هر کاری می‌کنیم تا از مادورو خلاص شویم

- «بله این برند جدیدی است برای من. لحظه ای که نشان می دهد ونزوئلا زنده است. لحظه بسیار مهم و دردناک برای من و البته با میل عظیمی برای پیروزی. این کشوری است که می خواهد خود را باور کند و این گواهی است بر اینکه ما می توانیم جلو برویم.»
* آقای رئیس، خیلی متشکرم از قبول گفتگو با یورونیوز. نیکلاس مادورو به من گفت که کارزار سیاسی یا جنبش سیاسی شما که او به عنوان کودتا علیه خودش توصیف کرده است پایان یافته یا شکست خورده است. نظر شما در این باره چیست؟
- «ونزوئلا برای ساختن یک اکثریت، یک جنبش برای بسیج مردم در جهت یکپارچی وقت صرف کرده است. امروز ۹۰ درصد مردم کشور خواستار خروج از بحران هستند. بحرانی که عامل آن کسی است که امروز جایگاه ریاست جمهوری را غصب کرده است. شاهد بحران انسانی بی سابقه ای در کشور هستیم. سه میلیون و ۳۰۰ هزار ونزوئلایی یعنی ۱۵ درصد جمعیت مجبور به مهاجرت شده اند. تولید ناخالص داخلی ونزوئلا ۵۳ واحد کاهش یافته است و سال گذشته دو میلیون درصد تورم داشتیم. برای یک رهبر غیرنظامی دشوار است که کودتا کند. کودتا کار نظامیان است. اگر این کودتا بود چرا من هنوز آزادم؟ مصاحبه کردن، بسیج عمومی مردم، اجازه ورود کمک های بشردوستانه را صادر کردن، تعیین سفرا. فکر می کنم کسی که در کاخ ریاست جمهوری نشسته و این منصب را غصب کرده مطلقا از واقعیت چیزی نمی داند. ما شاهد بسیج عمومی مردم مانند ۱۲ فوریه هستیم که در ۶۰ منطقه در کشور رخ می دهد و گروههای از مردم در حال سازماندهی کمک های بشردوستانه هستند. واقعا نمی دانم ولی این مردم هستند که هزینه می دهند و مادورو کاملا از واقعیت ونزوئلا ناآگاه است.»
* این بحران و اینکه ونزوئلا دو رئیس جمهوری دارد طولانی تر از انتظارات بسیاری از ناظران است. آیا شما نگران نیستند که جنبش شما حمایت هایش را از دست بدهد و شما بازنده شوید؟
- «ونزوئلا یک رئیس جمهوری مشروع دارد. متاسفانه انتخاباتی در سال ۲۰۱۸ در ونزوئلا برگزار شد که ما را به این شرایط رساند. ماده ۲۳۳ قانون اساسی به من این قدرت را داده است که تا جایگاه رئیس جمهوری را بدست بگیرم و انتخابات واقعا آزاد در ونزوئلا برگزار کنم. ما شاهدیم که مادورو بیش از پیش منزوی شده و بیش از پیش عقب نشسته و امکان بسیج مردم را ندارد و حمایت از وی شکست خورده است. مثلا لوئیزا اورتگا دادستان سابق که از سوی چاوز منصوب شده بود اکنون در تبعید است و میگول رودریگز تورس زندانی است. هر روز تصاویر حامیان چاوز پاره می شود. بنابراین موفقیت جنبش ما تضمین شده است. حامیان ما در حال افزایش اند همچنان که کمک های بین المللی بیشتر شده، شناسایی ما توسط کشورهای جهان و از نظر مشروعیت نیز در حال رشد هستیم. اتحادیه های کارگری، اتحادیه ها، جوانان، دانشجویان و داوطلبان از ما حمایت می کنند بنابراین آینده ونزوئلا تضمین شده است. ما باید با وضعیت سخت کنونی که مردم از گرسنگی می میرند، وضعیتی که کسانی که در قدرت هستند و وضعیت اضطراری بحران انسانی را انکار می کنند مبارزه کنیم. خبر خوب این که آینده ونزوئلا تضمین شده است و مادورو بیش از پیش منزوی شده است.»
