روایت معتمدآریا اززمانی که اجازه کار نداشت

فاطمه معتمدآریا با ایفای نقش‌های متعدد و متنوع به یکی از چهره‌های برجسته سینما در چند دهه اخیر بدل شده است.بازی در «روسری آبی»، «گیلانه»، «همسر»، «مسافران» و «اینجا بدون من» نمونه‌هایی از هنرنمایی این بازیگر باسابقه به شمار می‌آید که در خاطر بسیاری از دوستداران سینما ماندگار شده است.معتمدآریا همچنین از بازیگران نامی و رکورددار در کسب سیمرغ جشنواره فیلم فجر به شمار می‌آید و آثارش در این رویداد سینمایی بسیار دیده شده است.قرار است در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر بزرگداشتی برای معتمدآریا برگزار شود و این مناسبت فرصتی را فراهم کرد تا ستاد خبری جشنواره گفت‌وگویی با او داشته باشد.

ارتباط و حمایت از جوانان سینمای ایران
اگر بنا باشد ۱۰ شخصیت ماندگار سینمای ایران را در چند دهه اخیر نام ببریم اسامی بسیاری در ذهن‌مان مرور خواهد شد اما قطعا نام فاطمه معتمدآریا نیز در میان آن‌ها می‌درخشد، این بازیگر درباره این مسئله و همچنین در پاسخ به اینکه با کدام یک از شخصیت‌هایی که بازی کرده هنوز همراه است، توضیح داد: «ما سینما را با شکلی بسیار همراه و هم‌خانواده در دهه ۶۰ آغاز کرده و جلو بردیم، من از آن خانواده‌ای که باهم شروع کردیم تقریبا با هیچکدام در ارتباط حرفه‌ای نیستم زیرا که همه پراکنده شدند.»او ادامه داد: «فقط من مانند یک حشره سخت‌جان هرچه حشره‌کش را قوی‌تر کردند، محکم‌تر شدم و ادامه داده و می‌دهم، این روزها ارتباطم بیشتر با نسل جوانی است که وارد سینما شدند و بی‌حمایت هستند مانند فیلم «جان‌دار» که دو جوان ۲۴ ساله کرمانی آن را ساختند، سن کمی دارند و پولی برای پرداخت ندارند، همچنین از امکان حمایت فرد یا سازمانی برخوردار نیستند و تنها کار خوبی انجام داده و سینما را به خوبی می‌شناسند. در نتیجه من با این نسل و جوانانی که وارد سینما شدند بیشتر در ارتباط هستم تا آن بدنه‌ای که باهم سینما را آغاز کردیم و جزو افتخارات سینما هستند.»

گلایه از چرخه معیوبی که به اسم اقتصاد به سینما وارد شد
معتمدآریا با تاکید بر به اینکه سینمای امروز ایران وجه اقتصادی ندارد در این باره گفت: «سینمای ما و ۹۹ درصد افرادی که در آن فعالیت می‌کنند بدهکارند و یک درصدی هم که به عوامل فیلم بدهی ندارد، درصدی هستند که از جای دیگر پول آورده و بین خودشان و برای خودشان می‌چرخانند و این پول را جمع و جور کرده و کار می‌کنند.»او ادامه داد: «تعریف اقتصادی برای سینمای ما وجود ندارد، به خصوص در چند سال اخیر. به هر جهت سینما مجبور است روی پای خود بایستد. اما ترازهای متفاوتی را بدون آنکه تناسبی با سینما داشته باشد وارد این حوزه کردند و در تلاش هستند تا بار اقتصادی را بالا ببرند اما باعث سقوط آن می‌شوند و سینما در نهایت مجبور است روی پای خود بایستد.»معتمدآریا با اشاره به چرخه معیوبی که به سینما راه یافته است، بیان کرد: «چرخه معیوبی در زمینه اقتصاد در سینمای ایران وجود دارد که قبلا نبوده و نباید باشد و هیچ ربطی هم به اقتصاد سینما ندارد زیرا که سینمای ما شریف، محترم، ارزشمند و بدون هیچگونه بهره‌برداری مالی غیرعادی است و اقتصاد درونی سلامت در آن وجود دارد و آن چیزهایی که به آن وصله کرده‌اند را باید جدا کرده تا دوباره به سر جای خود بازگردد.»این بازیگر باسابقه همچنین گفت: «اقتصاد فعلی که نام آن را اقتصاد سینما می‌گذارند یک سرمایه تحمیلی به سینماست، مثل همه نقاط شهر که نگاه می‌کنیم پر است و همه آن‌ها اقتصاد معیوبی هستند که ریشه‌شان را به سینما کشانده و مانند مار دور این حوزه پیچیده و در حال خفه کردن آن هستند. البته فکر می‌کنم خیلی زود توسط سینماگران این مار قیچی می‌شود.»

بیشترین بزرگداشت را مردم برایم گرفتند
برگزاری بزرگداشت هنرمندان با سابقه سینمای ایران به پاس یک عمر فعالیت هنری و زحمتی که برای این عرصه کشیدند یکی از مهم‌ترین بخش‌های جشنواره فیلم فجر به شمار می‌آید که خاطرات شیرین گذشته را یادآوری می‌کند.معتمدآریا که قرار است در جشنواره امسال بزرگداشت او برگزار شود، نظر خود را درباره این موضوع بیان کرد: «من نباید در این باره سخن بگویم ولی حقیقتا خیلی فکر نمی‌کنم که این بزرگداشت ضرورتی برای من داشته باشد، آن هم الان و در این موقعیت. در سی و چند سالی که فعالیت داشته‌ام بیشترین بزرگداشتی که می‌توانسته برایم اتفاق بیفتد از طرف مردم که از فیلم‌هایم استقبال کردند رخ داده است.»او با اشاره کارنامه فعالیتش، ادامه داد: «خیلی دلم می‌خواست آن موقع که اجازه کار نداشتم و حتی اسمم را در سینما مجاز نبودند بیاورند، زمانی که فیلم‌هایم را از جشنواره حذف می‌کردند یا اجازه نامزد شدن به هیچ فیلمم را نمی‌دادند برایم بزرگداشت می‌گرفتند. آن زمان خیلی احساس امنیت می‌کردم ولی الان نمی‌خواهم بگویم که حس خیلی خوبی ندارم زیرا که وقتی احسانی به آدم می‌شود دور از انصاف است که آدم به آن ارج ننهد اما این بزرگداشت، بزرگداشتی نیست که الان برایم ضروری باشد.»