گروه اقتصادي: یک عضو کمیسیون انرژی مجلس در پی انتخاب ایران به دبیرکلی اوپک گازی تاکید کرد: برای افزایش صادرات گاز ایران به سایر کشورها باید کنترل مصرف گاز در داخل کشور در اولویت باشد.
حسین امیری خامکانی، نماینده زرند و عضو کمیسیون انرژی در پی انتخاب ایران به عنوان رییس اوپک گازی گفت: آقای زنگنه وزیر نفت دیپلماسی صادرات نفت و گاز را در دستور کار قرار داده است و توانسته است در یکی دو ماه گذشته در زمینه نفت تسهیلاتی برای صادرات فراهم کند و ما امیدواریم که با ادامه همین روش بتوانیم در صادرات گاز هم موفقیتهایی به دست بیاوریم. این عضو کمیسیون انرژی مجلس با اشاره به اینکه در صادرات نفت جز صادرکنندگان عمده هستیم گفت: در مورد صادرات گاز اغلب با مسئله مصرف داخلی درگیر هستیم به این معنی که مصرف داخلی گاز در کشور گاهی به تولید تنه میزند و در نتیجه کمتر اجازه صادرات گاز برای کشور فراهم میشود.
امیری خامکانی با تاکید بر اینکه لازم است مصرف گاز را در داخل مدیریت کنیم گفت: باید تولید و مصرف گاز هماهنگ شود و کاهش مصرف اتفاق بیفتد تا بتوانیم برای حضور موثر در بازار گاز اقدام کنیم. نماینده مردم زرند در مجلس در ادامه در پاسخ به این سوال که چگونه میتوانیم از موقعیت پیش آمده در اوپک گازی برای ایفای نقش موثرتر در بازار گاز منطقه و اروپا استفاده کنیم گفت: بخش مهمی از سیاست ما در مورد صادرات گاز تحت تاثیر سیاست داخلی مصرف گاز است ما از اعضای فعال اوپک نفتی هستیم به تبع آن میتوانیم در اوپک گازی و مدیریت بازار جهانی گاز هم موفق باشیم اما لازم است که در ابتدا مدیریت مصرف داخلی در اولویت قرار گیرد.
وی در پاسخ به سوال دیگری در مورد لازمههای ایفای نقش جدیتر در بازار گاز توسط ایران گفت: برای افزایش صادرات گاز لازم است که خطوط لوله خود را افزایش دهیم و تکمیل کنیم به نظر میرسد طراحی یک شبکه گازی در منطقه بتواند در دراز مدت کمک به خوبی به صادرات گاز منطقه به بازارهای مصرف باشد، اما قبل از آن باید تولید و مصرف در داخل کشور هماهنگ کنیم. امیری خامکانی در مورد اینکه در صورت تکمیل شبکه خط لولههای گازی آیا صادراتکنندگان عمده گاز به اروپا نظیر روسیه شانس بیشتری در صادرات حجم بزرگتری از گاز نخواهند داشت؟ اظهار کرد: در هر صورت صادرکنندگان مانند روسیه با وجود یا عدم وجود چنین شبکه انتقال گازی صادرات خودشان را انجام خواهند داد اما درصورت ایجاد یک شبکه ما مجبور خواهیم بود خودمان را با نیازهای جهانی تطبیق بدهیم و برای میزان صادراتی که امکان آن وجود دارد برنامهریزی کنیم.