تیم ملی ایران در نخستین ماموریت خود در جام جهانی در سنت پترزبورگ به مصاف مراکش میرود. کارلوس کی روش به دنبال رساندن ایران به مرحله حذفی است. این در حالی است که ایران بعد از بازی با تونس به مصاف تیم های قدرتمندی مانند اسپانیا، قهرمانی جام جهانی ۲۰۱۰ و پرتغال، قهرمان یورو ۲۰۱۶ میرود. علی دایی میگوید چالش بزرگی پیش روی یاران کارلوس کی روش است.علی دایی که سابقه حضور در جام جهانی ۱۹۹۸ و ۲۰۰۶ را دارد اظهار کرد: کار برای ایران بسیار دشوار است اما در فوتبال غیرممکن وجود ندارد. ما امیدوار هستیم اما شانسمان کمتر است. ثبات در امور دفاعی تیم ملی بسیار مهم است اما مساله مهمتر حمایت ۸۰ میلیون نفر از تیم ملی ایران است. ۸۰ میلیون حامی تیم ملی هستند و پشت سر این تیم قرار دارند و به آن روحیه و انگیزه میدهند. شما با چنین حمایتی میتوانید کارهایی انجام دهید که در حالت عادی شاید از دستتان برنیاید. این حمایت به شما برای غلبه بر مشکلات بزرگ و چالشهای بزرگ کمک میکند. چنین حمایتی برای هر بازیکنی یک عامل انگیزشی بسیار بزرگ است.
بازیکن پیشین تیم ملی ایران خاطراتش در دوران حضور در تیم ملی اشاره کرد و گفت: بازیهای فراونی را در خاطرم دارم که در آنها با احساس خاصی بازی کردم. این به خاطر حمایتهایی بود که از من صورت گرفت؛ مثلاً بازی ایران مقابل استرالیا در انتخابی جام جهانی ۱۹۹۸، قطعاً یکی از آنهاست یا بازیمان مقابل کره جنوبی در جام ملتهای آسیای سال ۱۹۹۶ و بازی دیگرمان مقابل همان تیم در جام ملتهای آسیای پکن در سال ۲۰۰۴. در دوران بازیگری من، برای رقیبان بازی کردن در ورزشگاه آزادی سخت بود چرا که حمایتها از تیم ملی زیاد بود. تیمهای میهمان در آنجا همیشه تحت فشار هستند، چه باشگاهی باشد چه ملی.علی دایی با بیان این که مقایسه نسل طلایی تیم ملی ایران متشکل از بازیکنانی مانند خداد عزیزی، کریم باقری و مهدی مهدویکیا با نسل فعلی آسان نیست گفت: همه چیز متفاوت است اما من نمیتوانم این را منکر شوم که ما در آن روزها بازیکنان بزرگی داشتیم و الان هم در تیم ملی بازیکنان خوبی داریم. چیزی که من واقعاً نمیتوانم مقایسه کنم، شور و شوقی است که در آن روزها وجود داشت و الان وجود دارد. به نظرم این دو مقطع زمانی متفاوت هستند. نسبت به گذشته چیزهای زیادی تغییر کرده است؛ زندگیها عوض شده و عقاید مردم تغییر کرده است. در زمان ما شور و شوق مردم و سبک زندگی آنها زلالتر بود. این تعریف من از احساسی است که با نگاه به گذشته در همه ابعاد و نه فقط در فوتبال وجود دارد. فوتبال فقط بخشی از این ماجراست. زندگیها تغییر کرده است.