این رگ های خونی در واقع ساختارهای سه بعدی سلولی رشد یافته در آزمایشگاه هستند که ویژگی های بافت ها یا ندام های انسان را شبیه سازی می کنند و از آن ها با عنوان «ارگانوید» یاد می شود. محققان پس از تولید رگ های خونی، آن ها را درون یک ظرف آزمایشکاهی قرار دادند که محیط دیابتی را شبیه سازی می کند. با انجام این کار، در پدیده ای دقیقا شبیه به آنچه در بدن بیماران دیابتی رخ می دهد، غشای پایه رگ های خونی ضخیم تر شد. سپس محققان به سراغ ترکیبات شیمیایی مختلف رفتند تا ماده ای را بیابند که مانع ضخیم شدن غشای پایه در رگ های آزمایشگاهی شود و توانستند یک مسدودکننده آنزیم y-secretase را بیابند که دارای اثر موردنظر است. بر اساس نتایج این تحقیقات مسدود کردن این آنزیم در بیماران دیابتی می تواند در درمان این بیماری موثر باشد. به اعتقاد محققان توانایی تولید رگ های خونی انسان به صورت ارگانوید با استفاده از سلول های بنیادی، کاربردهایی بسیار بیش تر از شناسایی یک روش درمانی برای دیابت در اختیار می گذارد، زیرا تمام اندام های بدن انسان با شبکه خون رسانی ارتباط دارند. این فناوری امکان درمان مجموعه ای از بیماری های مختلف از آلزایمر گرفته تا بیماری های قلبی و عروقی، اختلال در ترمیم زخم ها، سکته، سرطان و البته دیابت را در اختیار می گذارد.گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature منتشر شده است.