انتقاد شديد عیاری از توقیف فیلمش

 این فیلمساز که از اصرار خبرنگار برنامه هفت برای صحبت کردنش متعجب شده بود از او پرسید:«یعنی این حرف‌ها سانسور نمی‌شود؟»  این کارگردان با اشاره به سابقه کاری‌اش گفت: « فیلم «آن سوی آتش» را در سال ۶۵ ساختم که اکران بسیار محدودی داشت و بعد از آن سناریوهای بسیرای را نوشتم که جزو دغدغه‌هایم بود و هر کردام را که به مسئولان وقت ارشاد ارائه کردم، رد شد.» او ادامه داد: «سرانجام مجبور شدم به سراغ ساخت یک فیلم سفارشی بروم، هرچند به هیچ‌وجه از ساختن «یک روز باشکوه» ناراضی نیستم، ولی دلم می‌خواست دغدغه‌های خودم را دنبال کنم.»

عیاری با گفتن این که ۱۵ سال است هیچ فیلمی از من اکران نشده، گفت: «آخرین فیلمی که با کارگردانی من اکران شد فیلم «بودن یا نبودن» بود. هرچند به نظرم اکران «بیدار شو آرزو» کار درستی نبود چون با روان تماشاگر بازی می‌کرد. اما فیلم «خانه پدری» بر اساس یک سوءتفاهم مسخره و بی‌مزه توقیف شده و از حضور در ۲۵ جشنواره‌ای که خواهان حضور آن بودند محروم گشت.»او افزود: «برایم خیلی جالب است که بدانم مسئولانی که جلوی اکران این فیلم را گرفته‌اند، چگونه شب راحت می‌خوابند و چطور آب خنک از گلوی‌شان پایین می‌رود، آن هم در حالی‌که فیلمی را خوابانده‌اند که ۸۰۰ میلیون برای ساختش هزینه شده و یکسری آدم بر اساس دغدغه‌هایشان آن را ساخته‌اند.»

او در پایان گفت: «با وجود هشت سال گذشته و دوران سیاهی که داشتیم دیدیم که اتفاقات خوبی برای سینمای ایران افتاد و این نشان می‌دهد که سینمای ایران هنوز زنده است و مانند آتش زیر خاکستر ناگهان می‌درخشد.»