تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۲/۲۶ ساعت ۱۰:۵۲
کد مطلب : ۱۵۰۲۴۸
وقتي مسئولان كشور با هويت ملي ايران بيگانه‌اند
شاعر بزرگ ایرانی را هم ترکیه از آن خود كرد
گروه فرهنگي: سايت تابناک نوشت: در روزی که به نام حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر حماسه سرای بزرگ ایرانی نامگذاری شده و مردم ایران به بزرگداشت این چهره تاریخی و هویت بخش خود مشغولند، خبری در شبکه های مجازی دست به دست می شود که بهت آور و غم انگیز است؛ خبری که به یک تصویر سنجاق شده تا ادعای عجیب دیگری را علیه مفاخر ایرانی به گوشمان برساند. ماجرای تلاش برای تصاحب مفاخر فرهنگی و تاریخی ملت ها آن هم در دورانی که ملت سازی به معنای جدید و مدرن آن فراگیر شده است، از جمله مهم ترین دستور کارهایی است که در برخی کشورهای منطقه متداول است و به دلیل انفعال دردآور مقامات متولیان ایرانی، هر بار زخم جدیدی را بر پیکر هویت بزرگ و ارزشمند ایران زمین می نشاند.
جدا از مسائلی که پیش از این در مورد اسطوره ها و ارزش های فرهنگی دیگر ایرانی پیش آمد و برخی کشورهای منطقه مثل آذربایجان، ارمنستان و ترکیه سعی بر تصاحب این ارزش ها به نام خود و مردم کشورشان داشتند، حالا دوباره سخن ها در مورد یکی دیگر از بزرگ ترین مفاخر فرهنگی ایرانی در فضای مجازی رسانه ای شده است؛ اتفاق عجیبی که البته شواهد نشان می دهد مربوط به سال های اخیر نیست و سال هاست که در ذهن و فکر بسیاری از مردم کشور ترکیه ریشه دوانده است.
موضوع جدیدی که از آن سخن به میان است، مربوط به اقدام باور نکردنی و عجیبی است که مسئولان یکی از دانشگاه های ترکیه در رأس آن قرار دارند و با نصب مجسمه ای از ابوعلی سینا، حکیم، شاعر، جغرافی دان و فیلسوف بزرگ ایرانی در یکی از بیمارستان های زیر مجموعه خود وی را یک حکیم ترک زبان معرفی کرده اند. در این تصویر که هم اکنون در فضای مجازی دست به دست می شود و از قرار معلوم مدیران و متولیان فرهنگی کشور نیز تا پیش از این از آن اطلاعی نداشته اند، مجسمه ای از حکیم ابوعلی سینا در محوطه بیمارستانی به همین نام در شهر آنکارا نصب شده است و در معرفی این مجسمه او را حکیم، دانشمند، فیلسوف و شاعر ترکیه ای معرفی کرده است.
این تصویر که در حال معرفی یکی از بزرگ ترین مفاخر تاریخ ایران به ترکیه است، در حالی در شبکه های مجازی دست به دست می شود که بررسی ها نشان می دهد از وقوع چنین رخدادی در شهر آنکارا و کشور ترکیه سال ها می گذرد و حالا به مدد فضای مجازی است که مردم ایران در جریان آن قرار گرفته اند. برای اطلاع از این حقیقت کافی است به بررسی موقعیت جغرافیایی استقرار این مجسمه اشاره کنیم. مجسمه حکیم ابوعلی سینا در محوطه بیرونی بیمارستان ابن سینای آنکارا که زیر مجموعه اولین دانشگاه پزشکی آنکارا است، قرار دارد.
اگرچه این دانشگاه پزشکی در سال 1945 و پس از پایان جنگ جهانی دوم با کمک تعدادی از پزشکان مشهور آلمانی آغاز به کار کرد، اما به صورت رسمی از سال 1985 بیمارستان ابن سینا با همین نام تأسیس شد و برای درمان بیماران مورد بهره برداری قرار گرفت. برخی اطلاعات که «تابناک»، قادر به تأیید آنها نیست گویای این است که مجسمه مورد اشاره نیز در همان سال های اولیه تأسیس بیمارستان ابن سینای آنکار در محوطه بیروی بیمارستان نصب شده است و این موضوع (ترکیه ای بودن ابوعلی سینا) برای مردم شهر آنکارا و کسانی که از این بیمارستان استفاده می کنند، موضوعی جا افتاده است.
