دودی که چشم اقتصاد را کور می‌کند

به گزارش ایلنا، محمد درویش  درباره وضعیت تخصیص حقابه محیط زیست اظهار داشت: تلاش‌هایی شده که حقابه محیط زیست تعیین و در اختیار قرار گیرد، اما متاسفانه تاکنون هیچ اقدامی توسط ارگان و وزارتخانه‌های مربوطه صورت نگرفته و معمولا در مواجهه با بخش‌های کشاورزی، صنعتی و اقتصادی کوتاه می‌آیند، از حق خود می‌گذرند و حاضر به روشنگری در این زمینه نیستند.وی افزود: نمونه بارز تالاب گاوخونی است که حدود 170 تا 180 میلیون متر مکعب در سال حقابه برای آن تعیین شده اما هرگز این حقابه مقدم بر کشاورزی و صنعت نبوده است، در مدیریت استان معتقدند اگر قرار است به تالاب گاوخونی حقابه‌ای داده شود باید ابتدا از سرشاخه‌های کارون آب بیشتری وارد زاینده‌رود شود و بعد آب بیشتر را به تالاب برسانیم و حاضر نیستیم در مدیریت مصرف تغییری حاصل کنیم.این کارشناس محیط زیست خاطرنشان کرد: همین ماجرا را در خوزستان هم شاهد هستیم، به جای اینکه حقابه را به هورالعظیم اختصاص دهند وزارت نیرو، جهاد کشاورزی، استانداری، وزارت نفت و سازمان حفاظت محیط زیست دست به دست هم می‌دهند که تالاب خشک شود. به جای اینکه حقابه به شادگان برسد زهآب به شدت شور و خطرناک کشت و صنعت نیشکر را وارد تالاب شادگان می‌کنند و متاسفانه شاهدیم همه سازمان‌های دولتی در یک تفاهم از پیش اعلام نشده و خاموش، سکوت کرده و در برابر مرگ تالاب‌ها بی‌تفاوت هستند، فقط هر سال مراسمی برای روز جهانی تالاب برگذار می‌شود اما هیچ اقدام عملی برای حفظ آنها ندارند.وی با اشاره به عوارض خشک شدن تالاب‌ها گفت: تشدید ریزگردها مهمترین عارضه است، چون ذرات کوچک‌تر از 2.5 میکرون هستند و براحتی از جدار مویرگ‌ها هم عبور می‌کنند که هیچ ماسکی نمی‌تواند آن را مهار کند و باعث تشدید سرطان خون می‌شوند، غیر از به مخاطره افتادن جان انسان‌ها روی حیوانات و گیاهان هم اثر می‌گذارد و فتوسنتز را مختل می‌کند.درویش تاکید کرد: وقتی تالاب‌ها را از دست می‌دهیم قدرت زیست‌پالایی طبیعت را از دست می‌دهیم و سبب افزایش شوری و کاهش حاصلخیزی خاک، کاهش تنوع زیستی و کاهش جمعیت پرندگان می‌شود، این موضوع سبب هجوم آفات به کشاورزی می‌شود و در نهایت دود همه این عوارض به چشم اقتصاد کشور می‌رود.