مخارج زندگی در ماهشهر چند برابر پایتخت است

به گزارش ایلنا، علی ساجدی‌نیا (فعال کارگری شرکت پتروشیمی رازی واقع در ماهشهر) معتقد است که برای حفظ قدرت خرید کارگران در وضعیت فعلی دستمزد کارگران باید بیش از ۷ میلیون تومان باشد.این فعال کارگری افزود: الان در پتروشیمی‌های ماهشهر، کارگران از ۷ صبح تا ۶ یا ۷ بعد ازظهر یعنی عملاً معادل دو ماه کار می‌کنند. حتی خیلی‌ها پنج‌شنبه و جمعه هم کار می‌کنند. این کارگران هیچ استراحتی ندارند؛ هیچ زمانی برای گذران وقت در کنار خانواده ندارند و خرج و مخارج در ماهشهر آنقدر زیاد است که زندگی با کمتر از ۷ میلیون تومان برای یک خانواده با ۲ فرزند، واقعاً غیرممکن است.این کارگر پتروشیمی رازی معتقد است که در سال آینده با وجود تورم، کارگران اهل ماهشهر با ۷ میلیون تومان حداقل دستمزد، حتی مبلغی بابت پس‌انداز نخواهند داشت.وی ادامه داد: در واقع ما با افزایش سه برابری حداقل دستمزد نسبت به سال گذشته نیز باید کار کنیم تا زنده بمانیم. کارگر پیمانکاری ماهشهر نسبت به کارگر رسمی وضعیت بدتری دارد.این فعال کارگری تصریح کرد: اگر فرزند کارگر رسمی به مدرسه برود، نزدیک به ۸۰ درصد تخفیف می‌گیرد اما فرزند کارگر پیمانکاری چنین مزایایی ندارد. امکانات هم به کارگران پیمانکاری نمی‌دهند. سال به سال مزایا کمتر می‌شود. در برخی پتروشیمی‌ها که پاداش‌ها هم حذف شده است.ساجدی‌نیا با بیان اینکه نزدیک به ۱۰ روز است که کارگران پتروشیمی بندرامام در اعتصاب هستند، تاکید کرد: چندی پیش ۲۵۰ اتوبوس و مینی‌بوس در مجموعه ماهشهر اعتصاب کردند.

آنها با سرمایه خودشان، اتوبوس و مینی‌بوس تهیه می‌کنند و ماهیانه ۳ و نیم میلیون تومان دریافتی دارند. از پول بنزین تا تعمیر خودرو و استهلاک و خرید لوازم یدکی خودرو را خودشان می‌پردازند.وی افزود: بچه‌های ماهشهر وضعیت زندگی خوبی ندارند. ماهشهر بیش از ۱۱ هزار نفر بیکار دارد. زندگی بیکاران بسیار اسف‌بار است. در پتروشیمی‌ها گروهی از کارگران با عذاب زندگی می‌کنند و تعدادی از کارگران در رفاه کامل. پتروشیمی رازی ۷۰۰ کارگر رسمی و ۱۸۰۰ کارگر پیمانکاری دارد. اضافه‌کار برای یک کارگر پیمانکاری پتروشیمی عملاً اجبار است چون بدون اضافه‌کاری واقعاً توان گذران زندگی‌اش را ندارد.ساجدی‌نیا خاطرنشان کرد: طرح طبقه‌بندی که در برخی پتروشیمی‌ها در نظر گرفته شده است، حداقل ضریب است. در منطقه عسلویه ضریب حقوقی کارگران ۴.۷ است. ضریب حقوقی کارگران رسمی ماهشهر ۲.۷ است؛ ضریب حقوقی کارگران پیمانکاری ماهشهر ۱.۵ است. به کارگران عسلویه وام‌های بزرگ می‌دهند اما ما چنین امکاناتی نداریم.

مشکلات معیشتی آنقدر زیاد بود که صندوق مالی بین کارگران راه‌اندازی کردیم
این فعال کارگری پتروشیمی رازی تصریح کرد: اگر ما کارگران پیمانکاری در پتروشیمی‌ها بخواهیم وام بگیریم باید به صورت آزاد وام بگیریم. با اینکه ۱۸ سال سابقه کار در پتروشیمی دارم، همچنان باید برای یک وام ۵۰ میلیونی با ۱۸ درصد سود، ضمانت ۳ کارگر رسمی را جور کنم. این درحالی است که ما حقوق‌بگیر همان شرکت هستیم.او ادامه داد: چندین خانه در ماهشهر به شما نشان خواهم داد که در یک شهر کوچک با چه وضعیت اسف‌بار غیربهداشتی زندگی می‌کنند. واقعاً خانواده‌هایی را می‌بینیم که پول ندارند، نان شب خودشان را داشته باشند. همین الان با اینکه کارگران به زور دستشان به دهانشان می‌رسد، مجبور می‌شوند صندوق‌هایی بگذارند و به همدیگر کمک کنند؛ چراکه کارگران پیمانکاری در گرفتن وام از شرکت نیز باید از هفت‌خوان بگذرند. وقتی وضعیت کارگران صنعتی که بالاخره کنار یکدیگر هستند و می‌توانند به نوعی برای افزایش دستمزد مطالبه‌گری کنند، اینطور است، بیکاران چه باید بکنند؟
این فعال کارگری تصریح کرد: واقعاً مشکلات معیشتی ۱۸ هزار بیکار چطور باید رفع شود؟ به هر حال وقتی بیکاری باشد، اعتراض رخ می‌دهد. اگر مردم آسایش داشته باشند و زندگی بدون تبعیض و مشکل را بگذرانند، این اتفاقات نمی‌افتد. نتیجه فقر و طلاق در زندگی کارگران به اینطور مشکلاتی ختم می‌شود. بچه‌های طلاق مشکلات روانی پیدا می‌کنند و به سمت فساد کشیده می‌شوند. اینجا کارگران آنقدر در محیط کارشان وقت می‌گذرانند که فرصت نمی‌کنند، با خانواده وقت بگذرانند.

در ماهشهر با ۸ ماه گرما برخی در پارک زندگی می‌کنند
این فعال کارگری پتروشیمی رازی تصریح کرد: همه این مشکلات به علت پایین بودن دستمزد کارگران است. ماهشهر  حدود ۳۰ پتروشیمی دارد و بخش مهمی از اقتصاد ایران را دربرمی‌گیرد. حتی پارک‌هایی هست که مردم در آن زندگی می کنند. این شهر ۸ ماه گرما دارد. ماهشهری‌ها ماهی شهرشان را نمی‌توانند بخورند. آلودگی پتروشیمی‌ها به خور خلیج فارس سرایت کرده و مردم باید ماهی را از مناطق دیگر بخرند. آب آشامیدنی درستی نداریم. در برخی شهرک‌ها و مناطق مردم واقعاً در فقر زندگی می‌کنند.وی در پایان خاطرنشان کرد: برادر من آتش‌نشان است و ساعت‌ها کار می‌کند و حق شیفت می‌گیرد و به لحاظ رده شغلی هم از دیگر آتش‌نشانان بیشتر دریافت می‌کند، حقوقی در حد ۴ میلیون تومان دارد. این کارگر با ۴۷ سال سن دیگر چه زمانی باید خانه‌دار شود؟ ماهیانه یک میلیون تومان بابت کرایه خانه پرداخت می‌کند. ما اقوامی در کرج داریم، ما در ماهشهر میوه و گوشت و ماهی را باید گران‌تر بخریم و در کل مخارج زندگی ما از تهران بالاتر است.