متهم پرونده موسسه مالی ثامن الحجج فرار کرد!

به گزارش ایرنا، «محسن افتخاری» در پاسخ به سوال دیگری در خصوص تعداد متهمان پرونده موسسه مالی و اعتباری ثامن الحجج گفت: این پرونده سه متهم دارد که یکی از آنها فعلاً متواری شده است. آن طور که پیشتر «غلامحسین اسماعیلی» رئیس کل دادگستری استان تهران گفته، حجم مالی پرونده شرکت تعاونی اعتبار ثامن‌الحجج، چیزی حدود ۱۲ هزار میلیارد تومان است که بخش زیادی از سپرده‌های مردم با تعیین بانک عامل، پرداخت شده و بخشی نیز باقی مانده است. این پرونده ۳۶۰ شاکی دارد و تاکنون نیز هفت جلسه رسیدگی به آن در شعبه اول دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی باقری برگزار شده است.

اگر صداوسیما و رسانه‌های آزاد داشتیم !
داوود حشمتی در كانال امتداد نوشت: خبر گریختن متهم پرونده 12 هزار و هشتصد میلیاردی موسسه ثامن‌الحجج را امروز ایرنا به نقل از مسئولان قوه قضائیه اعلام کرد و به سرعت در میان گروه‌ها و کانال‌های خبری بازنشر شد. اما خوب است بدانید هیچ کدام از اینها تاکنون توجه نکرده بودند که هفت جلسه دادگاه متهمان این دادگاه برگزار شده و در تمام این هفت جلسه اعلام شده بود که متهم ردیف سوم از ایران گریخته است. چند روز قبل به بهانه پخش اعترافات مائده و تبدیل شدنش به مساله اصلی همه مردم ایران نوشتم که مردم نسبت به این دادگاه بی‌تفاوت هستند. نوشتم که برای هیچ کس مهم نبود که جزئیات این دادگاه چیست. پولها چرا از ایران خارج شده است؟ چه کسانی وام گرفتند؟ کدام ... آقازاده‌ها.... (به اعتبار گفته آقای توکلی) از این موسسه وام گرفتند و پرداخت نمی‌کنند؟

حالا با وجود خبر امروز ایرنا باید فریاد واحسرتا سرداد که رسانه‌ها نیز تاکنون نفهمیده بودند متهم ردیف سوم این پرونده از ابتدا گریخته بود. با این حال لازم است بدانید تاکنون هفت جلسه از دادگاه در بی‌خبری و بی‌توجهی همه رسانه‌ها برگزار شده است. بعضی سلبریتی‌ها هم از این صندوق وام گرفتند. متهم ردیف اول که نامش را هم هیچ کس جرات نمی‌کند بر زبان بیاورد با قرار وثیقه بازداشت است. (شما سئوال کنید چقدر وثیقه برای پرونده دوازده هزار میلیاردی لازم است؟) متهم ردیف دوم، همسر متهم ردیف اول و دختر یکی از ائمه جمعه یکی از شهرستان‌های استان خراسان رضوی است.

اگر صداوسیما و رسانه‌های آزاد داشتیم باید تمام محتوای جلسات این دادگاه به صورت زنده برای همه مردم پخش میشد تا به بخش مهمی از فساد‌های اخیر پی ببریم. اما دریغ و درد که در بی‌توجهی ما نسبت به این مسائل و واکنش‌های تند و تیز نسبت به موارد دیگر گم می‌شوند. نکته اینجاست یک طرف برای مردم سوژه‌ سازی می‌کند و طرف دیگر هم به همان توجه میکند. یک روز حضور زنان در ورزشگاه روز دیگر  اعترافات مائده. در سایه این سوژه‌سازی جلسات دادگاه یکی پس از دیگری در سکوت برگزار می‌شود و هیچ کس نمی‌پرسد: پولهای این موسسه چرا به پاکستان رفت و چگونه به نوعی دیگر به ایران بازگشت؟