ایران-مراکش؛ رویاهای یک شب روشن

 196 روز از لحظه ای که کافو نام ایران را به عنوان چهارمین قرعه گروه B جام جهانی نشان داد، گذشته و حالا تنها 10 ساعت تا اولین بازی برابر مراکش وقت باقی مانده است؛ دیداری که سرنوشت ما در جام جهانی 2018 به آن گره خورده است.چهار سال قبل وقتی در دیدار دوم برابر آرژانتین تنها با یک گل دیرهنگام شکست خوردیم، طرفداران تیم ملی به خیابان ها ریختند و شروع به جشن و پایکوبی کردند اما این بار ما منتظر یک جشن واقعی هستیم؛ منتظر دومین پیروزی در جام جهانی.

 ما برای رسیدن به دومین جام جهانی، 20 سال صبر کرده بودیم و حالا منتظریم که بعد از 20 سال، یک بار دیگر یک پیروزی در جام جهانی را جشن بگیریم. همه منتظریم تا سهم مان را از بزرگترین جشن فوتبالی دنیا بگیریم.می شود به این فکر کرد که تیم چه تدارک ضعیفی برای حضور در جام جهانی داشت و حتی نتوانستیم با یونان و کوزوو بازی دوستانه داشته باشیم و یا اینکه نایکی را به دلیل به هم زدن تمرکز بازیکنان مان سرزنش کنیم اما ساعت 3 صبح امروز که از پنجره به آسمان و "شب روشنِ" سن پترزبورگ نگاه می کنم، دلم می خواهد تنها چیزی که واقعیت داشته باشد، انگیزه و شوری است که کارلوس کی روش و بازیکنان در تمرینات اخیر داشتند؛ اینکه علی رغم قرار گرفتن در دشوارترین گروه ممکن، خود را از پیش شکست خورده نمی دانند و حتی حاضر نیستند به احتمال ناکامی فکر کنند. حالا دلم می خواهد به همه چیز خوش بین باشم؛ حتی به اینکه این دیدار در سن پترزبورگ برگزار می شود؛ به اینکه آسمان این شهر هیچ وقت رنگ تاریکی را به خود نمی بیند و در لحظه ای که به نظر می رسد شب و تاریکی از راه رسیده، بار دیگر آسمان روشن می شود. 

 امیدوارم بامداد فردا که سن پترزبورگ را ترک می کنیم، از این شهر همین روشنایی در ذهن مان باقی بماند؛ خاطره یک شب فراموش نشدنی که در آن هیچ نشانی از تیرگی نیست.   

 بعد از 8 آذر 76 و 31 خرداد 77، ما مدت هاست که یک جشن فوتبالی واقعی نداشتیم؛ جشنی که همه در آن شرکت کرده باشند و کسی تماشاگر نبوده باشد. حالا بعد از 20 سال، ما منتظر یک جشن واقعی هستیم؛ منتظر یک پیروزی بزرگ.