تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۳/۲۲ ساعت ۱۹:۳۲
کد مطلب : ۱۵۲۰۶۳
جهان ما و این ترامپ پراگماتیست!
گروه سیاسی: مذاکره و امضای تعهد و قرارداد میان اون و ترامپ عجیب ترین رویداد این روزهای جهان است که نیازمند تفسیر بسیار و تحلیل چند بُعدی است.
محمّدآزاد جلالی زاده
الف) استفن هاوکینگ فیزیکدان مشهور پیش از مرگش در کتاب کم حجم اما پربارش " طرح بزرگ " از " مرگ فلسفه " گفته و علم را جانشینی تمام و کمال برای فلسفه دانسته بود، اما شاید منظور هاوکینگ افلاطون و ارسطو و آگوستین و آکویناس گرایی بود، اما او احتمالن یادش رفته که پراگماتیسم نسبی گرا با تمام توان در جهان ما به پیش می تازد.
ب) در روزگار ما آثار فلاسفه راستین و کلاسیک چیزی در حدود ۳۰۰ ، ۴۰۰ هزار خواننده دارد و سایت خبری دیلی میل در روز ۴تا ۵ میلیون بیننده، و این نشان از آن دارد که "خبر" با تمام ابعاد حاشیه ایش زندگی مردمان را به کل فرا گرفته و چهره های سیاسی، خبری و سلبریتی و خبرهای پیرامون آنان ذهن و عین مردمان قرن ۲۱ را در برگرفته و مسحورشان کرده است و کل فضای ذهنی جمعی را در پر است.
ج ) سیاست در دنیای امروز تنها می تواند در مسیر به شدت پراگماتیزه شدن حرکت نماید، مسیری که فارغ از قدسی و یا ایدئولوژی کردن و یا بیشینه اخلاقی کردن سطحی یا عمقی، راه به سوی دستیابی بیشینه به هدف نماید، همان کاری که "ترامپ" و "ترامپیسم" به جد در پی آنند آن گروهی که من پراگماتیست های پست مدرن لعنتی می خوانم. همان هایی که ادای ظاهری نئومحافظه کاری درمی آورند، اما در اصل به شدت اهل معامله اند و در طول تاریخ بشری معامله گران در حوزه های مختلف روی چندان خوشی به ایدئولوژی ها و اصول موضوعه ی سخت و ناشکننده نشان نداده اند.
د) ترامپیان می دانند که در کره ی شمالی چه می گذرد و مشاوران اصلی ترامپ قطعن کتاب هایی چون هزار فرسنگ تا آزادی و آکواریوم های پیونگ یانگ و ... را به دقت خوانده اند و دسترسی شان به دیتاهای محرمانه بسیار فزون است، اما شرایطی فراهم می آورند تا اون و اون ها را به پای میز مذاکره آورند و در عین حال که امتیازات خویش می ستانند در طرف مقابل احساس درونی یا بیرونی شکست نپرورانند و بازی را برد - برد نشان دهند و این همان تاکتیک لعنتی! و کارآمدشان است.
ه) برای ما در دوران کنونی "ایران" و کلیتش به جد مهم است و آنکه در دوران عجیب ترامپیسم آسیبی متوجه این کهن سرزمین نگردد، اما واقعیت آن است که با توهین و فحش دادن به ترامپ، به آتش کشیدن آدمک ها، رجزخوانی های بیهوده و کارهایی از این قبیل نمی توان به جنگ پسامدرن های پراگماتیست لعنتی رفت تنها با حربه ای مشابه حربه ی خورشان که می شود آنان را به پای میز مذاکره کشاند و امتیاز داد و امتیاز ستاند، همان کاری که کره ی شمالی انجام داد، بیاییم به جای رجزخوانی هایی که در طول تاریخ ایران معاصر ناکارآمدیشان اثبات گشته، غول هایمان را با استراتژی مشخص اما تاکتیک های منعطف به مصاف این پدیده های نوظهور در تاریخ سیاست بشری بکشانیم، در غیراین صورت همه حاصل بازی را می دانیم.
الف) استفن هاوکینگ فیزیکدان مشهور پیش از مرگش در کتاب کم حجم اما پربارش " طرح بزرگ " از " مرگ فلسفه " گفته و علم را جانشینی تمام و کمال برای فلسفه دانسته بود، اما شاید منظور هاوکینگ افلاطون و ارسطو و آگوستین و آکویناس گرایی بود، اما او احتمالن یادش رفته که پراگماتیسم نسبی گرا با تمام توان در جهان ما به پیش می تازد.
ب) در روزگار ما آثار فلاسفه راستین و کلاسیک چیزی در حدود ۳۰۰ ، ۴۰۰ هزار خواننده دارد و سایت خبری دیلی میل در روز ۴تا ۵ میلیون بیننده، و این نشان از آن دارد که "خبر" با تمام ابعاد حاشیه ایش زندگی مردمان را به کل فرا گرفته و چهره های سیاسی، خبری و سلبریتی و خبرهای پیرامون آنان ذهن و عین مردمان قرن ۲۱ را در برگرفته و مسحورشان کرده است و کل فضای ذهنی جمعی را در پر است.
ج ) سیاست در دنیای امروز تنها می تواند در مسیر به شدت پراگماتیزه شدن حرکت نماید، مسیری که فارغ از قدسی و یا ایدئولوژی کردن و یا بیشینه اخلاقی کردن سطحی یا عمقی، راه به سوی دستیابی بیشینه به هدف نماید، همان کاری که "ترامپ" و "ترامپیسم" به جد در پی آنند آن گروهی که من پراگماتیست های پست مدرن لعنتی می خوانم. همان هایی که ادای ظاهری نئومحافظه کاری درمی آورند، اما در اصل به شدت اهل معامله اند و در طول تاریخ بشری معامله گران در حوزه های مختلف روی چندان خوشی به ایدئولوژی ها و اصول موضوعه ی سخت و ناشکننده نشان نداده اند.
د) ترامپیان می دانند که در کره ی شمالی چه می گذرد و مشاوران اصلی ترامپ قطعن کتاب هایی چون هزار فرسنگ تا آزادی و آکواریوم های پیونگ یانگ و ... را به دقت خوانده اند و دسترسی شان به دیتاهای محرمانه بسیار فزون است، اما شرایطی فراهم می آورند تا اون و اون ها را به پای میز مذاکره آورند و در عین حال که امتیازات خویش می ستانند در طرف مقابل احساس درونی یا بیرونی شکست نپرورانند و بازی را برد - برد نشان دهند و این همان تاکتیک لعنتی! و کارآمدشان است.
ه) برای ما در دوران کنونی "ایران" و کلیتش به جد مهم است و آنکه در دوران عجیب ترامپیسم آسیبی متوجه این کهن سرزمین نگردد، اما واقعیت آن است که با توهین و فحش دادن به ترامپ، به آتش کشیدن آدمک ها، رجزخوانی های بیهوده و کارهایی از این قبیل نمی توان به جنگ پسامدرن های پراگماتیست لعنتی رفت تنها با حربه ای مشابه حربه ی خورشان که می شود آنان را به پای میز مذاکره کشاند و امتیاز داد و امتیاز ستاند، همان کاری که کره ی شمالی انجام داد، بیاییم به جای رجزخوانی هایی که در طول تاریخ ایران معاصر ناکارآمدیشان اثبات گشته، غول هایمان را با استراتژی مشخص اما تاکتیک های منعطف به مصاف این پدیده های نوظهور در تاریخ سیاست بشری بکشانیم، در غیراین صورت همه حاصل بازی را می دانیم.