* شما از جنبشی صحبت می کنید که در حال بزرگ تر شدن است و حامیانش در حال بیشتر شدن اند اما اگر نیروهای نظامی را همراهتان نداشته باشید، این حمایت تاثیر نخواهد داشت. آیا شما با ارتش ونزوئلا مذاکره کرده اید؟
- «ما با تمام کارکنان بخش دولتی، غیرنظامیان و سربازانی که مایل به حمایت از سه هدفی هستند که ما را یک قدم به سوی ونزوئلای بهتر نزدیک می کند، صحبت کرده ایم. این سه هدف شامل: پایان دادن به غصب مقام ریاست جمهوری، دولت انتقالی و انتخابات آزاد است. هر یکی از کارکنان بخش دولتی که مایل اند در این فرایند مشارکت کنند مورد عفو قرار خواهند گرفت، موضوعی که می تواند به بخشی از ترس نیروهای نظامی پایان دهد. البته خطاب ما با تمام کارکنان دولتی در تمام سطوح است و تاکید می کنم غیر نظامیان و نظامیان.»
* پاسخ ارتش به شما چه بوده است؟
- «شما در جریان هستید که ۲۷ گروهبان سه هفته پیش در کوتیزا اعلام نارضایتی کرده بودند. امروز آنها در اداره ضد اطلاعات ارتش شکنجه می شوند. یک ژنرال نیروی هوایی از ریاست جمهوری من اعلام حمایت کرده است. هر روز ما پیام های حمایت آمیز دریافت می کنیم اما بخش نظامی، بخشی است که بطور ویژه با سرکوب و شکنجه مواجه است. امروز در ونزوئلا ۳۵۰ زندانی سیاسی و ۱۶۰ زندانی نظامی داریم که شکنجه شده اند و خانواده هایشان مورد آزار قرار گرفته اند. ونزوئلا امروز تحت حکومت دیکتاتوری است. برای همین من به شما گفتم که دو رئیس جمهوری وجود ندارد، یک دیکتاتور بی رحم داریم که بسیار ستمگر است و ما وظایف مان را انجام می دهیم تا یک انتخابات واقعا آزاد برگزار شود برای همین بر اساس قانون اساسی وارد عمل شدم. این نکته بسیار مهم است که جهان نیز در این لحظه ما را به رسمیت شناخته است. بنابراین گفتگو با ارتش قدم مهمی برای یک انتقال صلح آمیز است و این چیزی است که ونزوئلا به دنبال آن است.»
* برنامه کوتاه مدت شما و همچنین حرکت بعدی تان چیست؟
- «اولویت اجازه دادن به ورود کمک های بشردوستانه به کشور در تاریخ ۲۳ فوریه است که به ما کمک می کند موارد اضطراری را پوشش دهیم. با این فرایند همچنین می توانیم نیروهای نظامی را تست کنیم که کدام طرف ایستاده اند: آیا آنها حامی شهروندان و قانون اساسی هستند یا حامی کسی که امروز مقام ریاست جمهوری را غصب کرده است و حتی نیروهای مسلح و ارتش و مدیران میانی را گرسنگی می دهد. آنها نمی توانند با حقوق شان زندگی کنند. امروز حداقل حقوق در ونزوئلا شش دلار در ماه است. هیچ کس نمی تواند با شش دلار در ماه زندگی کند. آنها به سختی می توانند زنده بمانند. بنابراین فکر نمی کنم یک نظامی، یک غیرنظامی، یک پرستار یا کسانی که عضو اتحادیه حمل و نقل هستند این شرایط را بپسندند. شرایط در ونزوئلا خیلی تنش زاست چرا که گروه کوچکی بحشی از ارتش ونزوئلا و بوروکراسی دولتی را به گروگان گرفته است و بازسازی کشور هر روز سخت تر و گرانتر می شود. بازسازی صنعت نفت و فرایند بازسازی قواعد حقوقی در ارتباط با آزادی بیان و برگزاری انتخابات واقعا آزاد در کوتاه مدت از اهداف ماست. اما همچنان که گفته ام میدان نبرد توسط سرکوبگر و ستمگر تعیین می شود. ما فداکاری های زیادی کرده ایم در این سالهای پرکشمکش برای ساختن اکثریت، اکثریت انتخاباتی و اکثریتی که به خیابان می آیند و ما هر کاری انجام خواهیم داد تا از این دیکتاتوری خلاص شویم.»
