تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۷/۰۲ ساعت ۱۲:۰۲
کد مطلب : ۱۶۰۴۲۳
مسکن‌های سنتی، بلای جان فوتبال ایرانی
گروه ورزشی- رسانه ها: روزنامه قانون نوشت: «ماجرای تمدید قرارداد کی‌روش مانند مسکنی برای جامعه فوتبال ایران است. شاید این جامعه خودش علاقه‌ای به استفاده از این مسکن ندارد اما به هر حال باعث می شود برای مدتی هر چند کوتاه تب و تاب انتقادات فروکش کند و مدتی صدای مخالفی شنیده نشود یا حداقل کمتر شنید شود!با اعلام مهدی تاج قرارداد سرمربی تیم ملی تا پایان جام ملت‌های آسیا۲۰۱۹ تمدید شد. البته این اعلام، اتفاق جدیدی نیست. پیش از این نیز بارها با اعلام رییس و دیگر مقامات فدراسیون فوتبال قرارداد کی‌روش تمدید شده بود اما خیلی زود مشخص شد این اتفاق نیفتاده است. برای اولین بار نیست که می‌شنویم قرارداد کی‌روش تمدید شد و نگرانی از این بابت وجود ندارد. همین چند روز پیش بود که قرارداد کی‌روش تمدید شده بود و رییس فدراسیون این را به همه رسانه‌ها نیز اعلام کرد اما سرمربی تیم ملی با لباس شخصی در محل تمرین تیم حاضر شد تا به اهالی فوتبال ایران اعلام کند این قرارداد فقط از نظر فدراسیون شما تمدید شده است!
اما مساله نگران‌کننده، تمدید قرارداد کی‌روش نیست. در واقع می‌توان گفت در حال حاضر نگرانی اهالی فوتبال از ماندن یا رفتن شخص کی‌روش نیست بلکه نگرانی‌ها به آینده نیمکت تیم ملی مربوط می‌شود. با اتفاقاتی که افتاده و رفتارها و واکنش‌هایی که از افراد درگیر با تیم ملی دیده‌ایم، می‌توان نتیجه گرفت که کی‌روش سال بعد در ایران نخواهد ماند. شاید این آخرین دوره همکاری او با تیم ملی ایران باشد. به وضوح حس می شود که او آینده روشنی را برای خودش تصور نمی‌کند و از طرفی نیز فدراسیون فوتبال ایران تا کنون بهای زیادی برای حمایت از کی‌روش داده است. فدراسیون خیلی تلاش کرد کی‌روش را تا پایان جام ملت‌ها نگه دارد و اگر چه این تلاش، فشار زیادی را روی دوش مسئولانش گذاشت اما خواسته خودش را عملی کرد. با این حال مشخص است که این فشار در طولانی‌مدت بیشتر نیز می‌شود و شاید فدراسیون توان تحمل آن را در آینده نزدیک نداشته باشد. بنابراین انتهای مسیر فدراسیون - کی‌روش به خوبی دیده می‌شود.
کی‌روش می‌رود و تیم ملی زیر و رو می‌شود. بازیکنان بیشتری از تیم ملی خداحافظی می‌کنند و نیمکت تیم ملی نیز خالی می‌شود. شاید تا مدتی اثری از تمرین و اردوی تیم ملی نباشد و شاید هدایت تیم برای برگزاری چند اردوی نمایشی به فرد شناخته شده‌ای سپرده شود اما چیزی که مشخص است، این بوده که فدراسیون فوتبال برنامه‌ای برای پس از جام ملت‌ها ندارد. به نظر می‌رسد فدراسیون در تلاش است در حال حاضر جام ملت‌ها را بدون تلخی به پایان برساند؛ به خصوص در وضعیتی که ادامه کار مهدی تاج نیز در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است و مشخص نیست که او در سال ۱۳۹۸ همچنان اداره امور را در دست دارد یا این که جای خودش را به فرد دیگری خواهد داد.
برنامه تیم ملی برای جام جهانی ۲۰۲۲ قطر مشخص نیست؛ در حالی که همه می‌دانند کشورهایی که به دنبال نتیجه‌گیری در جام جهانی هستند، برنامه‌های چهار و حتی پنج ساله را پایه‌ریزی می‌کنند. امروز صحبت از تمدید قرارداد کی‌روش تا پایان سال جاری است اما اگر او برود چه کسی جایگزینش می‌شود که بتواند پیشرفت بهتری را به فوتبال ما تزریق کند؟ اگر قرار است کی‌روش بماند، چه تمهیداتی برای ادامه کار او و پیشرفت بیشتر تیم ملی با هدایت او در نظر گرفته شده است؟ آیا فوتبال ما در جام جهانی قطر صعود از مرحله گروهی را تجربه می‌کند یا این که دوباره با صلوات و دعای مردم، گل نمی‌خوریم تا به جام جهانی برویم و خودی نشان بدهیم و برگردیم؟ دستاورد ما از جام جهانی ۲۰۱۸ چه بوده است؟ آیا هدف‌مان فقط اذیت کردن اسپانیا و پرتغال بود یا این که درس‌های خوبی از این جام جهانی شگفت‌آور کسب کردیم؟
اگر درس گرفتیم آن را کجا استفاده خواهیم کرد؟ این درس چقدر به موفقیت ما در جام جهانی بعدی کمک می کند؟ آیا در نوع نگاه و نوع برنامه‌ریزی ما تغییری به وجود آمده است؟ اگر بله، چه زمانی شاهد آغاز برنامه‌های جام جهانی ۲۰۲۲ خواهیم بود؟ فوتبال ایران بیشترین ضربه را از همین برنامه‌های مقطعی می‌خورد؛ برنامه‌هایی که مسکن‌وار به بدنه بیمار فوتبال تزریق می‌شوند تا درد آن پنهان شود و مدتی سرگرم باشیم! امروز رسانه‌ها با شور و حرارت زیادی از تمدید قرارداد کی‌روش تا پایان تورنمنت آسیایی صحبت می‌کنند اما آیا کسی از خودش سوال کرد که پس از جام ملت‌ها چه برنامه‌ای برای تیم ملی خواهیم داشت؟ برنامه تیم ملی فوتبال برای جام جهانی بعدی باید از همین امروز اجرایی شود و اظهاراتی مانند مذاکره می‌کنیم، تلاش می‌کنیم و... را نمی‌توان برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری دانست.»
