داستان اولین تئاتر حرفه‌ای پس از انقلاب در ایران

به گزارش ایلنا، تازه در سال ۱۳۷۱ بود که برای اولین بار بعد از انقلاب و مدتی ممنوع‌الکاری به داود رشیدی اجازه اجرای تئاتر داده شد و او «پیروزی در شیکاگو» را با بازی بازیگرانی مانند مهدی هاشمی، فریماه فرجامی، کاظم هژیرآزاد، سیروس ابراهیم‌زاده، منوچهر حامدی و... در تئاتر شهر به صحنه برد.اما داود رشیدی، ۳۰ سال قبل از آنکه این متن را در تهران روی صحنه ببرد، در نخستین اجرای جهانی این نمایشنامه سوئیسی در تئاتر کاروژ سوئیس به کارگردانی «فرانسوا سیمون» بازی کرده بود. همین باعث شد که با روی صحنه رفتن «پیروزی در شیکاگو» در تهران، «والتر وایدلی» نویسنده آن پیغامی برای پسر داود رشیدی بفرستد و بگوید: «به او اطلاع دهید که خیلی هیجان‌زده و متعجب شدم وقتی که فهمیدم او بعد از سی سال می‌خواهد این اثر دوره جوانی را که در خلاقیت آن سهیم بود در کشورش دوباره کار کند. با درستی و دقتی که نقش ریفیوتو را بازی می‌کرد،‌ به من این اطمینان را می‌دهد که از پیروزی در شیکاگو، چیزی سریع، بامزه، کوبنده و صادقانه‌ای می‌سازد. من با ذهن خودم، با تمام گروه او هستم و برای آنها پشت‌کار و تفاهم آرزو می‌کنم.»پیروزی در شیکاگو قصه خبرنگار جوانی به نام «گریگور اسمال» را روایت می‌کند که در روزنامه شیکاگو-تایمز مشغول به کار است؛ شبی از طریق فردی ناشناس در جریان یک آدم‌ربایی قرار می‌گیرد. پسر خردسالِ آقای کراسول که صاحب کارخانه‌های ماشین‌سازی است دزدیده شده اما پدرش، از ترس آنکه آدم‌ربایان بلایی سر فرزندش بیاورند، درخواست اسمال را برای مصاحبه و دخالت پلیس در ماجرا رد می‌کند. بنابراین از این خبرنگار می‌خواهد تا ۲۴ساعت سکوت کند تا او بتواند پنج میلیون دلار درخواستیِ بچه‌دزدها را به آنها بدهد و در ازای این سکوت، ۱۰۰۰دلار پاداش بگیرد.

«مهدی هاشمی» در اجرایی که داود رشیدی به صحنه برد نقش این خبرنگار جوان را بازی می‌کرد و درباره پذیرفتن نقش گفته بود: «آقای رشیدی به من زنگ زدند و گفتند تئاتری دارم و حاضری در آن بازی کنی؟ من بدون مکث و فکر گفتم در خدمتم»تمرین‌های این نمایش که تعداد زیادی بازیگر داشت، پیش از اجرا یک ماه و نیم طول کشید و همکارانش می‌گویند در تمرین‌ها بسیار با دقت بود و وسواس به خرج می‌داد.«بابک بیات» آهنگسازی پیروزی در شیکاگو را انجام داد که اولین استفاده از موسیقی جاز در تئاتر بعد از انقلاب بود و علیرضا عصار و فواد حجازی جوان در آن روی صحنه پیانو و ساکسیفون می‌نواختند.بسیاری از مدیران وقت و منتقدان، پیروزی در شیکاگو را نخستین تئاتر حرفه‌ای بعد از انقلاب نامیده بودند؛ چراکه در این تئاتر به صورت حرفه‌ای به عوامل دستمزد پرداخته شد و از سویی،‌ نمایش توانست برای اولین‌بار پای شهروندان معمولی را هم به سالن‌های تئاتر باز کند.بلیت‌های «پیروزی در شیکاگو» در تهران به سرعت فروخته می‌شد؛ در شروع هفته و اعلام آغاز بلیت‌فروشی، بلیت‌ها رزرو می‌شد و به سرعت تمام ظرفیت بلیت‌ها تا آخر هفته فروخته می‌شد.نمایشی که قرار بود سه ماه بهار را روی صحنه باشد، پس از ۳۰ شب اجرا تئاتر به دستور رئیس وقت مجموعه تئاترشهر متوقف شد تا یکی از موفق‌ترین آثار تئاتری بعد از انقلاب زودتر از موعد تمام شود. داود رشیدی درباره این اتمام ناگهانی گفته بود: «یک شب که داشت اجرا می‌شد مدیر تئاتر شهر آمد روی صحنه و گفت امشب شب آخر این نمایش بود و همه ما مات ماندیم که چرا زودتر نگفتند. کمی هم دمغ شدیم که اینطور با ما برخورد کردند.»