* درباره حداقل حقوق در ونزوئلا صحبت کردید. شما در سخنرانی هایتان بارها به بحران اشاره کرده اید اما بسیاری از مردم می گویند که مقامات در ونزوئلا اصلا در دسترس نیستند. من از نیکلاس مادورو پرسیدم که با دو هزار بولیوار چه چیزی می توان خرید. او قادر نبود یا نمی خواست به سوال من پاسخ دهد. آیا شما می دانید با دو هزار بولیوار امروز چه می توان خرید؟
- «با این مبلغ مثلا نمی توانید یک قهوه با شیر بخرید. نمی توانید یک کیلو پنیر بخرید البته اگر بتوانید پنیر پیدا کنید بخاطر اینکه نایاب است. با این مبلغ نمی توانید یک بسته آنتی بیوتیک بخرید. و با این مبلغ نمی توانید یک دلار بخرید. شما می توانید تصور کنید چه چیزی با این مبلغ در اسپانیا یا فرانسه می توان خرید اما اینجا وضعیت بدتر است چون اقتصاد ما دلاریزه شده است. با تورم دو میلیون درصدی، مردم تلاش می کنند از حقوق شان محافظت کنند و شرکت ها و بازرگانان قیمت ها را با دلار محاسبه می کنند. بنابراین با دو هزار بولیوار در ونزوئلا شما قادر به خریدن یک قهوه با شیر نیستید. یک قهوه کوچک با شیر بخشی از فرهنگ ونزوئلا است که هر صبح می نوشند یا با آن از یک میهمان پذیرایی می کنند. شما نمی توانید اکنون در ونزوئلا این کار را انجام دهید.»
* وضعیت بسیار دشوار است. برخی می گویند هرگز شرایط این اندازه بد نبوده است. اما برخی از متحدان شما از حمایت از شما صحبت می کنند و حتی می گویند که همه گزینه ها روی میز است حتی مداخله نظامی. این گزینه می تواند قتل عام و یک حمام خون راه بیاندازد. آیا شما از این گزینه حمایت می کنید؟
- «در حال حاضر در ونزوئلا حمام خون برپاست. کاراکاس، جایی که ما اکنون در آن در حال گفتگو هستیم خشن ترین پایتخت جهان است. دومین شهری که در آن خشونت جاری است ولنسیا است که دوساعت تا اینجا راه است و پنجمین شهر خشونت بار پورتو اورداز است که پنج ساعت تا اینجا فاصله دارد. ما هم اکنون هم در حمام خون هستیم چرا که ونزوئلا خشن ترین کشور در جهان است. FAES که واحد ویژه پلیس و نیروهای نظامی است با خونسری آدم می کشد، معترضان را خانه به خانه دنبال می کند و می کشد. ظرف یک هفته ۷۰ نفر را کشته اند. ۱۵۰ نفر در جریان اعتراضات ۲۰۱۷ کشته شدند. صحبت کردن درباره این موضوع بسیار مناقشه برانگیز است. من می فهمم آنچه آنها می گویند که این ماجرا می تواند به جنگ داخلی منجر شود. اما به نظرم من جنگ داخلی در ونزوئلا رخ نخواهد داد زیرا هیچکس حاضر به خطر کردن برای مادورو نیست. هیچ کس حاضر نیست برای کسی خود را به خطر بیاندازد که هیچ آینده سیاسی ای ندارد، کسی که از سوی جهان به رسمیت شناخته نمی شود، که حتی برای زیردستانش احترام قائل نیست. کسی که وقتی برای ریاست جمهوری انتخاب نشد و دید که قوانین با خواسته های او هماهنگ نیست، بازی قدرت را بهم زد. مداخله نظامی مادورو را می ترساند برای همین او رزمایش نظامی راه می اندازد و در میان نظامیان حاضر می شود. در حالیکه وقتی ما با داوطلبان جمع می شویم بطور صلح آمیز و با پوشیدن لباس سفید تجمع می کنیم. بنابراین امکان هیچ گونه جنگ داخلی در ونزوئلا وجود نخواهد داشت زیرا ما هم اکنون در مرکز آن هستیم و هیچکس برای کسی که هیچ اصول ایدئولوژیکی ندارد و تنها بدنبال حفظ خودش است و نه شهروندان، خود را به خطر نخواهد انداخت. هنگامی که آنها می گویند کشوری هست که می خواهد مداخله کند و تمام منابع ونزوئلا را ببرد (منظور ایالات متحده آمریکاست) این دیدگاه جهل و نادانی کامل است. آمریکا مشتری اصلی ماست. حتی چاوز و مادورو به مشتری اصلی ما نفت فروخته اند و دومین مشتری ما هند است. ما قبلا به آمریکا نفت فروخته ایم و مادور هم این کار را کرده است.»
