درمان رتینوپاتی دیابتی با لنز تماسی

به گزارش ایرنا از پایگاه خبری ساینس دیلی، رتینوپاتی دیابتی (DR) شایع ترین بیماری چشمی مبتلایان به دیابت است. شبکیه (رتین) در قسمت انتهای کره چشم قرار دارد. نور وارد شده به چشم باعث تشکیل تصویر روی شبکیه می شود.تصویر ایجادشده روی شبکیه به علایم عصبی تبدیل می شود و علایم به وسیله اعصاب بینایی به مغز ارسال می شوند. دیابت باعث آسیب به شبکیه و ایجاد رتینوپاتی می شود. رتینوپاتی دیابتی در موارد شدید منجر به نابینایی بیمار می شود.به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های آمریکا، در حال حاضر بیش از 29 میلیون نفر در آمریکا به دیابت (نوع 1 و 2) مبتلا هستند و دیابت، علت اصلی نابینایی در بیماران مبتلا به دیابت بین سنین 20 تا 74 محسوب می شود. در بیماری رتینوپاتی، رگ های خونی غیر طبیعی جدیدی روی پرده شبکیه رشد می کنند و باعث کاهش بینایی یا نابینایی کامل می شوند.در واقع در این عارضه با آسیب رگ های خونی، جریان خون کافی در اختیار سلول های عصبی شبکیه قرار نمی گیرد و کمبود اکسیژن منجر به مرگ این سلول ها می شود. در این حالت بدن سعی می کند تا با رشد رگ های خونی جدید، این مشکل را حل کند و از طرفی بیماری دیابت باعث می شود رشد عروق خونی به درستی انجام نگیرد و خونریزی کند و به شبکیه آسیب بزند. این آسیب منجر به رشد بافت اسکار در شبکیه می شود و بیمار به مرور زمان بینایی خود را از دست می دهد.یک روش برای درمانی رتینوپاتی دیابتی، کاهش اکسیژن مورد نیاز برای رشد عروق خونی غیر طبیعی است. در این روش از لیزر برای سوزاندن سلول های عصبی بخش محیطی شبکیه استفاده می شود. از این طریق اکسیژن موجود برای اعصاب موجود در بخش مرکزی شبکیه که بخش بسیار مهمتری است، استفاده می شوند و دیگر اعصاب محیطی اکسیژن کافی ندارند.

روش دیگر تزریق داروهایی که باعث کاهش رشد عروق خونی جدید می شود، به چشم بیمار است. یک روش دیگر ماسک نوری چشم است. در این روش به محض خوابیدن بیمار، ماسک به شبکیه نور می تاباند. این روش باعث می شود سلول های میله ای شبکیه غیر فعال شوند. این سلول ها در تاریکی و زمانی که چشم بسته است فعال می شوند تا در حالت نور کم، توانایی دید را فراهم کنند. مطالعات نشان می دهد مصرف اکسیژن این سلول ها در شب و نور کم، دو برابر حالت عادی است. با این کار اکسیژن کافی در اختیار سلول ها قرار می گیرد. بیماران از این روش استقبال نمی کنند چراکه در خواب باعث ایجاد جرقه و فلش می شود و خواب بیمار را مختل می کند.محققان دانشگاه کالیفرنیا برای حل این مشکل یک لنز تماسی درخشان ساخته اند. در این لنز از مخزن های کوچک حاوی تریتیوم استفاده شده است. تریتیوم ایزوتوپی از هیدروژن است که در نشانگر های ساعت مچی شب تاب استفاده می شود. تریتیوم یک عنصر رادیواکتیو بی خطر است و به مرور واپاشی می شود و در حین واپاشی، ‌الکترون آزاد می کند.این الکترون ها در معرض پوشش شب تاب به نور تبدیل می شوند. این مخزن ها روی حلقه هایی روی لنز قرار گرفته اند که زمانی که مردمک در معرض نور قرار می گیرد و جمع می شود، خارج از دید کاربر هستند. زمانی که چشم بسته می شود مردمک چشم گشاد می شود، درخشندگی منتشر شده توسط مخزن ها توسط سلول های میله ای شناسایی می شود. برخلاف ماسک های اشاره شده، درخشندگی لنز همراه با حرکت کره چشم حرکت می کند و کاربر فلش یا جرقه های نورانی حس نمی کند. محققان به دنبال اخذ تاییدیه از FDA و آزمایش های بالینی هستند.