کافئین جایگزین انسولین برای دیابتی ها

به گفته محققان موسسه فناوری فدرال سوییس در زوریخ، آینده درمان دیابت، تزریق انسولین بعد از صرف غذا نخواهد بود بلکه به جای آن احتمالا می توان یک فنجان قهوه نوشید.محققان امیدوار هستند، با ایمپلنت ابداعی که حاوی صدها هزار سلول طراح است، بتوانند زندگی دیابتی هایی را که به تزریق منظم انسولین نیاز دارند، تغییر دهند.سلول های طراح این ایمپلنت در پی احساس کافیین در جریان خون، به طور خودکار دارو (انسولین) تزریق می کنند.محققان با آزمایش این ایمپلنت روی موش ها متوجه شدند، این ایمپلنت که زیر پوست کار گذاشته می شود با کافیین حاصل از قهوه، چای و یا نوشیدنی های انرژی زا، شروع به فعالیت کرده و دارویی تولید می کند که سطح قند خون این حیوانات را کنترل می کند.محققان همچنین متوجه شدند که با توزیع قهوه قوی تر به سادگی می توان دوز رهاسازی این دارو را افزایش داد.«مارتین فوسنگر» از موسسه فناوری فدرال سوییس که هدایت محققان را برعهده داشت، گفت: می توان این رویکرد را به طور کامل در سبک زندگی افراد وارد کرد؛ به طوری که بسته به میزان دارویی که برای کنترل گلوکز خون نیاز است، صبح یک فنجان چای یا قهوه نوشید، سپس یک فنجان دیگر بعد از ناهار و یکی دیگر در شام صرف کرد.محققان در مجله Nature Communications، چگونگی تغییر سلول های انسان را برای تولید یک داروی دیابت به نام GLP-1 توصیف کردند؛ این دارو، سلول های به اصطلاح بتا را در لوزالمعده برای تولید انسولین تحریک و انسولین نیز سطح قند خون را کنترل می کند.

سلول های طراح حاوی یک به اصطلاح «مدار ژن» هستند که آنها را قادر می سازد، مولکول های کافئین را هنگام حرکت در جریان خون شناسایی کند. این سلول ها در پی تشخیص کافئین در خون با تولید داروی GLP-1 واکنش نشان می دهند؛ ایمپلنت ابداع شده از هزاران کپسول ژل مانند ساخته می شود که هر کدام حاوی صدها سلول طراح است.زمانی که این سلول ها زیر پوست تزریق می شود، مانند خاویار به هم می چسبد؛ کپسول های ژلی از این سلول ها در برابر سیستم ایمنی بدن محافظت می کنند اما به کافئین اجازه ورود و به داروی GLP-1 اجازه خروج می دهند.محققان برای بررسی نحوه عملکرد این سلول ها، آنها را در معرض انواع و اقسام نوشیدنی های گرم و سرد با سطوح مختلف کافئین قرار داده و دریافتند که دمنوش ها و «میلک شیک های» شکلاتی هیچ تاثیری بر این سلول ها نداشتند اما سایر نوشیدنی ها بسته به مقدار کافئینی که داشتند، این سلول ها را به ساخت مقادیر مختلف داروی GLP-1 وادار کردند.با این همه، محققان معتقدند هنوز برای اثبات بی خطر و موثر بودن کاربرد ایمپلنت یاد شده برای انسان ها به 10 سال آزمایش و تحقیق نیاز است اما درصورت اثبات، این ایمپلنت می تواند جایگزین تزریقاتی شود که بسیاری از بیماران دیابتی به آن نیاز دارند.