همه آنچه به آن اشاره شد در حالی است که مرور سریع و کوتاه بر زندگی نامه این دانشمند بزرگ ایرانی ثابت می کند که او هیچ ارتباطی به ملیت ترکیه ای ندارد و به گواه تاریخ تحت هیچ شرایطی او را نمی توان از زبان و هویت ایرانی جدا کرد. حکیم ابوعلی سینا در سال 980 میلادی در بخارا متولد می شود. پدرش از صاحب منصبان حکومت سامانیان بود که البته اصالتی بخارایی نداشت و زاده شهر بلخ بود. اگرچه هر دو شهر بخارا و بلخ در تاریخ گذشته ایرانی در قلمرو جغرافیایی بزرگ ایرانی بودند و در هر دو زبان فارسی فراگیر و مسلط بود، اما شهر بلخ دارای ریشه های قدیمی تری در زبان فارسی بود و به همین دلیل تحت هیچ شرایطی نمی توان فارسی زبان بودن ابوعلی سینا را انکار کرد.
شهر بلخ را برخی منابع یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان و زیر مجموعه قلمرو بزرگ خراسان قدیم می دانند که زرتشت و آیین باستانی زرتشتی نیز در این شهر ظهور پیدا کرده است. اگرچه حکیم ابوعلی سینا بیش از 450 کتاب نوشته است که اکثر آنها به زبان عربی است، اما بیش از 30 کتاب نیز به زبان فارسی دارد و دلیل نوشتن اکثر کتاب ها به زبان عربی نیز به دلیل فراگیر بودن آن زبان و حاکم بودن زبان عربی در قلمرو اسلامی بود. اکنون و با همه اسناد تاریخی روشنی که نشان می دهد، این دانشمند بزرگ فارسی زبان و ایرانی تبار بوده است، اقدام مسئولان یکی از دانشگاه های ترکیه در نصب چنین مجسمه ای در بیمارستان ابن سینا بسیار عجیب است و عجیب تر اینکه این موضوع از دید متولیان فرهنگ و هنر و میراث فرهنگی ایران به دور مانده است.
این اتفاق شاید بهانه ای باشد که بتوان ضمن درخواست از مسئولان برای بررسی دقیق موضوع، همچنین عزم و اراده جدیدی را برای استفاده از این ارزش های تاریخی در مسیر تقویت همبستگی های فراملی آغاز کنند. بخارا که زادگاه ابوعلی سینا است، اکنون در کشور ازبکستان قرار دارد. بلخ که اصالت ابوعلی سینا به آن شهر باز می گردد اکنون در کشور افغانستان قرار دارد. ابوعلی سینا بیش از 400 کتاب به زبان عربی دارد و اکنون بر ما ثابت شده است که مردم و مسئولان ترکیه ای نیز حالا به هر دلیل به او علاقه فراوانی دارند.
چه خوب و زیباست اگر این شخصیت ارزشمند و تاریخی ایرانی را بنا به دلایلی که ذکر شد، بهانه ای برای افزایش همبستگی میان ملت ها و فروکش کردن خشونت در منطقه نماییم.
موضوع جدیدی که از آن سخن به میان است، مربوط به اقدام باور نکردنی و عجیبی است که مسئولان یکی از دانشگاه های ترکیه در رأس آن قرار دارند و با نصب مجسمه ای از ابوعلی سینا، حکیم، شاعر، جغرافی دان و فیلسوف بزرگ ایرانی در یکی از بیمارستان های زیر مجموعه خود وی را یک حکیم ترک زبان معرفی کرده اند. در این تصویر که هم اکنون در فضای مجازی دست به دست می شود و از قرار معلوم مدیران و متولیان فرهنگی کشور نیز تا پیش از این از آن اطلاعی نداشته اند، مجسمه ای از حکیم ابوعلی سینا در محوطه بیمارستانی به همین نام در شهر آنکارا نصب شده است و در معرفی این مجسمه او را حکیم، دانشمند، فیلسوف و شاعر ترکیه ای معرفی کرده است.
