گروه اقتصادي: عباس عبدی کارشناس سیاسی با اشاره به اینکه سیاست حذف یارانه دهکهای بالای درآمد پوست خربزهای زیر پای دولت یازدهم است، دولت تدبیر و امید را از این کار برحذر داشت و گفت: دولت با این کار خطای بزرگی را مرتکب می شود.
امروز در ادامه همایش علمی امکانسنجی گروههای درآمدی مشمول یارانه در ایران میزگردی تحت عنوان امکانپذیری سیاسی و اجتماعی برگزار گردید که عباس عبدی به عنوان یکی از دعوتشدگان به این میزگرد با بیان این که حذف دهکهای درآمدی بالا را به هیچ عنوان قبول نداشته و دولت با این کار خطای بزرگی را انجام خواهد داد اظهار داشت: البته سخنرانی بنده در این جا به نظر میرسد آنچنان که باید و شاید تاثیرگذار نخواهد بود چرا که آقای ربیعی امروز در سخنرانی خود چنان صحبت کردند که گویا همه تصمیمات را گرفته و در حال شناسایی دهکهای درآمدی بالا هستند.
عبدی در ابتدای سخن بحث امروز این همایش را به دو قسمت تقسیم کرد و گفت: شناسایی افراد پردرآمد جامعه برحسب درآمد اوضاع را تغییر نداده و نمیتواند سیاست کارآمدی برای دولت به شمار آید. وی حذف 30 درصد از یارانهبگیران را به معنای حضور 70 درصد فقیر در جامعه دانست و گفت: این سیاست منطقا با اصل قانون هدفمندسازی یارانهها مطابقت ندارد.عبدی در ادامه به توضیحاتی در خصوص هدف اصلی دولت در واریز یارانههای نقدی پرداخت و گفت: سابقه این موضوع برمیگردد به قیمتهای حاملهای انرژی که در برنامه چهارم توسعه تثبیت شده بود. در بندی از این برنامه مقرر شده بود که قیمت انرژی به مرور افزایش پیدا کند حتی بیش از تورم. تاریخ دقیق این موضوع را که مربوط به سال 83 یا 84 باشد را نمیدانم اما به خاطر دارم در این سالها ریاست وقت مجلس شورای اسلامی در مصاحبهای اعلام کرد که امشب یک خبر خوب برای مردم مبنی بر حذف افزایش قیمت حاملهای انرژی از برنامه چهارم توسعه داریم.
وی با بیان این که دولت با حذف این بند از قانون برنامه چهارم توسعه 5 سال قیمت حاملهای انرژی را ثابت نگه داشت و هیچ کس در این دوران گله یا پیشنهاداتی را عنوان نکرد گفت: این موضوع تا قبل از انتخابات سال 88 ادامه داشت. در این سالها مصرف انرژی کشور هر ساله افزایش پیدا کرده بود و حتی تا سه برابر متوسط جهانی نیز رسید. دولت به این ترتیب تصمیم گرفت تا از شرایط سال 88 به عنوان فرصت مناسب برای کاهش مصرف انرژی مردم و افزایش قیمت حاملهای انرژی استفاده کند.عبدی ضمن بیان این که دولت در نهایت تصمیم گرفت با تقسیمبندی دهکها و واریز یارانههای نقدی به مردم تا حدودی افزایش قیمت حاملهای انرژی را جبران کند اظهار داشت: در واقع قصد این بود که آقایان قیمت انرژی را افزایش دهد نه آنکه بخواهند حمایت از نیازمندان و یا رفع مشکلات این قشر را انجام دهند بلکه هدف این بود مقداری از منابع با افزایش قیمت حاملهای انرژی به بخش تولید، دولت و مردم اختصاص پیدا کند.
وی ضمن تاکید بر اینکه در شرایط فعلی با توجه به ریشه واریز یارانههای نقدی به مردم حذف یک یا دو دهک منطقی به نظر نمیرسد گفت: کسانی که از عدالت اجتماعی سخن میگویند، باید این نکته را برای آنها متذکر شوند که از 25 سال پیش ضریب جیبی کشور 40 درصد بوده است که هیچکدام از سیاستها نتوانست آن را تکان دهد اما همین اجرای قانون هدفمندسازی یارانهها و واریز یارانههای نقدی باعث شد ضریب جیبی 5 صدم کاهش پیدا کند.این کارشناس مسائل سیاسی و اجتماعی در ادامه این میزگرد با اشاره به اینکه دولت عملا در شرایط فعلی با کسری بودجه روبهرو بوده و فکر دیگری به جز حذف یارانههای دهکهای درآمدی بالا به ذهنش نرسیده است اظهار داشت: دولت به جای اینکه خوب فکر کند و از مسیرهای دیگری کسری بودجه را تامین کند خواستار حذف یارانه نقدی دهکهای درآمدی بالاست اما در اینجا باید این نکته را مطرح کرد که اگر دولت قادر به تشخیص بود چرا مالیات نیم دهک از افراد پردرآمد را شناسایی و از این مسیر چالهچولههای خود را پر نمیکند.
وی با بیان این که حذف یک یا 3 دهک نمیتواند راه علاجی برای کسری بودجه دولت باشد گفت: چرا دولت دارو را با ارز 2400 تومانی وارد میکند اما تدابیری را برای بنزین 400 تومانی انجام نمیدهد. به اعتقاد بنده یک جای کار ایراد دارد دولت باید فکر کند چرا نمیتواند کسری بودجههای خود را از طریق افزایش قیمت حاملهای انرژی و اصلاح ساختار درآمدی کشور انجام دهد. عبدی با تاکید بر اینکه دولت در حال حاضر پول نداشته و نباید بدین واسطه ماهیت پرداخت یارانههای نقدی تغییر پیدا کند تصریح کرد: پول مردم دست خودشان است اگر دولت همین میزان پول را از دهکهای پردرآمد نیز دریافت کند به جرأت میتوانم بگویم چالهچولههای آن را از قبل پیشبینی کرده و به هیچ عنوان این منابع به سمت سرمایهگذاری هدایت نخواهد شد.
وی به صحبتهای خود با معاون اول رئیسجمهور در همان روزهای نخست انتخابات ریاست جمهوری اشاره کرد و افزود: به جهانگیری پیشنهاد کردم از روز اول یارانهها را پرداخت نکنید. احمدینژاد از کجا منابع آورده بود که این پولها را پرداخت میکرد. اگر به عنوان نمونه 100 تومان از طریق افزایش حاملهای انرژی به دست میآمد باید به تولید، دولت و در قالب یارانههای نقدی به مردم ارائه میشد. این امر در حالی است که دولت حدود 120 تومان فقط نقدی به مردم پرداخت میکرد و سهم سایر بخشها را در قانون هدفمندسازی یارانهها تامین نمی کرد. وی به افزایش سرانه مصرف بنزین که از سال 82 حدود 67 میلیون لیتر بود و در سال 92 به 70 میلیون لیتر رسیده است اشاره کرد و اظهار داشت: دولت جدید پای خود را روی پوست خربزه گذاشته است و با سیاستهایی از جمله حذف یارانه دهکهای درآمدهای بالا نمیتواند به نتایج مناسبی دست پیدا کرده و همچنان وابسته به درآمدهای نفتی خواهد شد.به اعتقاد عبدی به لحاظ اقتصاد سیاسی بدترین کار حذف یارانه دهکهای درآمدی بالاست و دولت باید به صورت دموکراتیک عمل کرده و برحسب مالیات سیاستهای خود را تنظیم کند.