شنبه اعلام کرد که پنج عضو یک خانواده مسلمان به یکی از این مراکز پذیرش مراجعه کردند. ماموران وزارت مهاجرت و وزارت بهداشت و سلامت، وضعیت این خانواده را بررسی کرده و برای اسکان آنان در کمپ اقدام نموده است. در بیانیه دولت میانمار آمده است که مواد و لوازم ضوری مانند مواد غذایی مانند برنج، ظروف آشپزخانه، پشه‌بند، پتو و لباس در اختیار این خانواده مسلمان روهینگیا قرار گرفته است. این بیانیه می‌افزاید که برای این افراد کارت شناسایی ملی صادر می‌شود.

صدور کارت ملی یکی از اصلی‌ترین مسائل بازگشت اقلیت مسلمان روهینگیا به میانمار است. دولت این کشور اعلام کرده که برای ثبت هویت و صدور کارت شناسایی ملی آنان اقدام خواهد کرد اما رهبران جامعه روهینگیا این کارت‌های شناسایی را رد می‌کنند و می‌گویند که با آنان مانند ساکنان جدید و مهاجران تازه از راه رسیده برخورد شده و می‌شود. پیش از کسب استقلال میانمار از بریتانیا، مسلمانان روهینگیا بخشی از ۱۳۵ اقلیت خود محسوب نمی شد. پس از استقلال در سال ۱۹۴۸ میلادی نیز اکثریت آنان از کسب شهروندی این کشور باز ماندند و دولت، مهاجرت آنان از هند و بنگلادش در زمان سلطه بریتانیا را «غیرقانونی» می شناخت. با این وجود مسلمانان روهینگیا در ابتدا کارت شناسایی و حتی شهروندی داشتند و برخی نیز به پارلمان راه یافتند اما کودتای ارتش در سال ۱۹۶۲ همه چیز را تغییر داد. در آن زمان همه شهروندان ملزم بودند تا کارت شناسایی ملی داشته باشند.

در میان به مردم روهینگیا فقط کارت‌هایی داده شد که آنها را خارجی معرفی می کرد. در سال ۱۹۸۲ قانون جدید شهروندی در میانمار به تصویب رسید و با این قانون شرایط بر مردم روهینگیا بدتر از پیش شد و آنان عملا مردمانی بی‌کشور و بدون خاک شدند و بعنوان یکی از ۱۳۵ اقلیت این کشور شناخته نشدند. براساس قانون جدید از جمله شروط برای کسب شهروندی، تسلط به یکی از زبان‌های ملی و ساکن بودن خانواده فرد در میانمار پیش از سال ۱۹۴۸ میلادی بود. بسیاری از مردم روهینگیا یا این شروط را نداشتند یا اگر هم داشتند به رسمیت شناخته نشد.