این تصویر که در حال معرفی یکی از بزرگ ترین مفاخر تاریخ ایران به ترکیه است، در حالی در شبکه های مجازی دست به دست می شود که بررسی ها نشان می دهد از وقوع چنین رخدادی در شهر آنکارا و کشور ترکیه سال ها می گذرد و حالا به مدد فضای مجازی است که مردم ایران در جریان آن قرار گرفته اند. برای اطلاع از این حقیقت کافی است به بررسی موقعیت جغرافیایی استقرار این مجسمه اشاره کنیم. مجسمه حکیم ابوعلی سینا در محوطه بیرونی بیمارستان ابن سینای آنکارا که زیر مجموعه اولین دانشگاه پزشکی آنکارا است، قرار دارد.
اگرچه این دانشگاه پزشکی در سال 1945 و پس از پایان جنگ جهانی دوم با کمک تعدادی از پزشکان مشهور آلمانی آغاز به کار کرد، اما به صورت رسمی از سال 1985 بیمارستان ابن سینا با همین نام تأسیس شد و برای درمان بیماران مورد بهره برداری قرار گرفت. برخی اطلاعات که «تابناک»، قادر به تأیید آنها نیست گویای این است که مجسمه مورد اشاره نیز در همان سال های اولیه تأسیس بیمارستان ابن سینای آنکار در محوطه بیروی بیمارستان نصب شده است و این موضوع (ترکیه ای بودن ابوعلی سینا) برای مردم شهر آنکارا و کسانی که از این بیمارستان استفاده می کنند، موضوعی جا افتاده است.
همه آنچه به آن اشاره شد در حالی است که مرور سریع و کوتاه بر زندگی نامه این دانشمند بزرگ ایرانی ثابت می کند که او هیچ ارتباطی به ملیت ترکیه ای ندارد و به گواه تاریخ تحت هیچ شرایطی او را نمی توان از زبان و هویت ایرانی جدا کرد. حکیم ابوعلی سینا در سال 980 میلادی در بخارا متولد می شود. پدرش از صاحب منصبان حکومت سامانیان بود که البته اصالتی بخارایی نداشت و زاده شهر بلخ بود. اگرچه هر دو شهر بخارا و بلخ در تاریخ گذشته ایرانی در قلمرو جغرافیایی بزرگ ایرانی بودند و در هر دو زبان فارسی فراگیر و مسلط بود، اما شهر بلخ دارای ریشه های قدیمی تری در زبان فارسی بود و به همین دلیل تحت هیچ شرایطی نمی توان فارسی زبان بودن ابوعلی سینا را انکار کرد.
شهر بلخ را برخی منابع یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان و زیر مجموعه قلمرو بزرگ خراسان قدیم می دانند که زرتشت و آیین باستانی زرتشتی نیز در این شهر ظهور پیدا کرده است. اگرچه حکیم ابوعلی سینا بیش از 450 کتاب نوشته است که اکثر آنها به زبان عربی است، اما بیش از 30 کتاب نیز به زبان فارسی دارد و دلیل نوشتن اکثر کتاب ها به زبان عربی نیز به دلیل فراگیر بودن آن زبان و حاکم بودن زبان عربی در قلمرو اسلامی بود. اکنون و با همه اسناد تاریخی روشنی که نشان می دهد، این دانشمند بزرگ فارسی زبان و ایرانی تبار بوده است، اقدام مسئولان یکی از دانشگاه های ترکیه در نصب چنین مجسمه ای در بیمارستان ابن سینا بسیار عجیب است و عجیب تر اینکه این موضوع از دید متولیان فرهنگ و هنر و میراث فرهنگی ایران به دور مانده است.
این اتفاق شاید بهانه ای باشد که بتوان ضمن درخواست از مسئولان برای بررسی دقیق موضوع، همچنین عزم و اراده جدیدی را برای استفاده از این ارزش های تاریخی در مسیر تقویت همبستگی های فراملی آغاز کنند. بخارا که زادگاه ابوعلی سینا است، اکنون در کشور ازبکستان قرار دارد. بلخ که اصالت ابوعلی سینا به آن شهر باز می گردد اکنون در کشور افغانستان قرار دارد. ابوعلی سینا بیش از 400 کتاب به زبان عربی دارد و اکنون بر ما ثابت شده است که مردم و مسئولان ترکیه ای نیز حالا به هر دلیل به او علاقه فراوانی دارند.
چه خوب و زیباست اگر این شخصیت ارزشمند و تاریخی ایرانی را بنا به دلایلی که ذکر شد، بهانه ای برای افزایش همبستگی میان ملت ها و فروکش کردن خشونت در منطقه نماییم.
