خرس‌های قطبی تا پایان قرن منقرض می‌شوند؟

این مطالعه اثرات دو سناریو مختلف انتشار گازهای گلخانه‌ای را روی خرس‌ها بررسی کرده است. نتایج آن نشان می‌دهد که اگر بشر به انتشار گازهای گلخانه‌ای به همین روند کنونی ادامه داد، احتمالا تا پایان قرن خرس‌های قطبی تنها در جزایر ملکه الیزابت در کانادا باقی می‌مانند و حتی اگر روند انتشار به شکل ملایمی کنترل شود، تا سال ۲۰۸۰ بخش زیادی از جمعیت خرس‌های قطبی در قطب شمال با نارسایی تولید مثل روبرو می‌شوند. دانشمندان تخمین زده‌اند که کمتر از ۲۶هزار خرس باقی مانده‌اند که در ۱۹ منطقه مختلف در قطب شمال حضور دارند، خرس‌های قطبی توانایی پیدا کردن غذای کافی روی خشکی را ندارند، به همین دلیل آن‌ها به یخ‌های روی دریا برای شکار کردن وابسته هستند. آن‌ها اکثرا روی سوراخ‌های ایجاد شده روی یخ‌ها ساعت‌ها منتظر می‌مانند تا یک وعده غذاییشان روی سطح قرار بگیرد. اما با آب شدن یخ‌های قطبی بخاطر تغییراقلیم، جمعیت این خرس‌ها هم به سمت کاهش می‌رود.

پتر ملنار، زیست شناس از دانشگاه تورنتو اسکاربرو و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: «مدتی که واضح شده خرس‌های قطبی بخاطر تغییراقلیم تحت فشار قرار گرفته‌اند. اما این را نمی‌دانستیم که چه زماتی با کاهش تولید مثل خرس‌ها که در نهایت منجر به انقراض آن‌ها می‌شود، روبرو می‌شویم. نمی‌دانستیم این اتفاق در اوایل یا اواخر قرن رخ می‌دهد.»خرس‌های قطبی در فصل شکار زمستان، انرژی خود را ذخیره می‌کنند تا بتوانند در ماه‌های سخت تابستان یا زمانی که شکارهای زیادی وجود ندارند، بتوانند زندگی خود را بگذرانند. اگرچه خرس‌ها عادت دارند برای ماه‌ها غذا نخورند اما اگر مجبور شوند برای مدت زیادی تغذیه نکنند، شرایط بدنی‌ ، ظرفیت تولید مثل و قدرت بقایشان کاهش پیدا می‌کند. به همین دلیل در یکی از مناطق آلاسکا هم نسبت به سال ۱۹۸۷ جمعیت خرس‌ها ۳۰درصد کمتر شده است.حالا ملنار و همکارانش با بررسی وضعیت فیزیکی خرس‌های قطبی و اطلاعات مربوط به آب شدن یخ‌های قطبی به دنبال پاسخ این سوال رفتند که چقدر طول می‌کشد تا این خرس‌ها به حد بحرانی فیزیولوژیکیشان برسند، مرزی که بعد از آن جمعیت خرس‌ها کاهش پیدا می‌کند.ملنار درباره پاسخ سوالشان می‌گوید: «حتی اگر بتوانیم انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهیم باز هم شاهد انقراض جمعیت خرس‌های قطبی در برخی مناطق می‌شویم. اما در مقایسه با سناریویی که میزان انتشار را در آن به همین روند ادامه می‌دهیم، با این کار جمعیت خرس‌های قطبی تا پایان قرن بیشتر است.»در مطالعه انجام شده، ۱۳ منطقه‌ای که ۸۰درصد جمعیت خرس‌های قطبی در آن قرار دارند مورد بررسی قرار گرفتند و خطر نارسایی تولید مثل در سال‌های مختلف در هر یکی از مناطق بررسی شد.

برخلاف دیگر گونه‌هایی که با جنگل‌زدایی و شکار نابود می‌شوند، خرس‌های قطبی تنها با مراقبت از زیست‌گاه آن حفظ می‌شوند، کاری که نیاز به جلوگیری از تغییر اقلیم در یک سطح جهانی دارد. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که حتی اگر همین فردا انتشار گازهای گلخانه‌ای کاهش پیدا کند، ۲۵ تا ۳۰ سال زمان می‌برد تا وضعیت آب شدن یخ‌های قطبی بخاطر تمام دی‌اکسید کربن موجود در جو متعادل شود.اندرو دروچر، استاد زیست‌شناسی در دانشگاه آلبرتا در این رابطه می‌گوید: «درباره وضعیت‌هایی مثل خرس‌های قطبی که نمی‌توانیم زیست‌گاه آن را برگردانیم، مشخص نیست که بتوانیم از جمعیت آن‌ها در همه مناطق مراقبت کنیم. اگر متوجه مرگ خرس‌ها بخاطر گرسنگی شویم، چه نوع مداخلاتی می‌توانیم انجام بدهیم؟»به گفته دروچر، مدیران مربوط به خرس‌های قطبی باید بررسی کنند آیا توانایی تامین غذای خرس‌ها را دارند یا باید آن‌ها را منتقل کنند که هنوز در آن یخ وجود دارد.
او می‌گوید: «نابودی، با فیلم یک خرس گرسنه دیده می‌شود، حالا تصور کنید که به یک مرکز توریستی خرس‌های قطبی سفر کردید و ۵۰ خرس دیگر را در وضعیت مشابه می‌بینید.»