گروه بينالملل: ژنرال جیاپ، فرمانده ارتش مردمی ویتنام در جنگ با آمریکا و استقلال از فرانسه در سن ۱۰۲ سالگی درگذشت. او که مغز متفکر جنگهای پارتیزانی و "قهرمان ملی" ویتنام بود، سالهای پایانی عمر را در بیمارستان به سر برد.
خبرگزاری فرانسه به نقل از یک مقام امنیتی نوشت: «ژنرال جیاپ ساعت ۶ و ۸ دقیقه به وقت محلی درگذشت.» یک مقام ارتش ویتنام نیز خبر مرگ را تایید کرد. ژنرال جیاپ از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۸۰ سمت وزیر دفاع ویتنام شمالی را برعهده داشت و چه در دوران مبارزه برای استقلال از فرانسه چه در جنگ طولانی مدت آمریکا و ویتنام به عنوان یکی از فرماندهان ارشد، نقشی کلیدی در جنگ داشت.
جیاپ در دولت هوشیمین مدتی به عنوان وزیر کشور نیز فعالیت کرد و فرماندهی ارتش را هم برعهده داشت. او بعد از هوشی مین به عنوان رهبر دوم ویتنام در هر دو جنگ استقلال و جنگ با آمریکا به شمار میرفت. جیاپ که فرزند یک زمیندار ورشکسته بود، در خانهی یک خانوادهی ثروتمند فرانسوی بزرگ شد و به دور از آموزشهای کمونیستی در کالج امپراتوری هوئه تحصیل کرد. او در دانشگاه هانوی فلسفه و حقوق خواند و بدون اینکه آموزش علمی نظامی ببیند، پایههای ارتش مردمی ویتنام را گذاشت.
جیاپ مدتی نیز در دانشگاه فلسفه آموزش داد، اما ترجیح میداد به جای مدرس فلسفه یا حقوقدان، خود را به عنوان "سرباز خودتعلیمدیده" معرفی کند. شیوههای نظامی که جیاپ در دو جنگ استقلال از فرانسه و جنگ با آمریکا به کار برد، بسیاری از مردم ویتنام را جذب ارتش مردمی کرد. ژنرال جیاپ از سال ۱۹۳۵ به شکل رسمی وارد حزب کمونیست ویتنام شد و وقتی ۴ سال بعد فرانسه این حزب را غیرقانونی اعلام کرد، برای مدتی به چین گریخت. او در چین به عنوان نمایندهی منصوب هوشیمین فعالیت میکرد و فرماندهی ویتکنگها را عهدهدار بود.
جیاپ به شیوههای پارتیزانی در جنگ باور داشت و تاکید داشت که شیوههای پارتیزانی، سلاح مدرن را مغلوب خود خواهد کرد. او فرماندهی مهمترین نبردهای ویتنام و آمریکا را برعهده داشت و پیروزیهای نظامی بسیاری را با فرماندهی خود ثبت کرد. نگوین جیاپ بعد از آنکه در آخرین هفتههای جنگ در سال ۱۹۷۳ ارتش تحت فرماندهیاش در نبرد "استر" شکست خورد، از مقام فرماندهی ارتش کنارهگیری کرد.
بعدتر در سال ۱۹۸۲ از عضویت در حزب کمونیست ویتنام نیز کنارهگیری کرد. نامش اما به عنوان یکی از مهمترین قهرمانان نظامی در تاریخ ویتنام باقی مانده است و مدال "ستاره طلایی" که عالیترین نشان افتخار ویتنام است، به او تعلق گرفت. کاربران ویتنامی توئیتر بلافاصله بعد از اعلام خبر مرگ او در ستایش او توئیت کردند و از او به عنوان "قهرمان ملی مردم" نام بردند.