آنطور که فعالان میراثفرهنگی به خبرگزاری میراثفرهنگی اطلاع دادهاند وضعیت سد داریوش هخامنشی در شرایط عادی توصیف نمیشود. آسیبهای طبیعی، میزان رطوبت و نمزدگی را در این اثر تاریخی افزایش داده و بهتازگی محل تجمع زباله و تعداد کثیری از معتادان شده است. «علیرضا صادقی امیری» فعال میراثفرهنگی در این باره میگوید: ایرانیان در گذر تاریخ بویژه دوره هخامنشی مهارت بسیاری در سدسازی و پلسازی داشتهاند. در این میان سد داریوش هخامنشی (سنگ دختران) که در تاریخ 1 /9 /1388 بهشماره 27514 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده نمونهای کمنظیر و تقریبا سالمی در ساختار مهندسی سازه بهشمار میرود.
صادقی امیری همچنین تاکید کرد: با وجود ارزشهای معماری که این اثر تاریخی دارد اما بسیار مهجور واقع شده است. این درحالی است که آسیبهای عوامل جوی و رودخانه و سد درودزن سبب شده که سد داریوش هخامنشی با نمزدگی و افزایش رطوبت مواجه شود.
بهگفته این فعال میراثفرهنگی، نمزدگی و رطوبت از یک سو، تغییر کاربری این اثر تاریخی به پاتوق معتادان باعث شده که گردشگران از بازدید سد داریوش هخامنشی خودداری کنند. در این میان پل قاجاری مشیر که در دشت ارژن واقع شده و در تاریخ 4 /5/ 1387 بهشماره 2411 در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفته وضعیت مشابه سد داریوش هخامنشی را دارد و از روند تخریبی و آسیبهای معتادان در امان نمانده است.
طبق اطلاعات و تصاویر موجود، برکه، نیزارها، تاق چشمه و حجرههای این بناهای تاریخی بهجای آنکه جاذبهای برای گردشگران محسوب شود تبدیل به مکان امن معتادان شده است. فعالان میراثفرهنگی از مدیران و مسئولان سازمان میراثفرهنگی انتظار دارند که نسبت به حفاظت از این آثار تاریخی تلاش بیشتری داشته باشند. چراکه تجمع زباله در پیرامون بنا و رودخانه، حجم بالای یادگاری نویسی در بدنه پلها و فرو ریختن پایه های پلها از سالهای گذشته این آثار را رو بهویرانی قرار داده است.