وضعیت بازنشستگان از کارگران هم بدتر است

به گزارش ایلنا، «حسن صادقی»، با بیان اینکه عمده‌ترین مشکل اقتصاد ایران این است که کارگر متناسب با اثری که از قِبل نیروی‌ جسمی و فکری‌اش در فرایند خلق کالا، اندیشه و... به جا می‌گذارد، دستمزد دریافت نمی‌کند، افزود :«هیچگاه مزد بر مبنای تورم تحرک نداشته است. این در شرایطی است که مزد تنها یک بار افزایش می‌یابد اما تورم هر ماه؛ بنابراین افزایش دستمزد در سایه تحرکات تورم شوخی تلخ است.» وی افزود: «به نظر می‌رسد که تمام دولت‌ها با دستمزد شوخی تلخ می‌کنند چراکه تورم را رها کرده‌اند تا به هر میزانی و در هر زمانی افزایش یابد. بر این اساس، مزد صرفا ارزش اسمی دارد نه ذاتی. همین نگاه قیم مابانه به حداقل دستمزد کارگران شاغل، موجب شد تا مستمری کارگران بازنشسته در سال ۹۹ با افزایش ۲۶ درصدی همچنان از تورم ۴۱.۲ درصدی انتهای سال ۹۸ عقب بماند.» رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری، افزود: «با ۲۶ درصد افزایش حداقل مستمری کل دریافتی مستمری‌بگیران کف‌بگیر به ۲ میلیون و ۱۲ هزار تومان می‌رسد. پرسش این است که کدام وزیر، مدیر و کارشناس اقتصاد می‌تواند با این پول زندگی خود را اداره کند. به روشنی می‌بینیم که تورم تیرماه ۹۹ با تورم انتهای سال ۹۸ فرق می‌کند. در این شرایط طبیعی است که کارگران و بازنشستگان اعتراض داشته باشند. اگر تفاوت تطبیق صادر نشود تا مستمری با در نظر گرفتن مزایا به ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان برسد و بعد با اجرای همسان‌سازی به ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان (کف حقوق بازنشستگان کشوری و لشگری)، امکان جبران عقب افتادگی مستمری از تورم انتهای سال ۹۸ وجود ندارد.»   

وی با بیان اینکه سه سناریو برای افزایش مستمری‌ها در سال ۹۹ طرحی و به وزیر رفاه پیشنهاد شد، گفت: «به همراه رئیس و اعضای هیات مدیره کانون عالی بازنشستگان تامین اجتماعی در جلسه‌ای با آقای شریعتمداری وزیر رفاه شرکت کردم و به اتفاق سه سناریو را به آقای شریعتمداری پیشنهاد دادیم. همه ما در مقام نمایندگان بازنشستگان اتفاق نظر داشتیم که با این سه سناریو می‌توان درآمد مستمری‌بگیران را ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان رساند. پیشنهاد ما به آقای شریعتمداری مشخص بود اما وی اخیرا در مصاحبه‌ای اعلام کرد که افزایش ۲۶ درصدی حداقل مستمری برای حداقل‌بگیران و ۱۵ به اضافه ۱۶۶ هزار تومانی برای سایر سطوح، پیشنهاد کانون بازنشستگان بوده است در حالی که در آن جلسه چنین پیشنهادی ندادیم.» وی با اشاره به افزایش طلب سازمان تامین اجتماعی از دولت به ۳۱۷ هزار میلیارد تومان، گفت: «سازمان باید به حق خود در قالب رد دیون دست یابد تا بتواند معیشت مستمری‌بگیرش را تامین کند. اگر دولت‌‌ها در دهه‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ بدهی سازمان را پرداخت می‌کردند و سازمان آن را در هرچیزی سرمایه‌گذاری می‌کرد، امروز چند تریلیون ثروت داشت. جالب اینجاست که دولت‌های پیشین خوش حساب و باانصاف بودند اما دولت‌های پسین که می‌گویند نص صریح اسلام را اجرا می‌کنند، نسبت به سازمان بدحسابی می‌کنند. این دولت‌ها بدترین شریک برای سازمان هستند.» 

رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری، افزود: «زمانی که می‌گوییم طلب سازمان و صندوق‌های بازنشستگی بر اساس نص صریح قانون باید بر مبنای ربح مرکب محاسبه شود، آقای نوبخت، رئیس سازمان برنامه و بودجه آن را قبول نمی‌کند. اگر قانون‌گذار این امکان را می‌دید که سازمان بدهی‌اش از دولت را با دریافت حکم مصادره اموال آن دریافت کند، امروز شاهد تجمیع بدهی دولت به سازمان نبودیم.»  صادقی تصریح کرد:«بنابراین اگر دولت خوش حسابی به خرج می‌داد و ۱۰۰ هزار میلیارد تومان از بدهی‌اش را قالب واگذاری پتروشیمی‌ها، حمل و نقل، بنادر و... واگذار می‌کرد می‌توانستیم در اسرع وقت همسان‌سازی را اجرایی کنیم اما دولت‌ها سازمان را با خود غریبه می‌پندارند و بازنشستگان آن را با بازنشستگان کشوری و لشگری در یک کفه قرار نمی‌دهند. دولت‌ها در مواقع سهم‌خواهی از سازمان تامین اجتماعی آن را دولتی می‌دانند اما در هنگام تخصیص منابع برای همسان‌‌سازی آن را غیردولتی می‌خوانند و کشوری‌ها و لشگری‌ها را طرف توجه قرار می‌دهند!» 

وی افزود:«بر این اساس بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی در شرایطی برای آنها نه مرغ هستند و نه شترمرغ و در شرایطی هم مرغ هستند و هم شترمرغ. این نگرش به ایجاد و افزایش طلب سازمان منجر شده است؛ این ظلم است و ظلم زیبنده کشور اسلامی نیست.»   صادقی با اشاره به ضرورت یافتن راهکارهایی برای ترمیم قدرت خرید مستمری‌بگیران، گفت:«در زمان جنگ ۸ ساله، دولت با وضع سوبسید کمک کرد تا قدرت خرید طبقه کارگر و بازنشسته کاهش نیابد. آن زمانی می‌شد که با ۶۵۰ تک تومانی ۱۰ تا ۱۵ قلم کالا را خریداری کرد اما امروز به لطف قطع شدن سوبسیدها و رها شدن تورم با ۶۵۰ تومان هیچ یک از آن اقلام را نمی‌توان خریداری کرد. در آن زمان دولت توام با پرداخت سوبسید کالابرگ میان مردم توزیع می‌کرد تا بتوانند اقلام مورد نیاز خود را از تعاونی‌ها خریداری کنند. اگر این خدمات ادامه پیدا می‌کرد امروز با مشکل رنگین‌ کردن سفره‌ طبقه کارگر مواجه نبودیم.»  رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری، افزود:«دولت می‌تواند بن کارگری را احیا کند. اینگونه تعاونی‌های توزیع هم مجدد احیا می‌شوند اما مکمل این کار واقعی کردن درآمدها است. امروز کارگران صبح‌ها در یک شرکت کارگر کارخانه هستند و بعدظهرها به عنوان نظافتچی به خانه‌های مردم مراجعه می‌کنند. این در حالی است که گران شدن ارز سبب رونق صادرات و متعاقب آن رونق تولید شده است اما کارگر هیچ سهمی از آن نمی‌برد؛ شاهدش هم کاهش آمار واحدهای دارای بحران است. بر این اساس، طبق سرشماری که در سال ۹۷ انجام دادیم، ۱۴۸۰ واحد دارای بحران شناسایی شدند اما در انتهای سال ۹۸، تعداد واحدهای بحران به ۶۸۰ مورد رسید.» 

صادقی تصریح کرد:«علت این اتفاق مشخص است:قیمت ارز بالا رفته و صادرات می‌ارزد اما در همین شرایط هم دستمزد واقعی تعیین نمی‌شود. تولیدکننده به لطف صادرات درآمدش به دلار است اما دستمزد کارگر را به ریال پرداخت می‌کند. در همین حال کارخانه‌دار اجناسش را به دلار قیمت می‌گذارد، در شرایطی که قیمت‌ها متناسب با قیمت ارز شناور هستند، دستمزد هم باید شناور باشد. تولیدکنندگان امروزی درصدی از سود خود را بر روی دستمزد کارگران بگذارند.» وی با مقایسه وضعیت کارگران بازنشسته با شاغلان، افزود:«وضعیت بازنشستگان حتی از کارگران هم بدتر است. اگر مجموع مزد و مزایای مزدی کارگران شاغل در سال ۹۹ برای کارگر بدون سابقه کار به ۲ میلیون و ۶۱۱ هزار تومان می‌رسد، این عدد برای بازنشستگان حداقلی‌بگیر ۲ میلیون و ۱۲ هزار تومان است. بنابراین چاره‌ای جز جبران و ریز شدن در شکاف میان شاغلین با بازنشستگان و بازنشستگان تامین اجتماعی با سایر صندوق‌ها نداریم؛ باید راه‌های جبرانی پیدا کرد.» رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری، افزود:«پیشنهادمان به تامین اجتماعی این است که ماهانه ۵۰۰ هزار تومان بن کالا به بازنشستگان پرداخت کند تا آنها از فروشگاه‌‌های طرف قرارداد سازمان خرید کنند. این بن میتواند جایگزین مزایای مستمری شود که در ماه به دویست هزار تومان هم نمیرسد و اثری مشهودی در زندگی بازنشستگان ندارد.»