در سال 2015 دانشمندان دانشگاه "سارلند"(Saarland) آلمان، برچسبهای موسوم به "iSkin" را عرضه کردند که میتوانست بر روی بدن قرار بگیرد و توسط آن، دستگاههای تلفن همراه کنترل شود.در حال حاضر، به رهبری پروفسور "یورگن استیمل"، آنها این فناوری را توسعه و تکامل دادهاند تا چیزی به عنوان "پوست چندلمسی" عرضه کنند.جوهر افشانده شده بر روی یک پلاستیک نازک(پلی اتیلن ترفتالات) در کمتر از یک دقیقه چاپ شده و پس از آن به پوست در هر جایی از بدن میچسبد.این پوست چندلمسی را که متشکل از دو لایه الکترودهای قرار گرفته به صورت ردیف و ستون است که یک شبکه را تشکیل میدهند، میتوان در هر شکل دو بعدی دلخواه ساخت.در شکل فعلی، هر قطعه از آن، به یک میکروچاپ کنترل لمسی وصل شده است که آن نیز به نوبه خود به یک میکرورایانه کوچک که قدرت خود را از باتری تامین میکند، متصل شده است.این تراشه به طور مداوم ظرفیت الکتریکی را در هر تقاطع درون شبکه الکترودها اندازهگیری میکند. هنگامی که کاربر پوست را در یک محل خاص لمس میکند، نوک انگشتان وی در اثر لمس، برق را هدایت میکند و اجازه میدهد که بار در آن تقاطع تخلیه شود.
ضمن این که این پوست چند لمسی دارای یک لایه زیرین عایق است که باعث میشود پوست بدن از زیر، برچسب را تحت تاثیر قرار ندهد.نهایتا تراشه این تغییر ظرفیت را تشخیص میدهد و آن را به عنوان یک لمس در آن مکان ثبت میکند. این کار میتواند به طور همزمان برای چند لمس انجام شود.سیگنالهای حاصل به صورت بیسیم و جداگانه به دستگاههای الکترونیکی منتقل میشود و موجب میشود که بسته به نوع لمس شناسایی شده، کارهای مختلفی انجام شود.تاکنون محققان از این تکنولوژی برای ایجاد چهار رابط مختلف کنترل لمسی استفاده کردهاند که شامل یک دستبند است که در آن چرخش دو انگشت به کاربران امکان میدهد که رنگ و میزان نور یک چراغ LED را تغییر دهند و کنترل کنند.
مورد دوم یک برچسب پشت گوش است که کاربران را قادر میسازد با کشیدن انگشتان از بالا به پایین و بالعکس، صدای پخش کننده موسیقی را تنظیم کنند و با کشیدن انگشتان از چپ به راست و برعکس، به آهنگ قبلی یا بعدی بروند و یا با فشار دادن برچسب، پخش موسیقی را متوقف کنند.کاربرد سوم، برچسب ساعد است که با فشار دادن آن میتوان به گوشی هوشمند برای ارسال پیام متنی دستور داد و مورد چهارم که یک برچسب کف دست است که به کاربران اجازه میدهد تماسهای ورودی را با یک لمس دریافت یا رد کنند.این تحقیق اخیرا در کنفرانس عوامل انسانی در سیستمهای کامپیوتری (CHI) در مونترال ارائه شده است.