گروه فرهنگی:عضو شورای سیاستگذاری دوسالانه مجسمهسازی معتقد است تالار وحدت محدودیتی برای دوسالانه ایجاد نمیکند و با وجود تغییر فضای عمومی، به لحاظ امکانات، چیزی کمتر از باغ کتاب ندارد.بیژن غنچهپور مجسمهساز و عضو شورای سیاستگذاری هشتمین دوسالانه مجسمهسازی تهران درباره برنامههای این دوسالانه به ما گفت: برگزاری هشتمین دوسالانه مجسمهسازی پس از انصراف دبیر این رویداد و بعد از آن هم مواجه شدن با شرایط ناشی از کرونا، در تعلیق قرار گرفت تا اینکه شورای سیاستگذاری این دوسالانه با همکاری هیأت مدیره انجمن هنرمندان مجسمهساز ایران، تصمیم گرفتند دبیری جدید انتخاب کنند. به دلایلی قرار شد دبیر دوسالانه، یک شخص نباشد و به همین دلیل اعضای هیأت مدیره انجمن، شورای دبیران این دوسالانه را برعهده گرفتند.وی با بیان اینکه فعالیتهای دوسالانه مجسمهسازی از جمله تیمهای اجرایی و پژوهشی آغاز شده و برنامههای آن روی غلتک افتاده است، اظهار کرد: با توجه به شرایط موجود ناشی از کرونا، خیلی از طرحها و ایدهها مانند پرفورمنسهایی که متعلق به سال گذشته و قبل از کرونا بود، حذف یا به روز شدند؛ به این معنی که با توجه به شرایط برای اجرا تطبیق خواهند داشت.غنچهپور درباره ظرفیتهای محوطه بیرونی تالار وحدت برای برپایی دوسالانه مجسمهسازی تهران در مقایسه با فضایی که قرار بود در باغ کتاب در اختیار دوسالانه باشد، گفت: باغ کتاب با تالار وحدت شرایط متفاوتی دارند؛ باغ کتاب، فضایی عمومی و پر از ازدحام داشت که بعد از وقفه در برگزاری، امکان همکاری با ما نداشتند. از بین جایگزینهایی که داشتیم، تالار وحدت انتخاب شد و فضای تالار وحدت، همه مواردی را که مدنظر ما برای دوسالانه بود، در اختیارمان قرار میدهد و این فضا شامل، تالار، سالن، محوطه بیرونی تالار وحدت و پیاده راه است؛ پیادهراهی که اخیراً ساخته شده، نیز برای نمایش کارهای خیابانی دوسالانه مناسب است که مردم با این کارها در ارتباط باشند.وی در پاسخ به اینکه آیا فضای جدید برای انجام فعالیتهای دوسالانه محدودیت ایجاد میکند یا خیر، بیان کرد: در حقیقت، فضایی که در تالار وحدت در اختیار خواهیم داشت، محدودیتی برای فعالیتهای دوسالانه ایجاد نکرده است؛ البته میزان فضای عمومی تغییر کرده اما به لحاظ امکانات فضایی، چیزی کمتر از باغ کتاب ندارد.عضو شورای سیاستگذاری هشتمین دوسالانه مجسمهسازی تهران همچنین در پایان گفت: نقش هیأت مدیره انجمن هنرمندان مجسمهساز ایران در زنده کردن دوسالانه بسیار مهم بود و در واقع به نوعی از این دوسالانه صیانت کرد و اجازه نداد که با استعفای یک شخص، دوسالانهای که حاصل کار تیمی و انجمنی است، از هم بپاشد. به نظر من بهترین اتفاق ممکن در هشتمین دوسالانه مجسمهسازی تهران، تشکیل شورای دبیران با اعضای هیأت مدیره انجمن بود و تا جایی که میدانم استقبال از دوسالانه از سوی مجسمهسازان مطرح و جوان بسیار خوب بوده است.