* مشتری اصلی شما و همچنین یکی از اصلی ترین متحد شما دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکاست. او با شما صحبت کرده است. چه چیزی به شما گفت؟
- «رئیس جمهوری ترامپ به من زنگ زد، همچنین رئیس جمهوری کلمبیا و شیلی. من همچنین با رئیس جمهوری فرانسه صحبت کرده ام. ما با همه آنها صحبت کرده ایم. بخشی از صحبت های من با ترامپ درباره حمایت از دموکراسی و حمایت از قانون اساسی مان بود آنهم در این شرایط که تلاش می کنیم ونزوئلا را به شیوه مستقل و انسانی به پیش ببریم. در سه هفته ای که من این پست را دارم، ما از سوی ۶۰ کشور حمایت شده ایم که به کشوری مانند ونزوئلا فرصتی بزرگ و منابعی اعطا می کند که بتوانیم اقتصادمان را بزودی بازسازی کنیم.»
* این حمایت بین المللی برای شما چقدر اهمیت دارد؟
- «ضروری است. درست مثل بسیج مردم ونزوئلا که ضروری است. ما در جهانی به هم مرتبط زندگی می کنیم. نخستین مشتری نفتی ما آمریکاست.بعد از آنها هند، روسیه و چین هستند. بنابراین این روابط برای آینده کشور ما و اصولا هر کشوری بسیار اهمیت دارد. با داشتن حمایت و اعتمادی که ما گردآورده ایم، چند روز قبل ما ۱۱۰ میلیون یورو از ۳۰ کشور در قالب کمک های بشردوستانه به ونزوئلا را شاهد بودیم.این چیزی است که رژیم قادر به انجامش نیست زیرا این رژیم فاقد چیزی است که برای هر جامعه ای اساسی است و آن اعتماد است.»
* نیکولاس مادورو هنوز دوستان مهمی خارج از کشور دارد. منظوم روسیه و چین است. آیا با آنها تماس داشته اید؟ آنها چه می گویند؟
- «ما خواستار گفتگو با همه هستیم. روسیه و چین سرمایه گذاری های مهمی در صنعت نفت ونزوئلا دارند و همچنین چین برخی طرح های ساخت و ساز از طریق بانک توسعه خودشان انجام داده اند. حدود ۹۰ درصد این سرمایه گذاری ها اکنون فلج شده اند از جمله قطارها، کارخانه ها و کارخانه های شکر از جمله آنها هستند. ما از ۶۰ هزار میلیون سرمایه فلج شده حرف می زنیم. ونزوئلا از تولید ۳.۵ میلیون بشکه نفت در روز به یک میلیون بشکه افت کرده است. بنابراین از لحاظ عملی، منطقی، اقتصادی و مالی آیا این شرایط برای روسیه مناسب است که شریک تجاری ماست که ونزوئلا از سه میلیون بشکه نفت به یک میلیون برسد؟ به نظر من پاسخ روشن است. آیا برای چین خوب است که ۹۰ درصد سرمایه گذاریهایش در ونزوئلا فلج شده باشند؟ به نظرم پاسخ واضح است. همانطور که کاملا روشن است که در ونزوئلایی با حاکمیت مادورو کسی نمی تواند غذا داشته باشند، دموکراسی وجود ندارد و اعتمادی در کار نیست که کشور بتواند وام بگیرد و اقتصاد را بازسازی کند.»
