هادی حقشناس درخصوص هدف تحریمهای جدید آمریکا اظهار کرد: شکی نیست که هدف آمریکاییها از گنجاندن نام 700 فرد حقیقی و حقوقی ایران در لیست تحریمها فلج کردن اقتصاد ایران و بهمعنای واقعی کلمه، متوقف کردن صادرات و واردات کالا به ایران است.البته در ظاهر این تحریمها، صفر کردن صادرات نفت ایران را هدف قرار داده ولی تحریم کشتیرانی کشور نشان میدهد که آنها بهدنبال متوقف کردن بخش بازرگانی خارجی اقتصاد ایران در دو حوزه صادرات و واردات هستند.وی گفت: وقتی تحریمهای بانکی اعمال میشود یعنی هدف از این تحریمها متوقف کردن هرگونه نقل و انتقال پولی در بخش بازرگانی ایران است و همه این موارد یعنی فلج کردن اقتصاد ایران که اصلیترین هدف آمریکا از اعمال تحریمهای اخیر است.نه تحریمهای جدید قدرت تحریمهای قبل برجام را دارد و نه ایران مشکلات اقتصادی قبل را این اقتصاددان با تأکید بر تفاوت تحریمهای فعلی با تحریمهای پیش از توافق برجام خاطرنشان کرد:بهلحاظ تحلیلهای جهانی، تحریمهای اخیر با تحریمهای پیش از برجام، بهدلیل متفاوت بودن متغیرهای داخل کشور و همچنین متغیرهای خارجی مقطع زمانی اعمال این دو تحریم، با یکدیگر فرق دارند؛ بهعنوان نمونه یکی از متغیرهای بیرونی، اجماع جهانی نسبت به تحریمها علیه ایران است.
وی ادامه داد: شما نگاه کنید سازمان ملل در سالهای 2006 تا 2016 مرتباً علیه ایران قطعنامه صادر میکرد و تحریمها علیه ایران بر اساس قطعنامههای سازمان ملل، یک مبنای حقوقی داشت و اگر کشورها از تحریمها علیه کشورمان تبعیت نمیکردند، از نگاه سازمان ملل مجرم قلمداد میشدند.لذا در دوره قبل بهدنبال قطعنامههای شورای امنیت، یک اجماع جهانی در تحریم ایران شکل گرفت که هم منطق حقوقی داشت و هم اگر شرکت یا کشوری از این منطق تبعیت نمیکرد، علاوه بر ضرر و زیان مالی که متوجه او میشد، از نگاه جامعه جهانی نیز مجرم شناخته میشد.حقشناس ادامه داد: اما تحریمهای فعلی با تحریمهای قبلی پیش از برجام تا حد زیادی متفاوت است چراکه اولاً این تحریمها خلاف قطعنامه 2231 است؛ یعنی نهتنها تحریمها علیه ایران مثل دوره قبل و بر اساس قطعنامههای سازمان ملل، قانونی نیست بلکه تحریمهایی است که بهاستناد قطعنامه 2231، غیرقانونی و غیرحقوقی است؛ این یعنی کشورهای مختلف دنیا اگر از این تحریمها پیروی نکنند، در نگاه جهانی مجرم نیستند و از همین رو است که کشورهای 1+4 و اروپا بارها بر غیرقانونی بودن این تحریمها تأکید کردهاند.
وی معتقد است: از طرف دیگر در متغیرهای داخلی هم وضعیت تحریمهای فعلی با تحریمهای قبلی تفاوت دارد؛ اجازه بدهید مثالی بزنیم تا این موضوع روشنتر شود؛ ما در مقطع قبلی تحریمها در موارد متعددی از جمله فرآوردههای نفتی و بهخصوص بنزین دچار مشکل بودیم در حالی که امروز در تولید بنزین به خودکفایی رسیدهایم.در محصولات کشاورزی و گندم هم شرایط امروز و مقطع زمانی تحریمهای قبلی متفاوت است. توجه به این متغیرهای درونی هم نشان میدهد که میزان تابآوری امروز ما در مقابل تحریمها بیش از میزان تابآوری کشور در دوره قبلی تحریمها است، این یعنی تابآوری امروز ما حداقل بیش از 10 سالی است که از 2006 تا 2016، تحت فشار تحریمهای قبلی قرار داشتیم.