چرا از خاکسپاری مردگان کرونا عکس گرفتی؟

نگاهم به افراد جهادی تغییر کرد
این عکاس در توضیح بیشتر تجربه عکاسی خود از شیوع کرونا، می‌گوید: در پروژه‌ای که در مازندران داشتم، نگاهم به افراد جهادی تغییر کرد و افراد فوق‌العاده خوب و از خود گذشته‌ای را ملاقات کردم. مردم عادی و جهادی در جریان اتفاقی که در کشور ما در حال رخ دادن است، فوق‌العاده عمل کردند و یکی از دلایلی که کشور خیلی سریع از مرحله اوج گذشت، حضور افراد داوطلب بود؛ زیرا شروع به تولید ماسک، ضد عفونی کردن معابر، کفن و دفن اموات، کمک به کادر پزشکی و ... کردند.«چند بار به همراه نیروهای داوطلب برای عکاسی از ضد عفونی کردن مکان‌های مختلف رفتم که بین آنها افراد مختلفی مانند مهندس، کارخانه‌دار و ... حضور داشت. دولت باید قدر این افراد را بداند. اینها نیز مانند همان افراد جهادی هستند که به صورت خودجوش کمک می‌کنند و همه به یک هدف یعنی ایران آباد فکر می‌کنند.»«چرا از خاکسپاری قربانیان کرونا عکس گرفتید؟» سعیدی توضیح می‌دهد: تمام دنیا با تصاویر کرونا درگیر هستند و تصاویر فضای بیمارستانی در همه جای دنیا به ثبت رسیده است. اگر بخواهیم به عنوان عکاس با عکاسان کشورهای دیگر رقابت کنیم، باید تصاویری داشته باشیم که دیگر عکاسان ندارند؛ درواقع باید به نکاتی بپردازیم که کمتر به آنها پرداخته شده است. از طرفی مراسم کفن و دفن ما با کشورهای دیگر متفاوت است؛ زیرا ما نماز می‌خوانیم، میت را غسل می‌دهیم، کفن می‌کنیم، اقوام می‌آیند و گریه و زاری و خداحافظی می‌کنند. این اتفاق در سایر کشورها که اکثرا مسلمان نیستند کمتر دیده می‌شود و نایاب است؛ به همین دلیل در این مدت تنها موضوعی که مرا به خود جذب کرد و حاضر بودم به خاطر آن ریسک کنم و به دل خطر بروم، مراسم کفن و دفن بود. در نتیجه تصاویری ثبت کردم که در کل دنیا بازتاب گسترده‌ای داشت، مخصوصا عکسی که سنگ قبر را می‌گذارند و خانواده متوفی از فاصله دوری ایستاده‌اند و منظره را نظاره می‌کنند. عکس مردم عادی می‌تواند دنیا را تکان دهد
مجیدی همچنین درباره ثبت وقایع از بحران‌ها توسط مردم عادی اظهار می‌کند: اینکه مردم عادی از اتفاقات پیش روی خود فیلم و عکس می‌گیرند اتفاقی مثبت و کمک بزرگی به عکاسان خبری و یا مستند است؛ زیرا وقتی که در اخبار جا می‌مانیم کسانی هستند که به گردش اخبار کمک می‌کنند. البته شاید یکی از پربیننده‌ترین بخش‌های اخبار ایران یا خارج از کشور نیز بخش عکس و فیلم‌های شهروند خبرنگار باشد.او ادامه می‌دهد: گاهی تصاویر یا فیلم‌هایی که مردم عادی به ثبت می‌رسانند، می‌تواند دنیا را تکان دهند و اتفاقات بزرگی را رقم زده بزنند؛ مانند اتفاقی که در امریکا برای جورج فلوید سیاهپوست افتاد.این عکاس همچنین تصاویری که توسط مردم عادی به ثبت می‌رسند را با عکس‌های حرفه‌ای مقایسه می‌کند و می‌گوید: تصاویری که شهروندان ثبت می‌کنند به مراتب قدرت بیشتری دارند؛ چون عکاس خبری درصد کوچکی از جامعه را تشکیل می‌دهد. ولی مثلا جایی که قرار است یک جان‌باخته کرونا به خاک سپرده شود، عکاس حرفه‌ای به خاطر تخصص و تجربه‌ای که در کار دارد، برای ثبت آن عکس در محل حضور پیدا می‌کند؛ گرچه که شاید گذر شهروند خبرنگار به آنجا نیفتد یا اصلا اجازه ورود به آن مکان را نداشته باشد. البته باید در نظر گرفت که شهروند خبرنگار در زمان رخ دادن اتفاقات لحظه‌ای حضور دارد و آن لحظه است که باعث تأثیرگذاری کار او می‌شود، وگرنه در روز میلیون‌ها عکس و فیلم آپلود می‌شود که کاربران فضای مجازی شاید حتی آن عکس‌ها را باز نکنند؛ چون ارزش خبری ندارند.«ولی ما به عنوان یک عکاس خبری و مستند برای اینکه قصد اطلاع رسانی و آگاهی دادن به مردم را داریم، هر چیزی را منتشر نمی‌کنیم مگر اینکه بدانیم تأثیرگذاری خواهد داشت و از لحاظ هنر عکاسی، حرفی در سطح قابل قبولی باشد.» کرونا در آینده عکاسی چه تأثیراتی خواهد داشت؟
می‌گوید: این بحران در همه چیز تأثیرگذار است، در عکاسی نیز تأثیرگذار خواهد بود. برای خود من نیز این سوال همیشه مطرح بوده که چه خواهد شد؟ در هنر عکاسی نیز یکی از ضررها از جنبه اقتصادی خواهد بود؛ زیرا وقتی پول به گردش نیفتد همه اقشار جامعه ضربه خواهند خورد. ولی بعد مثبت این اتفاق خلق اثر هنری جدید عکاسان و فرصتی است که برای پرداختن به موضوعات پیرامون آن به وجود می‌آورد.