* آیا آیا این رهبران به شما زنگ زده اند؟ آیا شما موفق شده اید با آنها ارتباط بگیرید شاید دیدگاهشان را درباره مادورو تغییر دهید؟
- «ما اطمینان داریم که آنها پیام ما را دریافت می کنند.»
* نیکولاس مادورو تحت فشار بین المللی بی سابقه ای است. اما به نظر خیلی دشوار است که بگویم این وضعیت موقعیت شما را تقویت می کند. دادگاه عالی ونزوئلا برای شما ممنوعیت سفر اعمال کرده و حسابهای بانکی شما مسدود شده است. شما از فشار زیاد بر خانواده تان و تهدید آنها سخن گفته اید. آیا نگرانید که اتفاقی برای شما و خانواده تان بیافتد؟
- «در ونزوئلا کار سیاسی کردن یا در اپوزیسیون بودن می تواند به قیمت زندگی شما تمام شود. فرناندو آلبن به دست سرویس اطلاعاتی کشته شد. او یک سیاستمدار کاراکاسی بود. فعالیت سیاسی همچنین می تواند به قیمت سلب آزادی هایتان تمام شود مانند لئوپولدو لوپز که ربوده شد. همچنین می تواند به قیمت تبعید شما تمام شود مانند کارلوس وچیو، خوزه مانوئل اولیوارس، گابی آرلانو و مانند آنها. می تواند منجر به پناهنده شدن شما شود مانند فردی گوئیوارا. البته که خطر وجود دارد اگر شما یک سیاستمدار در ونزوئلا باشید. آزار و شکنجه قضایی علیه من و همچنین علیه اتحادیه ها اعمال می شود. روبن گونزالز، رهبر اتحادیه صنایع اساسی در ونزوئلا در زندان است. این خیلی خنده دار است زیرا فرض ما این است که یک رژیم چپگرا روی کار است اما آنها رهبران اتحادیه ها را زندانی می کنند. این موضوع گویای تناقض عمیق این رژیم است. من نگران نیستم که فعالیتم به قیمت جانم یا آزادی ام تمام شود. من زندگی ام را در خدمت به مردم گذاشته ام. ما از خطراتی که وجود دارد آگاهیم. بزرگترین ترس ما این است که آنچه در ونزوئلا رخ می دهد تبدیل به امری نرمال و عادی شود. اینکه به بیمارستان بروید و ببینید که کودکان از سوء تغذیه و کم شدن آب بدنشان در حال مرگ اند. به بیمارستان بروید و ببینید نمی تواند آنتی بیوتیک بخرید. در وضعیت کنونی بیمارستان ها آنتی بیوتیک ندارند. موارد جدی تری هم وجود دارد. مانند موردی که برای یک فعالان ما رخ داد که گلوله ای به پایش اصابت کرده بود. او پایش را از دست داد زیرا الکل در بیمارستان وجود نداشت. نگرانی ما این است که کودکان مان با رویای ترک کشورشان و مهاجرت به کشور دیگر بزرگ شوند زیرا آنها امکانی برای زندگی در کشوری که متولد شده اند نمی بینند. برای همین است که اگر تهدید هم شویم کارمان را متوقف نمی کنیم.»