اما مساله نگران‌کننده، تمدید قرارداد کی‌روش نیست. در واقع می‌توان گفت در حال حاضر نگرانی اهالی فوتبال از ماندن یا رفتن شخص کی‌روش نیست بلکه نگرانی‌ها به آینده نیمکت تیم ملی مربوط می‌شود. با اتفاقاتی که افتاده و رفتارها و واکنش‌هایی که از افراد درگیر با تیم ملی دیده‌ایم، می‌توان نتیجه گرفت که کی‌روش سال بعد در ایران نخواهد ماند. شاید این آخرین دوره همکاری او با تیم ملی ایران باشد. به وضوح حس می شود که او آینده روشنی را برای خودش تصور نمی‌کند و از طرفی نیز فدراسیون فوتبال ایران تا کنون بهای زیادی برای حمایت از کی‌روش داده است. فدراسیون خیلی تلاش کرد کی‌روش را تا پایان جام ملت‌ها نگه دارد و اگر چه این تلاش، فشار زیادی را روی دوش مسئولانش گذاشت اما خواسته خودش را عملی کرد. با این حال مشخص است که این فشار در طولانی‌مدت بیشتر نیز می‌شود و شاید فدراسیون توان تحمل آن را در آینده نزدیک نداشته باشد. بنابراین انتهای مسیر فدراسیون - کی‌روش به خوبی دیده می‌شود.
کی‌روش می‌رود و تیم ملی زیر و رو می‌شود. بازیکنان بیشتری از تیم ملی خداحافظی می‌کنند و نیمکت تیم ملی نیز خالی می‌شود. شاید تا مدتی اثری از تمرین و اردوی تیم ملی نباشد و شاید هدایت تیم برای برگزاری چند اردوی نمایشی به فرد شناخته شده‌ای سپرده شود اما چیزی که مشخص است، این بوده که فدراسیون فوتبال برنامه‌ای برای پس از جام ملت‌ها ندارد. به نظر می‌رسد فدراسیون در تلاش است در حال حاضر جام ملت‌ها را بدون تلخی به پایان برساند؛ به خصوص در وضعیتی که ادامه کار مهدی تاج نیز در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است و مشخص نیست که او در سال ۱۳۹۸ همچنان اداره امور را در دست دارد یا این که جای خودش را به فرد دیگری خواهد داد.
برنامه تیم ملی برای جام جهانی ۲۰۲۲ قطر مشخص نیست؛ در حالی که همه می‌دانند کشورهایی که به دنبال نتیجه‌گیری در جام جهانی هستند، برنامه‌های چهار و حتی پنج ساله را پایه‌ریزی می‌کنند. امروز صحبت از تمدید قرارداد کی‌روش تا پایان سال جاری است اما اگر او برود چه کسی جایگزینش می‌شود که بتواند پیشرفت بهتری را به فوتبال ما تزریق کند؟ اگر قرار است کی‌روش بماند، چه تمهیداتی برای ادامه کار او و پیشرفت بیشتر تیم ملی با هدایت او در نظر گرفته شده است؟ آیا فوتبال ما در جام جهانی قطر صعود از مرحله گروهی را تجربه می‌کند یا این که دوباره با صلوات و دعای مردم، گل نمی‌خوریم تا به جام جهانی برویم و خودی نشان بدهیم و برگردیم؟ دستاورد ما از جام جهانی ۲۰۱۸ چه بوده است؟ آیا هدف‌مان فقط اذیت کردن اسپانیا و پرتغال بود یا این که درس‌های خوبی از این جام جهانی شگفت‌آور کسب کردیم؟
اگر درس گرفتیم آن را کجا استفاده خواهیم کرد؟ این درس چقدر به موفقیت ما در جام جهانی بعدی کمک می کند؟ آیا در نوع نگاه و نوع برنامه‌ریزی ما تغییری به وجود آمده است؟ اگر بله، چه زمانی شاهد آغاز برنامه‌های جام جهانی ۲۰۲۲ خواهیم بود؟ فوتبال ایران بیشترین ضربه را از همین برنامه‌های مقطعی می‌خورد؛ برنامه‌هایی که مسکن‌وار به بدنه بیمار فوتبال تزریق می‌شوند تا درد آن پنهان شود و مدتی سرگرم باشیم! امروز رسانه‌ها با شور و حرارت زیادی از تمدید قرارداد کی‌روش تا پایان تورنمنت آسیایی صحبت می‌کنند اما آیا کسی از خودش سوال کرد که پس از جام ملت‌ها چه برنامه‌ای برای تیم ملی خواهیم داشت؟ برنامه تیم ملی فوتبال برای جام جهانی بعدی باید از همین امروز اجرایی شود و اظهاراتی مانند مذاکره می‌کنیم، تلاش می‌کنیم و... را نمی‌توان برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری دانست.»
