مجبور نیستید آگهی ببینید

حسین فردرو درباره‌ی وضعیت آگهی‌های تلویزیون بیان کرد: تلویزیون‌های پربیننده زمان خاصی را از نظر مقررات سازمان‌های پخش باید رعایت کنند؛ برای مثال در فرانسه تلویزیون‌های خصوصی و همگانی داریم و سازمان‌هایی بر عملکرد آن‌ها نظارت می‌کنند. مانند سازمان‌های حقوق مصرف‌کننده که در جهت احقاق حق مردم و بینندگان عمل می‌کنند و مقرراتی را انجام می‌دهند که هدفشان پولسازی و کسب درآمد نباشد. تلویزیون‌ها مدت زمانی را برای یک آگهی اختصاص می‌دهند که در تلویزیون تجاری باکس‌هایی سه یا ۵ دقیقه‌ای آگهی پخش می‌شود. در واقع شبکه‌ها تلاش می‌کنند که تعداد آگهی‌های خود را کاهش دهند، تا بیننده خود را از دست ندهند.او ادامه داد: به تازگی در تلویزیون ایران و در شبکه تماشا یک آگهی در حد ۳ تا ۵ دقیقه طول می‌کشد و به این شکل اعتبار شبکه پایین می‌آید. برای هر ثانیه مبالغ‌ گرانی در همه جای دنیا پرداخت می‌شود و وقتی زمان آگهی بالا باشد به حد رپورتاژ آگهی می‌رسیم؛ متاسفانه این اتفاق چند معنا دارد؛ ابتدا اینکه بیننده کم شده و قیمت آگهی کاهش یافته که برای آگهی‌دهنده صرف می‌کند. همچنین پخش آگهی‌ها هدف و جهتی برای تماشاگر ندارد. برای صداوسیما نیز اهمیتی ندارد که مخاطبان خود را از دست بدهد و برنامه‌ریزی برای کار خود ندارد.این برنامه‌ساز بیان کرد: در کشور ما هم این اتفاق شروع شده و بیشتر هم می‌شود؛ اینکه کسی دیگر تلویزیون را به این شکل تماشا نخواهد کرد و هرکس می‌خواهد سریال ببیند، مبلغی ماهیانه می‌دهد و دیگر نیازی نیست آگهی ببیند.

فردرو اظهار کرد: متناسب با پخش برنامه باید پخش آگهی تنظیم شود. شبکه‌های ماهواره‌ای ممکن است کم یا زیاد آگهی پخش کنند اما آنها تابع قانونی نیستند؛ البته برخی تلویزیون‌های معاند هم هستند که اصلا آگهی پخش نمی‌کنند؛ بنابراین صداوسیما باید مواظب باشد تا مخاطبان خود را از دست ندهد.این برنامه‌ساز درباره کیفیت آگهی‌هایی که از تلویزیون پخش می‌شود، بیان کرد: ما جوانان باهوش و باتجربه‌ای داریم و شرکت‌های تبلیغاتی باید از این افراد استفاده کنند تا کیفیت آگهی‌ها را ارتقاء دهند. صداوسیما در زمان آقای کردان یک جشنواره آگهی تجارتی تشکیل داد و من هم از اعضای هیات داوران بودم. این جشنواره موثر بود چون منتقدان و خبرگزاری‌ها حضور داشتند که باعث می‌شد کارها تحلیل شود اما به دلایلی جشنواره تعطیل شد.فردرو در پایان گفت: اسپانسر در کشور ما زیاد استفاده می‌شود اما اسپانسر را به محصولات ایرانی اختصاص می‌دهند و شرکت‌های خارجی اجازه ندارند اسپانسر شوند. این امر موجب سوء استفاده کمپانی‌های خارجی شده است چرا که باید بعضی از سرمایه و مخارج خود را به هزینه برای آگهی‌ها اختصاص دهند اما به دلیل پوشش حمایتی ما از محصولات ایرانی، نه تنها پول آگهی نمی‌پردازند که در نهایت فروش بیشتری هم دارند.