* مایلم درباره نفت با شما صحبت کنم. عملا نفت تنها منبع ارزآوری برای ونزوئلا است. شما یک هیات مدیره جدید برای دو شرکت نفتی PDVSA و CITGO تعیین کرده اید. دقیقا چطور این تصمیم گیری می خواهد اجرا شود؟ زیرا این شرکت ها هم اکنون مدیران خود را دارند. این اطلاعیه شما آیا پیامدهای قانونی و مالی نخواهد داشت؟
- «درباره تمام اقدامات قانونی ابتدا ما هیات مدیره ای برای شرکت نفتی PDVSA تعیین کردیم که مالک هلدینگ CITGO است. ما این هیات مدیره را منصوب کردیم تا بتوانیم کنترل دارایی های این شرکت ها را در دست بگیریم. وقتی ما خودمان را بعنوان رئیس جمهوری مشروع می دانیم، باید اقتضائات شغل مان را انجام دهیم. و با داشتن صلاحیت قضایی ونزوئلایی ها و آمریکایی ها، ما در مسیر بدست گرفتن کنترل این شرکت ها هستیم. شرکت CITGO یک پالایشگاه در ایالات متحده آمریکاست که نفت فوق سنگین را پالایش می کند که همان نفتی است که ونزوئلا داراست. بخاطر همین این یک تجارت استراتژیک طولانی مدت برای کشورماست. و برای همین است که ایالات متحده آمریکا مشتری اصلی نفت ماست. نفت فوق سنگین باید به پالایشگاههای فروخته شود که می توانند آنرا پالایش کنند و به محصول نهایی تبدیل کنند. فرایندی که فقط میتواند در آمریکا، چین و هند صورت گیرد. در چند روز آینده ما کنترل شرکت CITGO را در اختیار خواهیم گرفت و عملیات بصورت نرمال ادامه خواهد یافت. به دلیل کاهش تولید نفت در ونزوئلا که از ۳.۵ میلیون بشکه به یک میلیون بشکه در روز رسیده ایم، متاسفانه ما می توانیم تنها ۱۰۰ هزار بشکه از ۷۰۰ هزار بشکه ای که این پالایشگاه می تواند تصفیه کند را به این پالایشگاه بفرستیم. فرایند انتقال مدیریتی یک انتقال کاملا آرام است. ما فرایند مشابهی برای شرکت PDVSA انجام خواهیم داد. این شرکت سومین شرکت بزرگ نفتی در جهان بود. اما در حال حاضر به دلیل سوء مدیریت به طور کامل ورشکسته شده است.»
* شما خواستار انتخابات هستید و درباره اهمیت انتخابات آزاد صحبت می کنید آیا واقعا قصد انجام آن را دارید؟ آیا امیدوارید از رئیس جمهوری موقت به رئیس جمهوری ونزوئلا برسید؟
- «قصد من در این لحظه هماهنگ کردن تمامی بخش هاست تا فرایند پیچیده و بی سابقه ای را اجرا کنیم. ما با دیکتاتوری، سرکوب و آزار و اذیت، ترور سیاسی و یک بحران اجتماعی دراماتیک مواجه ایم. بنابراین تعیین کاندیدای ما موکول به زمانی است که غصب مقام ریاست جمهوری متوقف شود و تمام بخش های هماهنگ شوند. صحبت کردن در این لحظه از یک کاندیدا ما را از هم جدا می کند و اختلاف ایجاد می کند و این چیزی نیست که ونزوئلایی ها اکنون خواستار آن باشند.»
* قدم بعدی برای ونزوئلا؟
- «خوشبختی، امید، بازسازی صنایع مان که به ما اجازه خواهد داد تا شغل ایجاد کنیم و دوباره کشوری شویم که همواره بوده ایم. کشوری با آغوش باز. ما کشوری هستیم که دومین جامعه ایتالیای ها را در خود دارد. جمعیتی از اسپانیایی ها و کلمبیایی ها اینجا زندگی می کنند. ما همواره کشوری بودیم که افراد زیادی به اینجا می آمدند زیرا فرصت هایی را اینجا پیدا می کردند. زیرا ما آب و هوای مطلوب، ذخائر معدنی و صنایع مادر را داریم. آینده ما چطور است؟ آینده مملو از فرصت هاست و همین که دولت قانونی و امنیت قضایی دوباره برقرار شد و سرمایه گذاری دیگر کشورها به ونزوئلا بعنوان یک کشور آزاد آمد وضعیت تغییر خواهد کرد.»